VAN A NAAR A VIA A A A EN WEER TERUG!
Jullie zien, ik ben er ondersteboven van!
Even heen en weer naar Arnhem. Boekjes afgegeven – nou ja de “fotografe” deed dat( slechts in de auto gehangen), deels zingend deels beroerd, maar denkend IS ER TOCH NOG LEVEN VOOR DE DOOD? Mijn gedachten weten het nog, voor geest/ emotie is het reeds vervlogen! Ik zong o.a. “Het zijn de kleine dingen die het doen!” Thuiskomend roep ik” ZURüCK” en ik hoor à la Manja “DIE ZAUBERFLöTE” .
Mijn allereerste psychiater zei: Je bent mijn duikelaartje jouw koppie komt altijd weer boven! En de allerlaatste, die zichzelf langer een worst heeft voorgehouden, dan ik geloofde. Zei uiteindelijk “je bent al je hele leven aan het watertrappelen, dat houdt geen mens vol.” Met andere woorden : hij zag dat ik aan het verzuipen ben! En daar kon je vergif op innemen, nu oververmoeid, onrust, suïcidaal. Ik hoor wijlen mijn vader zeggen, er is niets mis met iets bevechten! Man; je had geen idee. Wat denkt die psychiater nu? Het was bij hem, dat de boekjes in de bus werden gedaan. Zou er toch weer een verwachtingspatroon geschapen zijn ? Ik ga tot het gaatje/grensoverschrijdend. Ik zal het blijven doen, tot aan mijn dood. Maar is het prijskaartje niet te hoog?
Ik heb er geen “zin” meer in!
Niet voor de Poes wel voor de Leeuwen 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.