Niet van mij, maar degene die nr 3 voelt is je beste vriend Manja Croiset

Advertentie

PARESTHESIËN. Ik word er gek van Manja Croiset

PARESTHESIËN.
PC was uit, maar wordt niets dat slapen, mij benen tintelen zo verschrikkelen ( niet te verarren met resltess legs,  ik ken dat ook . Dan een paar keer de trappen op en af rennen of wat frappé battements en ik kon gaan rusten) teveel gedaan en slaapdeprivatie en nu gaat het dus weer niet lukken. Tintelende benen soms ver op trekkend…
Ik mis moeder vaak, vreemd is dat. Mijn vader niet.
ik mis wel meer…
Ik weet niet waar ik mezelf moeten laten, al een poos benen in de lucht helpt niet…
O nee als optrekt naar mijn hartstreek wordt het helemaal super, ik ga hier maar weer weg.

Niets gehoord of gezien op het nieuws © Manja Croiset

Sabine Sterk met mijn doek,,, maar het kan op een andere plek zijn dan de foto….

Er was wel werk van gemaakt maar slechts 25 mensen, ik dacht eerst knullige organisatie, maar desinteresse, ik  zoverre wel beter oriënteren mensen staren zich teveel blind op hun eigen onderwerp. Er waren vier grote evenementen die dag in Amsterdam, dan moet je niet nog iets plannen.

Overspannen en niet op deze wijze demostreren © ManjaCroiset

Totaal overspannen van de correspondentie met dat mensen achter haar ruitje starend naar de patiënten.

Er was een die had iemand van de thuiszorg vermoord, IK KAN MAAR DAAR VEEL BIJ VOORSTELLEN!

Nu ben ik vertegenwoordigd op Demonstratie in Amsterdam voor de Stedenband met Tel Aviv, krijg ik een foto, allemaal mensen in witte pakken met blauwe davidssterren, daar kan ik me totaal niet in vinden.

Ik ben Nederlander en ik zou normaal gekleed gaan als ik zelf kon.

Stedenbanden, doorlopend Tel Aviv, maar Ramallah is er ook nog © Manja Croiset

Nu door kiespijn wakker, hoor ik Rutte brallen op een internationale conferentie in het Engels…. our king… Our king? Die heeft geen bal in te brengen, ja de voetbal….

Te moe en het wordt wel heel veel dat gezeur Anti Stedenband Amsterdam/Mokum/Makum Tel Aviv die al in kannen en kruiken was, maar door een stel anti semieten onderuit is gehaald en waarom hoor ik niet over de Stedenband met Ramallah.???

Niet dat ik er in geloof maar op woensdagmiddag in mijn jeugd…

Kinderliedjes opening “als alle kinderen op aarde hand in hand tesamen gaan, dan krijgt het leven veel meer waarde , breekt eindelijk de vrede aan” de moeder van een schoolvriendinnetje, meer de moeder een vriendin van mijn moeder zat dan steevast te huilen….

De Gevangen Poort geen hemelpoort © Manja Croiset

Over alle ellende in de wereld, kom ik mijn kindertijd een bezoek aan de GEVANGEN POORT in DEN HAAG (geen hemelpoort) ik herhaal maar weer eens, de wereld is voller, geavanceerdere techniek en ook de media. Kortom een INTERBELLUM heeft nooit bestaan, als je toevallig zelf even leeft in een niet oorlosgsgebied. En heus NIEMAND ZAL OVER ONS WAKEN.

Een kort helend slaapje doet me toch weer hier belanden. © Manja Croiset

Een kort helend slaapje doet me toch weer hier belanden.

Een ver weg buurman heeft mijn eten opgewarmd toen hij een paar geleende cd’s kwam terug brengen.

We raakten in gesprek over politiek e.v.a. zaken. En we kwamen bij de Nationale Rouw van de MH 17, we waren het eens privé drama’s en de luchtvaartmaatschappij.
Toen hij het nieuws hoorde dacht hij uit DE KOERS…nee over de Ukraine, dat komt nu boven i.v.m het referendum. (ik lag overigens met mijn ogen dicht te praten) de MIJ gaat vrij uit, ze vlogen hoog genoeg volgens de wet. Over een land in oorlog, maar lieve lezers de techniek schrijdt voort en willens en wetens was er een week ervoor een militair vliegtuig dat anderhalve kilometer hoger vloog uit de lucht geschoten.

Mijn standpunt is dus meer dan duidelijk.

Nu bedenken of ik verder ga rusten of eens kijken wat mijn connecties al zo gedaan hebben op dit medium vandaag. Want aangezien ik geen Medium ben zie ik dat niet ion mijn glazen bol. Lichaam zegt rust… maar ik wil toch nog wel iets van sociaal gedrag naar anderen!

Sorry dat ik me tot dat niveau verlaag, weer een mail van dat wijf, ik heb nu op delete gedrukt, ik kan obsessief bezig zijn. Ja, dat had ik vast gedaan als ik geantwoord had. Lijd je soms aan een OBSESSIEVE compulisieve stoornis,Maar het college was voorbij… zit ik weer niet bij julie berichtjen en ik ben KAPOT. Zorg weet je wel. Bloedzuiger….

CAVE CURAM oftewel het zaterdagse COLLEGE! © Manja Croiset

CAVE CURAM

Een solicitante….om voor me te zorgen…. je kon beter slachtoffer dan dader zijn…

Ik heb echt wel geleerd te nuanceren, maar een brug te ver.

Ik klonk zo sterk in mijn boeken, leuk… trouwens ze had alleen twee recensies gelezen en dan zeg je dit in een sollicitatiebief, waar dan ook nog bij stond dat ze achter glas naar de PSYCHIATRISCHE PATIËN zat te kijken en ze had het zelf zooooooo zwaar.

Beetje dom???

Vervolg CAVE CURAM en ik neem aan slot van laten we het maar column noemen.

Stel je nou toch voor ik had niet het vermogen te schrijven hoeveel pijn het fysiek en emotioneel het ook kost.

Kind, ik ben niet bekend en het feit dat je jezelf geschikt getuigt NIET VAN ZELFREFLECTIE.

Ja jij begaat een stupiditeit en ik ben de agressor die arme patiënt en je kletst maar raak, het ene moment warm en vol mededogen en het volgende moment de AGRESSOR. DOM GEVAL AGNES LOST CASE , maar ze zijn wel aan je overgeleverd. ik gelukkig niet en je had zo’n verdriet en valt gewoon in slaap, ja van je harde werken.

Nou mensen met zorgen werken zich dood en slapen NIET.

DIT ONGELOOFLIJK ONBESCHOFT.

Je wou liever slachtoffer dan dader zijn.

Ik ben schrijfster, je achternaam zal niet vallen, maar dit komt in de openbaarheid.

Je valt voor mijn advertentie, hij was zo bijzonder. Ik dans niet naar je pijpen zoals je 10 kinderen en je patiënten MOETEN.

LANG LEVE HET PGB IK ZOEK BETER UIT.

Ik lees in het email adres psycho*sociale thuis begeleiding, ik doe er een *a tussen. Agressief OVERLEVEN MEVROUW. deel uit het emailadres gehaald, MAAR ze kan niet eens PSYCHO schrijven en ze had over resecties, voor mij zijn dat kleine operaties zoals een apex resectie in je kaak en ze bedoelde neem ik aan recensies, maar ja bij zop iemand….

Van: agnes psysociaalthuisbegeleiding@gmail.com

Onderwerp: jammer

Dag Manja,

Ik heb even geslapen en lees je reactie.

Ik haak niet af omdat ik slap ben en ik ben ZEKER geschikt als hulpverlener.

Je mag dan bekend zijn Manja en ik hoop dat je het Boekenweek geschenk mag winnen maar ik wordt een beetje onpasselijk zo onderhand van je wraak en je manier van schrijven

Met grote letters als een agressor!!!

Ben JIJ helemaal gek geworden om zo tegen mij te schrijven!

Ik zou ook een klacht over je kunnen indienen zo onbeschoft! Ik heb geen ZIN in dit gedoe!

Het is JOUW strijd en niet de mijne!

Jammer dat ik zo dom was om me hierin te laten mee zuigen.

Ook ben ik in de psychiatrie heel veel mensen die wel heel goed hun werk doen!

Maar het kan beter.

Verder 1 reactie op je hulp verzoek en dat was het.

Je vijandigheid en verbittering, zeker in combinatie met kennis en getalenteerd heid, maar toch jammer.

Maar kom ook maar eens van die berg af en wordt eens gewoon een mens.

Want dat LEES (op de site)zoals je mail alleen al begint, ik kan je verzekeren gaan bij ieder de haren overeind staan.

Nee, Manja, ik zal er verder geen traan om laten.

Jij creëert je eigen slachtofferschap en bent blijven hangen in je WROK.

Ik zal wel moeten om me tegen dergelijke sujetten te beschermen!

IN ONE FLEW OVER THE CUCKOO”S NEST ZAT DE “VERPLEEGSTER OOK ACHTER GLAS” God wat heb ik gehuild bij hett toneelstuk, de enige keer dat mijn ouders vroegen of ik nou huis wou, NEE DAT WOU IK NIET.

Vlak ervoor schreef ze nog dat ze jaloers was op slachtofferschap, ze was nl dader, nou dat klopt. Zit ze toch aan de verkeerde kan van het ruitje.

Voor mij om stoom af te blazen.

Zeker deels, maar OOK HEEL ZEKER VOOR DIE ARME OVERGELEVERDE MENSEN!

DEEL III

CAVE CURAM OF HET ZATERDAGSE COLLEGE.

Dus toch iets van zelf reflectie, maar opnieuw IK MOET NIETS EN NET SCHREEF JE DAT JE NOOIT MEER IETS MET TE MAKEN WOU HEBBEN. IK MAG SCHRIJVEN NA EEN DIRECT GESPREK, MAAR DAT HAD ZIJ NIET NODIG, MAAR JA ALS JE GEEN JAKNIKKER MEER BENT!

IK BEN GEEN LAFAARD, MAAR IK ZOEK ELLENDE NIET OP, DUS MET HET WOORD MOETEN IN DE MOND, IK MOET JOU NIET!

MAAR BLIJKBAAR IS DEZE CORRESPONDENTIE DAN NIET VOOR NIETS GEWEEST, WEL VOOR MIJ.

MAAR HET IS WELLETJES. IK Laat het hierbij, ik heb genoeg colleges gegeven aan de “HULP”verlening…

 

Hoogachting MEVROUW M CROISET.

DatA en geen enkele schikt.

Van: agnes koude…[mailto:psysociaalthuisbegeleiding@gmail.com] Verzonden: zaterdag 26 september 2015 19:34 Aan: Manja Croiset Onderwerp: Re: jammer

Goed Manja,

.

Dan moet je ook als je lef hebt mij een keer ontmoeten.

Ik wil bij je werken alhoewel ik nu heel boos op je ben!

Ik praat niemand naar de mond ook jou niet!

Ik blijf ook bij de het gevoel dat je leuk en interessant bent, dus daar wil ik me ook aan vasthouden.

Als jij over mij wil schrijven goed, maar dan wel na een direct gesprek , met mij en niet vanuit jou oordeel nu op schrift.

Ik wil graag volgende week een afspraak met je maken.

Dan kijken we elkaar in de ogen.

Over slapen Manja, ik ben een mens, ik ben veel weg en emotie kost energie.

Zeker, ik ben emotioneel, is handig? nee, niet altijd, maar beter dan werken met een lege blik.

Ik wil je ook vertellen over de bijzondere ontmoetingen die ik heb in mijn werk en juist de hoop en humor die ik veel mensen gaf.

We stoppen nu met schrijven Manja, dit klinkt directief maar er moet even rust komen.

Graag verneem ik van jou wat datums op een tijd dat je schikt.

Die foto zal ik later sturen voordat ik bij je langs kom.

Groet, ….

Wat kan ik vragen voor dit college?

Dit college kost € 180,00 en het toebrengen van geestelijk en lichamelijk letsel veelvoudig, u bent gezond en ik ben weliswaar virtueel de barricade op geweest, maar een soort van (auto)mutilatie.

HOERA UW PSYCHIATRISCHE PATIËNT. De fysieke gevolgen zijn groter! EEN KLACHT INDIENEN OVER MIJ? Ik dacht andersom.

IN ONE FLEW OVER THE CUCKOO”S NEST ZAT DE “VERPLEEGSTER” OOK ACHTER GLAS. God wat heb ik gehuild bij het toneelstuk, de enige keer dat mijn ouders vroegen of ik nou huis wou, NEE DAT WOU IK NIET.

WEL DEGELIJK MET MIJN VERBALE WEERBAARHEID BEREIKT, maar…

Nog even voor de duidelijkheid:  ga kijken bij de advertentie, ik mag dan zwaar getraumatiseerd zijn, niet alleen door de oorlog ook de inrichtingen. Er staat meer dan duidelijk dat ik VERZORGING NODIG HEB en daar ga je aan voorbij daar past jouw bezoek niet in.
Zelfs met mijn dierbaren wordt dat te zwaar….

Van: agnes ko
Verzonden: zaterdag 26 september 2015 20:36
Aan: Manja Croiset
Onderwerp: manja

Ik heb het gelezen en lees boosheid en verdriet.
Het spijt me dat ik je gekwetst heb. Op de een of andere manier werkt het geschreven communiceren niet tussen ons.
IK wil hierin beslist bij mezelf kijken, maar nogmaals Manja, je kent mij niet en weet ook te weinig over mij om me te veroordelen. Hierin moet ik nageven dat ik ook jou teveel en te snel in een vakje heb gezet.

Ik wil toch aan je vragen om deze aankomende maand een afspraak met me te plannen.
Ik zou dit in ieder geval fijn vinden als gebaar naar jou. Om je oprecht mee te geven dat ik geen intentie had of heb om je te kwetsen.

Ik heb in heel veel zorg instellingen gewerkt en ben vaak in conflict gekomen juist met de leiding van veel zorg instellingen omdat ik durfde in te gaan tegen de gevestigde orde en de beheers matigheid.

Abrona: Susanna: Ernstig gedrag gestoorde vrouw, 50 jaar, leeft nu nog in een Vic unit, in de poep en pies, naakt. Had scheurpakken aan die haar veelte klein waren. We hebben het hier over een half jaar geleden.

Ik ben wel (na toestemming )met haar gaan toeren in de auto, iedereen verklaarde me voor gek, uiteindelijk ben ik met haar naar een 2e hands kledingzaak geweest en eindelijk kon ze haar eigen kleding kopen.

Door een conflict met de Manager die haar zorg weer terug draaide om het geld en ik boos was, zweeg iedereen, maar ik niet.

Iedereen de zwijgers hebben een vast contract, ik werd eruit gegooid.
Nee Manja, jij ziet me niet goed, daarom vraag ik je, ontmoet mij, praat met me en oordeel dan.
Ik ben ook erg scherp, en zeker heb ik mijn fouten maar dan heb ik liever dat we daar nog achter komen in een persoonlijk gesprek.

En nee, ik heb geen hekel aan je, op zich kan ik er wel om glimlachen.
Veroordeeld ben ik al zo vaak Manja, maar ik ben juist een strijder voor de zwakken uit de zorg.

Ik hoop dat je zo coulant bent een afspraak te maken.

In afwachting.

Agnes

Een uit de ZIELEROERSELEN VAN EEN GETORMENTEERD MENS, dat ik uit de handel heb laten nemen, omdat je niet moet publiceren midden in een periode van rouw en erfenis verdeling als je beide ouders een half jaar na elkaar zijn overleden, maar dit kan wel… © Manja Croiset

Ach nog een uit de ZIELEROERSELEN VAN EEN GETORMENTEERD MENS, dat ik uit de handel heb laten nemen, omdat je niet moet publiceren midden in een periode van rouw en erfenis verdeling als je beide ouders een half jaar na elkaar zijn overleden, maar dit kan wel…

De foto een aarzeling staat familie op…..

11 maart 2012

De 94e verjaardag van mijn moeder zou een heel bijzondere worden!

Met haar twee Nederlandse dochters en (achter)kleinkinderen.

Haar laatste goede moment in een al zo zware periode.

Wij wisten, dat het haar veel kracht zou kosten, maar ook heeft ze genoten.

Het was zo warm, zo intiem, zo niet de sfeer van ons oude gezin.

Een liefderijke dag. Haar achterkleinkinderen zo op hun gemak,

geen snauwende Odo over dingen, die hij te druk vond of niet mochten.

De achterkleinkinderen gingen via de voordeur dwars door de kamer

zo de tuin in op hun rollerskates.

Over rol, mijn vader zou een rolberoerte gekregen hebben,

maar hij was al dood en onder andere deze foto van mijn moeder

en mij is toen genomen.

Ik heb een album volgeschoten die dag. Een dag om te koesteren.

Dat mag ook wel een vrolijke noot, in een zo zwartgallig boek/leven.

De kinderen hoofdzakelijk op hun rug en geen volwassenen.

En een stukje uit OVER DE SHOAH DIE NOOIT VOORBIJ GAAT, © Manja Croiset

En een stukje uit OVER DE SHOAH DIE NOOIT VOORBIJ GAAT,

irritant zowel klinieken als deze staan momenteel de hardcover op leverbaar, maar ik neem aan dat dat volgende week wel in orde is…

OVER DE SHOAH DIE NOOIT VOORBIJ GAAT hieraan is de naam van dit boek ontleend.

We hadden de sleutel van de bovenbuurvrouw Marjolijn en ik waren er samen. Waarom? Was ze met vacantie, gaven we plantjes water? Ze had een enorme glazen/kristallen lamp met tientallen pegels boven de tafel hangen, we tingelden ermee en er viel een pegel af. Marjolijn hing hem met veel moeite terug. Helaas het regende nieuwe, we klimmen samen op de tafel en herstellen de schade. We konden gefascineerd naar haar vingervlugge kantklossen kijken, gooien met de blokjes met garen, verzetten van spelden en daar was een kleedje. Ze werkte als vrijwilligster bij het Rode Kruis, maar over háár uniform bij ons thuis geen onvertogen woord, ze was mamma’s steun en toeverlaat in de oorlog stopte ze steevast op onze verdieping voor ze verder zwetend naar boven steeg met de verzuchting kom Cobussie kakzak op naar de beddenwinkel

Ze ging ook wel mee met zondagse uitjes en als wij zgn. alleen thuis waren zal zij wel op de hoogte zijn geweest. Het zijn niet allemaal echt míjn kinderherinneringen. Pappa al gearresteerd voor de geboorte van zijn oudste. Mamma op 3 oktober ‘42 op de 25e trouwdag van haar ouders bij hen.

DE INVAL razendsnel stuurt Paula’s moeder haar dochter met baby naar de zolder, per slot van rekening doen ze geen huiszoeking, ze werken gewoon hun lijstje af en mamma en Ingrid staan niet op dat adres ingeschreven. Mijn grootmoeder schijnt nog iets geroepen te hebben naar die zolder als afscheid. Hoe lang heeft mamma daar met Ingrid gezeten tot juffrouw Winnubst zo heette ze hen op kwam halen?Vele decennia en dodenherdenkingen later allang niet meer stil op straat, gingen we vaak naar herdenkingen in het Concertgebouw of naar de Stadsschouwburg, waar Hans jaren op 4 mei een lezing organiseerde niet specifiek SHOAH WO II. We spraken wel eens af achteraf in Americain en hij kon maar niet begrijpen dat Paula zo stoïcijns bleef onder de voordracht. En dan dán organiseert Jules in een zaaltje van het Anne Frankhuis op 4 mei een andere herdenking een stukje uit het dagboek het slot de inval

GEBONS OP DE DEUR felle lichten einde…………

Paula breekt nooit heb ik iemand zo tomeloos zien en horen huilen. We zijn daar Odo Paula Ingrid en ik met Sidney en Dennis, niet Odo ontfermt zich over zijn vrouw, nee zijn oudste dochter neemt haar mee. Zijn ze naar de Bijenkorf gegaan? Het was niet ’s avonds wel 4 mei. Odo en ik gaan met de kinderen naar Ingrids huis en wachten en wachten en wachten.

Het is voorbij er wordt niet meer over gesproken en

opnieuw is er nooit iets gebeurd

Er zitten een paar versprekingen in….

https://www.youtube.com/watch?v=v8ntwXjlqis

http://www.bol.com/nl/p/over-de-shoah-die-nooit-voorbij-gaat/9200000035730817/

 https://www.bruna.nl/boeken/over-de-shoah-die-nooit-voorbij-gaat-9789402125061