Hoe vaak ik luister, hoe mooier ik het vind!

Curieus, hoe vaker, ik de uitzending beluister hoe mooier ik het vind! Niet als ik sec de cd afspeel, waar Tal Sarid begint, maar al de intro van de man wiens naam ik niet weet, die het heeft over de Shoah en de impact op de overlevenden, maar ook op de tweede generatie. Ik zet de link hier nog eens neer. Want heel weinigen hebben hem gehoord. Inmiddels een makkelijker link vast ook weer onleesbaar, maar de cursor erover, zichtbaar en te kopieren om een of andere duistere reden lukt het niet meer ze rechtstreeks aaan te klikken/clicken. Klikken heeft voor mij taalManja een andere betekenis! http://www.youtube.com/watch?v=oO8aUDQiUkk&feature=youtu.be
http://www.joodseomroep.nl/:programma/joods+op+zondag/joods+op+zondag_6ac50b.html

Advertentie

EEN REACTIE VAN IEMAND OP HET AAN DE KAAK STELLEN VAN HET HUWELIJK

 

Dit n.a.v. Een reactie over dat achterhaalde burgerlijk huwelijk, iemand dus ook geen connaisseur schreef onze Manja altijd op oorlogspad, nee nooit op oorlogspad, ik wou dat er ergens vrede was. Geregeerd wordt er niet alleen gesproken over. De meningsverschillen overal oorlogen ook binnen families en ieder kan invullen waar deze van op toepassing. Manjaforisme: Een strijd die wordt beslecht middels een overwinning, geen consensus brengt geen vrede, maar is slechts een wapenstilstand!

N.a.v. een reactie van Loes van der Kaay op de radio-uitzending!

Aan Loes van der Kaay, als reactie jouw reactie op mijn radio-uitzending, ik heb vele male geprobeerd daar weer op te antwoorden, maar het lukte niet, dan maar op deze manier. Kunnen de anderen ook beter mee genieten.

 

Dank voor je reactie of dit is wat ik horen wil? Het is jouw reactie, jij bent jij en ik ben ik. Vrijheid van meningsuiting, zonder meer al leuk dat je de moeite neemt, (nog) niet veel mensen hebben dat gedaan!

Happy Ends, heb ik niet in de aanbieding, dan moet je bij Walt Disney zijn, die zelfs aan het droef afgelopen “sprookje” van Hans Christiaan Andersen a happy end wist te breien. Ik was geschokt.

Het zeemeerminnetje van Kopenhagen mijn lievelingssprookje, hoe verdrietig dat ook was, dat het slot niet goed was, het kwam diep in mijn hart, maar paste in mijn belevingswereld. Als 10 jarige varend door de haven van Kopenhagen langs gekomen. O wat vond ik dat leuk. Ook in Odense toen in het huisje ( museumpje) van Andersen geweest, die overigens een zwaar depressief man was, dus geen goede afloop!

Op dezelfde leeftijd schreef ik mijn eerste boekje ( moet ik het je mailen? Ik heb het gescand op de pc staan uit 1956! Getypt op een voorwereldlijke type machine! Voorzien van eigen tekeningetjes. Ook een verdrietig verhaaltje, maar kennelijk toen nog wel wat hoop, wat het is eind goed al goed, alhoewel ook niet “een normale oplossing”.)

Ha, maak ik anderen nu ook nieuwsgierig???

Ik dwaal wel erg af.

Het zijn ook geen sprookjes mijn boeken, maar harde realiteit en het gaat ook heel fout aflopen, laatste boek naar de uitgeefster een soort van bloemlezing, maar ook weer niet.

Kortom een echte Manja Croiset! Bloemlezing of rouwkrans krijgt hij mee.

Dat nieuwe boekje samen met “mijn leven achter onzichtbare tralies” en “een traan met een kwinkslag” mijn drie beste!”

Ze hebben allemaal wel iets anders dan de anderen bij “zieleroerselen”was mijn uitgeefster, die me dacht te kennen totaal overdonderd door de tekeningen, maar ik vind het geen super boek.

Over goede afloop. Niet in mijn boeken, niet in mijn leven, of andersom! Croisade van een Croiset kreeg de subtitel mee, elke droom een nachtmerrie! Ja, nog nooit in mijn leven een echt leuke droom gehad, soms iets wat er op leek en dan nam het toch weer een fatale wending.

Wel geestig, bij die subtitel, interpreteerden ze op sommige sites, dat het boek een thriller was.

Over geesten, als ik nu in de spiegel kijk, zie ik er echt één.

O ijdelheid, der ijdelheden, uw naam is Manja Croiset af en toe lukt het er prachtig uit te zien en dat kan de niet Manja Connaisseur op het verkeerde been zetten, maar uiterlijk hoeft niet altijd een afspiegeling van de ziel te zijn. Maar soms geeft dat echte beoordelingsfouten.

Nee, Loes, geen huisje boompje beestje boeken, maar was het dan nog boeiend?

Nauwelijks erkenning, kan me erg verdrietig maken, maar kan me ook laten denken, gelukkig dat mensen niet begrijpen wat ik schrijf, het niet kunnen inleven in mijn verslagen en ik ben voorgoed verslagen. Betekent dat ze zelf beter in hun vel zitten. En het niet begrepen en erkend worden, maakt nog eenzamer in mijn toch al afgesneden bestaan!

Een litanie, nee gewoon benoemen.

Om verschillende redenen mijn laatste boek, mijn gezondheid, het niet lukken van doorbreken en ik stop met Doña Quichota te spelen.

Plus dat het zeker niet leesbaarder wordt, want ik treed natuurlijk steeds vaker in herhalingen alhoewel dezelfde woorden voor mij wel steeds nieuwe dimensies krijgen. Een leven is nooit statisch!

Het is geen reactie geworden, maar een soort van column.

Wat er nog in de doos van Pandorra zit? Ik vrees niet veel goeds, ik stop met publiceren, maar stoppen met schrijven is onmogelijk geworden. Maar geheugen steeds meer hiaten, ik weet dat ik totaal onverwacht gisteren een echte mooie aforisme bedacht. Hij is in het zwarte gat verdwenen om er niet meer uit te komen. Waarom onthoudt een mens, die dingen, die hij vergeten wil en vergeet hij/zij dat wat hij onthouden wou?Maar dat ik het vergeten ben, dat blijft me bij en is een obsessie. Dit schreef Loes, ( mocht dit loes?)!hoi Manja, Oef eindelijk hier geraakt en eindelijk de reportage kunnen beluisteren. (mijn geluidsboxjes deden het niet meer, er zat een draadje los en ik moest op mijn knietjes in het stof.)

Je vertelt fantastisch, ik zou heel lang naar je kunnen luisteren. (doe je ook in sprookjes met een happy end?) Ik weet niet of dit de reactie is die je graag wilt horen, maar je weet dat ik het meen. Dikke knuffel liefs Loes.

Cultuur?

Glitter. Een paar uur geleden, keek ik naar Opium en verwacht kwaliteit, maar nee, ik val in glamourland. Geen kunst, maar kitsch. Ja ik zou wel meer bekendheid willen hebben als schrijver, maar dit wereldje. Nee en absoluut geen kinnesinne. Een boekpresentatie in het NIEUWE NIEUWE DE LAMAR THEATER een biografie over Joop van de Ende. De rode loper en de chique, ze lopen alleen maar naast hun schoenen. Glad en onecht! Ik ga eens vaker naar Opium kijken, heeft het altijd dit niveau? Annemarie Oster ook een nieuw boek, maar ze laten een paar Nederlandse acteurs aan haar zien en vragen, wat zij van die drie de beste James Bond vindt. Dat is een cultureel programma? En wat zou ik doen als ik werd uitgenodigd? Een Cult UUR!

Het burgerlijk huwelijk een achterhaald instituut.M.I.

Stelling. Het huwelijk is een burgelijk instituut en niet van deze tijd
Jeroen ‘s-Gravendijk en Roelien Spee vinden dit leuk.
Roelien Spee Liefde willen bezegelen is van alle tijden
Manja Croiset Ja, eens! Maar moet dat door een ambtenaar of een religieuze instelling? Je geloften en je liefde verklaren aan elkaar met of zonder vrienden en dan de zakelijke dingen voor je veiligheid regelen bij een notaris. En je schrijft van alle tijden. Vroeger bestonden er geen huwelijken bij armen, alleen bij rijken en dat waren dat verstandshuwelijken, met liefdes daarbuiten. Liefde is van alle tijden en trouw daarin fantastisch! Maar trouw en trouwen is niet vanzelfsprekend aan elkaar verbonden, HELAAS! Begrijp je nu wat ik bedoel en verder is het maar een mening van mij, die niemand hoeft te delen!

Betrekkelijkheid van kennis.

Er bestaat geen wetenschap. De waaroms van de kennis kunnen we niet begrijpen. Er zijn ervaringen die bestudeerd worden, waaraan conclusies verbonden worden, die kloppen soms, maar ik zou het pas wetenschap willen noemen, als je werkelijk de oorsprong kent en dan ook nog hoe, die is ontstaan. Net als één van mijn vele eigen gemaalte aforisme. kennis is geen macht, maar geeft inzicht in je onmacht!

De Achterkant van het Barlaeus van ons huis uit gezien!

En zo keken wij mijn hele jeugd, vanuit ons huis aan de Lijnbaansgracht tegen de achterkant aan. Als kind speelden we al met het zoontje van de claviger in de gymnastieklokalen. Iets verderop. Drie jaar oud betrad ik voor het eerst het echte gebouw vandaar uit kijkend naar de Sinterklaas optocht, die uniek was in Nederland, later kozen mijn ouders en wij weer voor echt op straat!

En zo keken wij mijn hele jeugd vanuit ons huis aan de Lijnbaansgracht tegen de achterkant aan. Als kind speelden wel al met het zoontje van de claviger in de gymnastieklokalen. Iets verderop. Drie jaar oud betrad ik voor het eerst het echte gebouw vandaar uit kijkend, naar de Sinterklaas optocht, die uniek was in Nederland, later kozen mijn ouders en wij weer voor echt op straat

"Ons" Barlaeus een Rijksmonument. Manja Croiset diploma Honoris Causa.

“Ons” Barlaeus een Rijksmonument! Non SCHOLAE, SED VITAE! Trots en blij ben ik, dat mijn boeken in de BIBLIOTHECA BARLAEANORUM liggen. Voor mij een soort diploma honoris causa!

 

NESTWARMTE OF JUIST HET ONTBREKEN DAARVAN!

Met dicht geknepen strot van VERDRIET. Niet begrepen worden/voelen, is een vorm van in de steek laten, ook al is het overmacht. Zo ook het niet meer opbrengen van velen om me bij te staan, hoe slechter het gaat, hoe logisch dat ook is. Nooit heb ik het gekend nestwarmte c.q. veiligheid.

Toch een aanzet van weer een boek?

De slachtoffers die geboren zijn na DE

Angst en ellende van het Derde Rijk ( Brecht)

Hoe kon men weten, dat die impact zo groot zou zijn.

 

Open met een soort van Manjaforisme. Elke strijd, die wordt beslecht door een gewonnen gevecht

 

creëert een nieuwe oorlog!

 

Zij die geboren waren na

Angst en ellende van het Derde Rijk ( Brecht) en slachtoffer werden. Ik kom er nog niet echt uit! Is dit een betere redactie?

Open met een soort van Manjaforisne. Elke strijd, die wordt beslecht door een gewonnen gevecht creëert een nieuwe oorlog!