Dit is nu niet “onaardig” toegevoegd op LinkedIn door een professor Nederlandse Taal en Letterkunde in Leiden, met een groot bestand. Heb ik kennelijk toch iets in mijn mars….
Dat wil met mijn auteurspagina op facebook niet lukken.
Bijna 1200 contacten…… op LinkedIn
Maandelijks archief: juni 2015
Er ligt een zenuw bloot er is niets aan te doen. Gek van de pijn. © Manja Croiset
Ik heb me bezeerd en ik ben bezeerd © Manja Croiset
Een voor mij onbekende Edvard Münch. Een beklemmende. Manja Croiset
merkWAARDig © Manja Croiset.
Hoe warm het was en hoe ver
Laat ik nu denken dat het warm zou zijn, maar ik heb het koud als altijd.
Hoe warm het was en hoe ver.
Ver is alles.
Ik had graag meer gezien van de wereld, maar reizen an sich, VRESELIJK. Toch toen ik nog regelmatig naar het Radboud ging en wel eens goed gehumeurd in de auto zat, zei ik wel: ‘in trappen dat gaspedaal en “vlieg” maar door’! Teije heeft me heel lang Venetië mee willen nemen naar Venetië, graag had ik Praag gezien. Nog wat korte reisjes. In 1970 van uit Leiden 1970 Denemarken, wat me blijft een jeugdorkest uit… Praag, verzorgde jongeren, gekleed in eenvoudig zwart en wit, maar grauw. “De lente was voorbij”. Ik voelde de aandrang met ze in gesprek te gaan. Het zou niet gekund hebben. Herfst In Riga wel iets heel anders ook indrukwekkend en de laatste voorstelling van Ko van Dijk. In 1978 61 jaar jong overleden. 1973 een kastelentocht met hotelaccommodatie door Duitsland. Paula doodzenuwachtig door de toestand in het Midden Oosten en in Beieren het antisemitisme voelbaar. Kort na terugkomst werd in de Yom Kippuroorlog Raviv geboren. Heet zomerweekend 1976 per VLIEGTUIG een weekendje London, het was zo heet dat the Thames droog stond, de Armada had niet naar binnen kunnen varen. Stomverbaasd mijn ouders hun dochter bang toch, nee het waren mijn oren, die mijn vliegangst vormden. Op de terugvlucht. Your captain speaking: “the weather in Amsterdam”. Abrupt eind Controle had niet kloppende bagage geconstateerd, allemaal het vliegtuig uit, er bleek niets aan de hand, geen spoor van angst. Mei 76 Sjachaf geboren. Terug in het vliegtuig een gesprek met de burgemeester van Tiberias, veel gewend, maar dit nooit meegemaakt, mijn ouders vertelden natuurlijk over Marjolijn zo dichtbij Tiberias. Vanuit Hoogland, een ramp vacantie Zwitserland, wel in Brunnen “a room with a view” (beklemmende film zich afspelend in Italië)Vierwaldstättersee. De oude brug in Luzern, nog niet verbrand. Een keer België Frankrijk op mijn verzoek een kunstreisje Chagall. Frankrijk gebrandschilderde ramen, België Liège- Luik een privétentoonstelling.
Een Annek(e)dote oftewel een Manjadote © Manja Croiset
Met mijn ouders op verjaarsbezoek bij vrienden van hen.
In gesprek met een schoonzoon. Hij zegt: “wat weet jij veel”. Ik repliceer wel breed, niet diep.
Iemand blijkt klarinet te spelen, ik vraag een Engels of een Frans instrument? Hoezo?
Mijn antwoord: “de embouchure van een Franse is lichter dan een Engelse, meer mannen daardoor Engels”. De schoonzoon: “breed èn diep”.
Iemand wil biscuit i.p.v. taart. Ik vraag een koekje bij de thee of een tegeltje biscuit gebakken, maar die ging verloren in het geroezemoes.
Ziende blind, horende doof. Hypersensitief © Manja Croiset
We nemen het weer niet . (contact orgaan Sachsenhausen/Oranienburg) © Manja Croiset
Nu gezien mijn constitutie grensoverschrijdend…
Mensen zeggen heel vaak je weet niet wat je gedaan had in de oorlog.
Ja, het verzet was bedroevend klein en ik ben een schijtlijster en vergast werd ik er niet om. Maar als ik weet hoe ik als adolescent in psychiatrische inrichtingen met gruwelijke regimes, dat niet pikte. { (Overigens erna was iedereen in het verzet geweest). De hoeren werden kaal geschoren Wat is het verschil met de bakker en de kruidenier (voor zo lang het er nog was) die ook aan Duitsers leverden?} Voor mij GEEN. Je dagelijks brood.
Ja, ook toen al stond ik voor mijn precies, ik heb me dat laat gerealiseerd door het blijvend wegzetten als de geesteszieke en molensteen, wat ik deels ook ben, maar niet alleen maar. Klinkt zo raar om van jezelf te zeggen, maar misschien ben ik altijd wel een dappere DODO geweest. Wat ik mijn leven lang met ontzettende angst gedaan heb. Niets maakt me dan ook kwader, nu door fysieke overmacht steeds minder kan om als de Psychiatrische Patiënt weggezet te worden, niet alleen kwaad.
DAAR VRLIES IK WEL MIJN IK GEVOEL EN DAN IS HET VOOR ELKAAR. ‘DE GEK” De querulant, de niet meewerkende etc.
Manja oftewel de dappere d’Odo voor insiders.
Ondanks die intimidatie, ga ik door. Dan maar bedreigingen. © Manja Croiset
Ondanks die intimidatie, ga ik door. DAT HEET PRINCIPE.
Nee, niet verantwoordelijk voorouders, maar wel distantie en het is inherent aan een koningshuis en daarom mede Republikein.
De ene dag staat W.A in Herinneringscentrum Kamp Westerbork namen van vermoorde joden voor te lezen en de volgende zie je hem aan een staatsbanket van een Arabisch land. Schrikken of niet, VOOR NIEMAND UIT DE WEG.
In principe neem ik geen nr onbekend op, maar automatische piloot, te meer daar ik hem in mijn hand had om door te schakelen.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.