Ik krijg een mail binnen van een mijnheer, die onderstaande als review op de NRC pagina wil plaatsen en de AKO, maar te groot.
Erudiete vrouw
Als trouwe lezer van het weblog van de schrijfster, treft mij niet alleen de oneerlijke hoeveelheid “zieleroerselen” op haar pad, maar ook haar engagement bij alles en enorme brede georiënteerdheid, absoluut niet alleen de blik naar binnen gericht! Bij ieder woord een associatie, van een theelepeltje, komt ze terecht bij het boek Wampie van den Doolaard. Haar naderend ondergang doet haar bij J. Presser terecht komen. Via een jeugdherinnering in het boek de in aanbouw zijnde Schellingwouderbrug, doet je belanden bij “ik ging naar Bommel om de brug te zien” en om dan meteen bij Nijhoff te blijven haar niets versluierend stijl ‘lees maar er staat exact water staat’. In haar worsteling om overeind te blijven, refereert ze aan het boek van Aya Zikken “wees nieuwsgierig en leef langer”. Ze sublimeert wat af met haar, niet onder een noemer te vangen boeken. Nog altijd verdriet door de omstandigheden niet de gelegenheid hebben gehad tot een goede opleiding, die haar zeker niet zou hebben misstaan, maar wat niet opvalt! Ook daar zegt ze over, “Onder professoren “W.F. Hermans, wordt niet opgemerkt, dat ik niet eens mijn gymnasium heb afgemaakt. Vasalis ( bij wie niet, maar bij haar een fractie anders, omdat ze de zoon blijkt te kennen, net als de dochter van Aya Zikken en die van Adriaan Morriën- niet alleen een bekende familie), waarvan ze het gevoel heeft, daar tegen op te moeten boksen, kan ik invoelen, maar is m.i. niet terecht. Vasalis noemt ze in de rouw speech van haar moeder, niet het snijden etc, maar even sterk haar eigen woorden, verloren moeder/kind fantoompijn en daar bestaat geen prothese tegen! Fenomenaal. MANJA CROISET! Bij Vasalis “zoveel soorten van verdriet” geeft ze aan, dat je daar naadloos elke emotie voor zou kunnen neer zetten, zoals bij haar angsten. Er is nog veel meer en niet alleen literatuur, ook haar kennis van schilders, muziek e.d. weet ze ontzettend veel. En niet sec componisten, maar zo noemt ze ook de diverse soorten klarinet. De franse w.o. Buffet meer door vrouwen, de duitse of engelse, meer door mannen bespeeld. Zelf kan ze nog geen noot lezen, maar dat maakt haar niet minder begaafd. Gedansd heeft ze wel. Ik zie op haar blog twee schattige foto’s van een meisje van een jaar of 7, maar ook daar verdriet aangekoppeld. Alle facetten benoemen onmogelijk en dan is er nog geen woord over de Shoah door mij gezegd. Politiek ( toch even ook daar weet ze van en niet alleen in het nu) Terugblikkend op haar bizar verlopen leven zegt ze “omzien in verwondering”Annie en Jan Romein Verschoor” haar gehoorzaamheid alleen van Jan Romein, Ja vader , nee vader! Ook over het leven het spel der vergissingen Shakespeare. En zo verschrikkelijk veel meer ! Kortom dit boek is weer een ECHTE MANJA CROISET. Een toevoeging van mij, ik snap de beroemdheid van Shakespeare niet, ja zijn sonnetten, maar vooral bekend , van de in mijn ogen zo bespottelijke toneelstukken. En zijn ze bedoeld als komedie? Ik vrees niet eens! Ik zal menig acteur/trice op het vakhart trappen w.o. familie, maar vooruit dat moet dan maar.
Wel goed vond ik Freek de Jonge als nar ( met zijn eigen tekst) jaren geleden in King Lear! Even gegoogled, ze noemen het TRAGEDIES, maar wel absurdistisch, dus een bevestiging van mijn eigen waarneming “naar een zogenaamd hoger niveau getild. Ik blijf ze bespottelijk vinden!
Nu heb ik goede woord, ik vind het onnozel. Ik ben ook niet echt een toneel fanaat, natuurlijk heb ik van dingen genoten, zoals 14 jaar met mijn oom Max naar een hete zomeravond, de eerste keer, dat ik Donald Jones zag! Zovele jaren later één echt gehuild in het openbaar en nee niet bij de Anne Frank, maar een schitterende versie van One flew over the cuckoo’s nest. Met een Peter Faber ongekend. Schrijf me in het zand, er is natuurlijk veel meer, maar vooral realistisch toneel spreekt me aan. Mooi weer vandaag vloog me ook naar mijn strot. Van de brug afgezien van Miller, natuurlijk ook weergaloos, om van Professor Bernhardi, maar niet te spreken en sorry Hans, ik vond het met Max mooier! Ach veel meer herinneringen, maar ik beperk me even. Vliegt me nog een indrukwekkende voorstelling aan, dat wordt er vast wel kond van gedaan. Hoe moeilijk ook en met hoeveel angst, ik ging toen nog.
Van Shakespeare was de getemde feeks het best te pruimen. Wel plezier aan beleefd met een nabespreking waarin ik me mengde en ervoor ging, geen microfoon nodig te hebben, zoals het een echte Croiset betaamd. Bouwmeester Solness van Ibsen. Mijn neef Hans deed de nabeschouwing, gaf eerst andere het woord, met microfoon, hij deed alsof we elkaar niet kende en ik vroeg, is dat een bestaande persoon of een alter ego. Mooie vraag en goed verwoord en verstaanbaar, behoorde zeker tot de mogelijkheden. Neef lief vroeg de zaal of bij meer mensen dit was opgekomen, bij de meesten niet, sommigen wel. Mijn vader met stomheid geslagen over zijn jongste dochter en nee bij hem was het niet opgekomen!
Vind ik leuk:
Like Laden...
Niet voor de Poes wel voor de Leeuwen 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.