Maandelijks archief: december 2012

GROEN EN GEEL ERGEREN! Oftewel ziekte en (on)begrip.

Geplaatst door manjacroiset op

 

Dat had ik moeten doen, een kaart sturen, had niet geholpen, de nadenkers of mensen met een hart, doen het wel goed en zij die dat niet doen snappen er toch geen bal van, maar obligate wensen worden niet op prijs gesteld!
Sommige holle frases kunnen mateloos irriteren of bezeren. De SVB bellen want je hulp is ziek en zij verzorgen de ziektemelding naar de Arbodienst. Je hebt je PGB niet voor niets, je ligt er zo ziek als een hond zo accuraat/efficient mogelijk geef ik door! Gepokt en gemazeld en dan : ik wens u een prettige dag, mevrouw, terwijl je denkt hoe kom ik bij de wc en krijg ik te eten en te drinken!!! Hoe simpel voor die afdeling: mevrouw, ik hoop dat u vervanging hebt!
Laatst een sollicitante en die was het niet en ik denk nog, ik ben te kritisch op proef, maar nee, te beroerd om haar uit te laten. Krijg ik ook weer een prettig weekend mee. Ik had ooit achterlijke behandelaar, die zei; ik kan het je toch wensen. Nu heb ik al een heel eind getypt eerst stond het er alleen bij het begin. Vraagt dan achterlijke facebook weer. Hoe gaat het Manja? Wordt me gevraagd, daar is ie weer , ook niet goed. Flikker op zeg. En voor ik weer geblokkeerd word! L.S Facebook, dat woord heeft voor mij niets met homosxualiteit te maken. Voor er weer hele volkstammen over me heen vallen!

Over onbegrip gelukkig voor al die mensen, als ze het wel hadden, konden ze ook niet leven.

Advertentie

Opnieuw die foto van mijn moeder met mij. Eén tekst uit "zieleroerselen van een getormenteerd mens!

Geplaatst door manjacroiset op

 

11 maart 2012

De 94e verjaardag van mijn moeder zou een heel bijzondere worden!
Met haar twee Nederlandse dochters en (achter)kleinkinderen.
Haar laatste goede moment in al zo zware periode.
Wij wisten, dat het haar veel kracht zou kosten, maar ook heeft ze genoten.
Het was zo warm, zo intiem, zo niet de sfeer van ons oude gezin.
Een liefderijke dag. Haar achterkleinkinderen zo op hun gemak,
geen snauwende Odo over dingen, die hij te druk vond of niet mochten.
De achterkleinkinderen gingen via de voordeur dwars door de kamer
zo de tuin in op hun rollerskates.
Over rol, mijn vader zou een rolberoerte gekregen heb,
maar hij was al dood en onder andere deze foto van mijn moeder
en mij is toen genomen.
Ik heb een album volgeschoten die dag. Een dag om te koesteren.
Dat mag ook wel een vrolijke noot, in een zo zwartgallig boek/leven.

Exact twee maanden later is ze overleden.

 

De 94e verjaardag van mijn moeder 11 maart j.l een hoghlight in een zwaar jaar! Exact 2 maanden later overleed ze.

Altijd ziek zijn. Altijd blijven schrijven!

Geplaatst door manjacroiset op

 Na een nacht benauwdheid, stemverlies. Straks kan ik nooit meer praten,  ( alweer 9 dagen geleden ) inmiddels

 

depressief van alles, nu kunnen ze zeggen “conversie” maar zo begon het niet!

 

 

Nog steeds geen geluid, wij vrouwen waren toch “stem” gerechtigd!!!!

 

Niet depressief , maar zo immens verdrietig! En echt nooit meer slapen!

 

Moe ziek duizelig
opeens laait drift op
mijn vader zorgde goed
voor zijn personeel
een meisje van de teletype ziek
hij ging haar thuis brengen
( zonder aan mij te vragen)
zegt hij leun maar op Manja
Manja, die was hartstikke duizelig
(HIJ WIST NIETS VAN MIJ)
en los daarvan het ‘meisje’ was net
met vakantie geweest naar Zuid Afrika
waar toen nog het apartheidsregime
heerste
moest die op mij leunen


 

Een smeekbede ( ik praat allang heel slecht), nu helemaal niet meer! De hoop op een gewone laryngitis lijkt verkeken. Please ( het kan, maar laat ik een hypochonder zijn!) laat het niet een verdere afbraak van mijn zenuwstels zijn! O, wat hoop ik, dat ik gewoon een hypochonder ben! Maar die afbraak is al zo lang bezig! Kan ik dat hier neer zetten???
Bang heel bang!

Maar ook blijf ik denken hoe verzint  de arts het, deze problemen door reflux.

En je zou hypoxie niet voelen!!

Als of je niet weet,  dat je een bronchitis hebt, of benauwd door bradycardie of dus door een hernia in je diafragma!!!! Hyperventalitie en terug naar mijn 17e de eerste keer in een P.I. een vrouw zo benauwd haar lippen cyanotisch. Ze moest en moest en alles was psychisch en dood viel ze vlak naast mij aan tafel! Mevrouw van Wassenaar, daar wonen nu mijn OOGAPPELS. Tegen haar man; ze heeft niet geleden.

Vasalis schreef  “zoveel soorten van verdriet”. Het geldt niet alleen voor elke emotie,  ook voor elke fysieke sensatie. Ik kan zeker tien manieren van duizelig.

En toch “wie is die vrouw in de spiegel”  deze betweter heeft geen idee, de angst laait op. Ik ben heel moeilijk voor mezelf, maar ook voor anderen.

Manja ga rusten , anders wordt dat bezoek van je oogappels niks.

En dan is een depressie NORMAAL.

 

ooit schreef ik

verstilt de noodkreet

beoogde in mezelf gekeerd te worden

graag zou ik het uitgillen

van ellende

maar praten kan zelfs niet

meer

en geen depressieve afonie

ook lijkt een laryngitis zeer

onwaarschijnlijk

zeer bedreigend nieuw functieverlies

graag heb ik ongelijk en gaat het over

maar al eerder ook een verlamd gezicht

 

 

Vier decennia geleden of iets langer wel

gewoon een laryngitis.

Een aggenebbisj baantje bij het Leidsch Dagblad

uit nood geboren (mijn vader was er technisch adjunct directeur)

Er was ook een handelsdrukkerij daar werd L.U.B gedrukt,

maar ook de audio- en rhinologie, door de connectie met de KNO professor en de directeur.

Ik ontvang hem aan de balie en vraag zo goed en zo kwaad als het ging. Voor wie komt u voor dhr Croiset ( kende hij de relatie?) of voor dhr van Dishoeck?

Voor dhr Croiset, maar wat doet u hier? U hoort in bed.

Ik leg toch contact met mijn vader en ze gaan samen naar een kamer, later komt hij terug en wendt het woord tegen mij ( de afdeling waar ik werkte, grensde aan de directiekamer) zijn stem werd gehoord en de directeur nodigt zijn oom /neef binnen. Antwoord : nu niet Eddy! Ik moet even iets anders doen.

Hij zegt tegen mij: waar is uw jas? Ik breng u thuis. Als ik niet altijd met stomheid geslagen  was…..

Ik was het wel anders gewend.

Al zo lang wil ik vervolg schrijven op mijn autobiografie “mijn leven achter onzichtbare tralies”.

Pagina’s aantekeningen en herinneringen, maar het wil maar niet lukken!

Maar nooit eerder wilde ik een specifiek boek schrijven, het komt gewoon en ga er nooit voor zitten! Ik heb zoveel ook in mails, maar die moet ik niet kopieëren! Niet weer de fout van “zieleroerselen van een getormenteerd mens”. Maar na de dood van mijn ouders veel meer over mijn leven geschreven aan mijn zus, dingen die ze niet wist.

Al het materiaal ligt voor het oprapen, maar het boek SCHRIJVEN lukt niet. Nogmaals ik heb nog NOOIT een boek geschreven!

Over boeken “wie is die vrouw in de spiegel” onbegrijpelijk, dat ik dat gemaakt heb. Hoe kan dat? Mijn beste. Hoe kun je zo aanwezig zijn, zoveel kennis hebben en nog steeds niet weten!!!! ???? Dat ik …

Ben ik schrijfster/dichter ? IK/ NIEMAND.

Stoppen Manja : je werkt je totaal over de kop.

Pyjamadag. Dromend over mijn nichtje Hella de Jonge en haar man Freek.

Geplaatst door manjacroiset op
Onuitsprekelijk moe, droom ik midden op een weer zo zware dag zonder hulp.
Dat mijn nichtje Hella de Jonge en haar man Freek ontzettend aardig tegen me waren, ook over mijn schrijven!
De details weet ik niet meer, waarom heb ik blijkbaar erkenning van hen nodig???
Nooit zal ik begrijpen waarom zij zo een ontzettende hekel aan me heeft. Graag zou ik het uit haar mond horen.
Haar schrijven deels over dezelfde onderwerpen, maar toch een totaal ander leven ( ook niet puur over rozen ) en een totaal andere manier van schrijven.
Het kan zo goed naast elkaar.
Haar zorgen andere dan de mijne een kind verloren, een ernstig ziek kleinkind. Een stuk verleden gemeen, zo ook slecht contact met onze familie.
Nu wakker pieker ik over andere dingen.
De dagen, dat ik onverantwoord alleen ben zoals vandaag. Dagen dat ik wel hulp heb, maar tekort.
Zo ook de 26e en de 28e de 1e en hoeveel meer zullen er volgen? (zoekend naar oplossingen, die er waarschijnlijk niet komen).
Opnieuw afgepeigerd of nog, maar nog erger door het schrijven van deze paar regels , ga ik terug naar bed.
Ernstiger zorg, Hoe kom ik aan iets te eten en te drinken vandaag?