Maandelijks archief: maart 2014

OVER DE SHOAH DIE NOOIT VOORBIJGAAT © Manja Croiset Verschijnt 24 april

Geplaatst door manjacroiset op

Zo dat is wel aardig. De Museumshop van het JHM gaat ‘ OVER DE SHOAH DIE NOOIT VOORBIJ GAAT” verkopen en hij staat al in een kroniek van een museum hier in Amersfoort Flehite.

VERSCHIJNT 24 APIRL € 29.95 GROOT FORMAAT glans papier met veel historisch beeld materiaal.

Over de Shoah die nooit voorbij gaat, (familie)historie, ISBN 9789402111903

index (3)

Als je dat bv bij bol combineert met iets luchtigers deze € 15,70
ISBN13 9789402117400 Let op NIEUW ISBN .met tekeningen.index

De EO interviewt over euthanasie. ja de EO © Manja Croiset

Geplaatst door manjacroiset op

EO , je leest goed de EO heeft me geïnterviewd over euthanasie.
DE EO, zo ik ga die scen-arts aan de schandnagelen! Voor het eerst in mijn leven stappen tegen een arts.
Ik was (gebeurt nooit) vergeten mijn telefoon doorschakelen naar mijn voicemail tot ’s middags en had ze om elf uur aan de lijn.
Met de EO, ik denk gut hebben zij interesse in de documentaire. ( en dacht waarom bellen ze Willy Lindwer niet) nee over euthanasie. Maar ze dachten dat ik kanker had, nou nee.
Dit zou een rustdag zijn, weer niet en morgen een sollicitante, maar ik hoop dat het zin heeft gehad. En nu val ik huilend van uitputting om.
Dat zou mooi zijn eerst de docu en dan het item over euthanasie dat zijn natuurlijk veel mensen. Geen idee hoe ze aan me kwamen, alhoewel ik inmiddels wel een soort van bekende Nederlander ben!

Recensie; Manja een leven achter onzichtbare tralies. Willy Lindwer

Geplaatst door manjacroiset op

Het artikel sec in de HDC, zonder die schnitt uit de film wel okay!

Gepubliceerd 24 februari 2014 14:47 | Laatste update 26 februari 2014 10:12

‘Een veenbrand van angst, die onderhuids altijd voortwoekert’
AMSTERDAM – ,,De vijand heeft mijn ouders getraumatiseerd en mijn ouders en de ‘hulp’verlening mij.” Een citaat uit de autobiografie van Manja
Croiset (1946). Filmmaker Willy Lindwer opent met die woorden zijn
documentaire over het verwoeste leven van deze intrigerende vrouw. De
titel van haar boek leende hij ook voor zijn ‘Manja, een leven achter onzichtbare tralies’.

De gelauwerde Lindwer is net als Manja een kind van Holocaustoverlevenden. Zijn Pools-Oekraïense Joodse ouders waren in 1930 naar Nederland gevlucht. Hun familie die achterbleef, is bijna helemaal uitgemoord. De filmmaker en de schrijfster zijn leeftijdsgenoten, zaten zelfs bij elkaar op school, op het Amsterdamse Barlaeus Gymnasium. Door toeval kwamen ze een paar jaar geleden opnieuw met elkaar in contact. ,,Ik zag een zwaardbeschadigde maar ook superintelligente vrouw en was zo onder de indruk van haar geschiedenis, dat ik haar verhaal wilde vastleggen.”

Voor Willy Lindwer, die nu in Israel woont, is zijn achtergrond een belangrijke drijfveer voor zijn werk. Hij maakte vele documentaires over de Tweede Wereldoorlog en de Jodenvervolging.

Manja Croiset heeft haar trieste verleden in boeken vertaald. Ze is pas op latere leeftijd gaan publiceren. Ze kwam, als slachtoffer van de tweede generatie op jonge leeftijd in de psychiatrie terecht en verbleef vele jaren in inrichtingen. Er heult angst in elke vezel van haar lijf. ,,Een veenbrand van angst, die onderhuids altijd voortwoekert”, zegt ze zelf. ,,En nu haalt mijn lijf ook nog de geest in. Lichamelijk ben ik zo zwak geworden. Gedeeltelijk doof, half blind. Laatst heb ik de artsen laten komen om over euthanasie te praten, maar in Nederland mag je pas dood als je bijna gestorven bent. Misschien moet ik mezelf meer tijd gunnen. Van een stil, dociel meisje groei ik toch nog uit tot een soort van sterk mens. Mijn vader is in 2011 overleden, mijn moeder een jaar later. Pas toen kon ik me met haar verzoenen. Dat maakte me sterker.”

Toch kan ze nog in een klein, angstig, verlaten meisje veranderen. Willy Lindwer legde dat ontluisterende proces met zijn camera vast. ,,In een periode van drie jaar kwam ik telkens met de camera bij haar. Zo kon ik steeds dieper graven.”

Manja Croiset is de jongste van drie dochters en de enige die zo zwaar psychisch geleden heeft. Haar Joodse moeder was zwanger van Manja toen de oorlog ten einde was en zij hoorde dat haar hele familie was uitgemoord. Ze was de enige overlevende. Haar vader Odo Croiset (1915-2011) zat in het verzet, drukte de illegale krant Het Parool en overleefde diverse kampen.

Ze durft niet met honderd procent zekerheid te benoemen wat de oorzaak is geweest van dat enorme geestelijk leed, maar diep in haar hart is ze ervan overtuigd dat haar moeder haar tijdens haar zwangerschap ‘vergiftigd’ heeft. ,,Volgens mij ben ik al ziek geboren. Mijn moeder was toen zwaar depressief. Later bekende ze dat ze zich eigenlijk voor de trein wilde gooien.”

De documentaire gaat maandag 24 februari om in Eye Amsterdam in première.

OPNIEUW KAN IK DE CONNOTATIE GOD IS LIEFDE NIET ONTDEKKEN © Manja Croiset

Geplaatst door manjacroiset op

DE DRANK ZOU HAAR FATAAL WORDEN
OF
HOE WRANG KAN HET LEVEN ZIJN

de alcoholiste heeft diep verdriet en drapeert zich
over me heen en zegt jij moet ook getroost
de walm van wijn whisky
ik ontworstel aan de greep
en walg

ja ik heb dat nodig maar niet zo
we zijn 20 jaar verder
na decennia van verslaving
is de vrouw al 2 jaar clean

en toen sloeg het noodlot
toe
bizar wel beschadigd door vele
valpartijen en breuken
een scootmobiel

was ze eindelijk een
soort van gelukkig
en toen sloeg de kanker
toe

ZO WREED IS HET LEVEN
waarvoor heeft ze al die jaren van strijd
geleverd geworsteld
gewonnen en verloren

helaas ben ik de enige niet

opnieuw kan ik de connotatie god is liefde niet
ontdekken.