Graag was ik een tweede Oliver Sacks geworden. Manja Croiset

Waarom is het nu niet de 31e nu slaap ik toch niet.

Al ouder en uit boek dat uit de handel is.

curieus met mijn ene oog

zie ik tv- beelden van vanavond

met het andere “zijn huis”

van vanmiddag

in mijn linker-achterhoofd

zitten andere beelden en teksten

dan rechts

hoorde kort geleden van een psychologe

dat links niet alleen het denken zit

maar ook de negatieve gevoelens

zelf doe ik ook testjes

vier van mijn vijf hulpen zijn linkshandig

grappig is zij zetten op de trap standaard

eerst hun rechtervoet

en ik uitgesproken rechtshandig en één ook

rechtshandige hulp doen dat met de linker

mijn moeder heeft ook een linkshandige

met haar moet ik het nog proberen

zo vraag ik me ook nog altijd af

wat blinde mensen

met wat ik mijn binnenoog noem kunnen “zien”

kleuren of door het tasten ook contouren

in mijn binnenogen zitten herinneringen en dromen

in mijn buítenogen wat ik in het heden waarneem

 

 

een paar dagen na dit schrijven een uitzending

van Pavlov met de blinde Vincent Bijlo

ontzettend leuk en interessant maar nog

niet helemaal op mijn wenken bediend

een hersenscan terwijl hij braille leest

en jawel de visuele cortex licht op

niet buiten gebruik

helaas lieten ze hebben niet contouren

tasten en vragen naar zijn waarneming

terwijl tegelijkertijd de scan doorgaat

een buitenoog heeft in geen geval maar graag

zou ik nog meer weten over zijn binnenoog

en vragen dus over zijn dromen met of zonder

beeld

ik had ook nog graag testen gezien met sonar

wat dan de beeldvorming in je visuele cortex is

ik dichter nee joh ik schrijf ik pretendeer ook

absoluut geen dichteres te zijn ik noteer alles

wat me bezig houdt

 

Ook dit een allegaartje, vriendelijker gezegd veelzijdig.
Wat had ik moeten worden als ik niet ziek was geweest.

Toch die tweede Oliver Sacks?

 

 

Advertentie

Wat eens gebeurde, heeft je voor altijd gevormd © Sonja Barend.

o god wat ben ik in korte tijd vreselijk achteruit gegaan. Manja Croiset

Je hebt een professor Icke en professor ikke, maar god wat ben ik een korte tijd ontzettend achter uitgegaan en het speelt allemaal al zo lang, het is niet om te harden.

Geluk zit in een klein hoekje, ongelukkig zit je in een klein hoekje.

Verblind door een regen van tranen en niet door migraine o.i.d © Manja Croiset

In een niet al te ernstige ménière aanval, spelen alle speeches bij mijn vaders crematies door mijn hoofd, ik zweer jullie, ik weet ze letterlijk. Ik zit nagenoeg blind te typen niet omdat ik die kunst rijk ben, niet van migraine maar door een waas van tranen. Weer denk ik hoe is het moegelijk dat ik op zijn crematie niet gehuild heb… al was het maar om de emoties van anderen.

Prijzen boeken eva niet uit het paradijs © Manja Croiset.

Wat een dag, veel facetten van ziekzijn, nieuwe oude bekenden. Nieuwe bekenden met wie ik toch iets deel enz.
En welja ( wat ik daarmee moet, op dat bed zo dik geworden) in de PC loterij 5 blikken koeken. Moeten ze nog opgehaald ook.
Eerst een paar maal de ijsprijs zo ontmoette ik BEN EN JERRY vurrukuluk maar niet Tjeempie.
Een paar keer Hema bonnen, een keer Bijenkorf was echt de kwaliteitszaak van vroeger niet en tja anderhalf jaar geleden de BMW, daar lag ik op mijn bed en de telefoon ging, mijn oudere auto was verkocht vanwege mijn bed het wooneiland, anders was het wel tijd voor inruil. Boem, beginnen ze in je oor te gillen (nog geaarzeld op te nemen nr onbekend) u hebt een BMW gewonnen. Wat moest ik ermee verkopen kon niet, eerst een jaar op mijn eigen naam en dan pas. Ja, geld kon ook, maar daar werd ik zo kwaad van.

bijna alle ((oud)hulpen waren er en apentrots 0p de vrouw, die ze zo moesten steunen en niet wisten wat ze over kwam. Op de een de enige plezierige verzorgende van mijn moeder nog geen twee maanden daarvoor overleden. Ik had toen nog hoop remissie na dat waanzinnig zware jaren, het zou helaas zou anders uitpakken.

rechterfoto een buurman, weduwnaar in gesprek met Harry Ruys directeur kamp Amersfoort, Met de directeur van de nu ter ziele joodse omroep Alfred Edelstein. Ik teken en zou er voor tekenen. 3 uur op die dag, maar het was wel leven. op mij 60e waar is die andere leuke in mijn eentje. Kan hem niet vinden moet ik hem een keer scannen en deze voor het eerste interview.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ik haal mijn neus niet op voor € 21.000 maar hij was  €32.000 waard en de auto dan werd de belasting genomen op kosten van de loterij of de sponsor BMW en ik kon dat verschil NIET UIT TE STAAN, als ik ergens een hekel aan heb is het aan onrecht… dus de auto op mijn naam inmiddels niet meer en naar familie.
Ga ik terug naar de koeken 5 trommels, 1 voor mij, 1 voor familie en 3 voor de voedselbank o.i.d. Een oud hulp van mij werkt bij dak en thuislozen in Amsterdam en van plan snel haar zieke oud werkgever op te zoeken…
Van een paar anderen oud lieve berichten en nu ligt al zo lang dat PGB deels op zijn,…
Ja, een keer echt iets gewonnen door verdienste alhoewel mijn oudste zuster me daar geloof ik bij geholpen heeft, een kleurwedstrijd, zoiets heet tegenwoordig INkleuren. gewonnen. Nou kom Manja op verdienste de Elikser trofee in 2009 waar ik voor hem gedragen zoals nooit eerder en nooit later….helaas niet vast gelegd met dezelfde Carlijn…wel heeft ze dat gedaan ook mij gereden en mijn rolstoel boekpresentatie geesteskind nr 10. Niet best dat boek, ik heb het ook anders gebracht DE ODYSSEE VAN MIJN BESTAAN….2006 het eerste op mijn 60e verjaardag uitgereikt op mijn verjaardag in de boekhandel die Hoogland rijk is, daar was ik heen met mijn oudste zuster….
ik zou echt nooit meer schrijven…. zou ik straks weer heel ziek zijn?

Dichteressen ‘de een iets bekender dan de ander’ M Vasalis Manja Croiset

Opnieuw een hazenslaapje, hel goed.. even weten niet hoe of wat en dan weer alles voelen en weten.

Staat hier verder los van.

Een tegenWICHT is altijd een vrouw © Manja Croiset

op zoek naar een gedicht van Vasalis als kinderpsychiater “haar lange armen, die toch tekort waren”.

Ik kan het natuurlijk haar zoon vragen, maar eerst zelf online als ik het vind, zal ik dat zeggen.

Ík schend auteursrecht en heb er een hekel aan als dat geschonden worden, haar dochter Lous en van Oorschot hebben de rechten, maar wel een gedoog beleid.

Natuurlijk heb ik het. uit de oude kustlijn van hem gekregen

 
GESTOORD S.O.S. (TELEFOON) – M. Vasalis
O drijf niet verder weg op ‘t zwarte water
je droge stemmetje verwaaiend in de wind
je schots gescheiden van de onze
o nauw-verstaanbaar en wanhopig kind.
de telefoon knipt ons gesprek in wit-
papieren, knisperende spoken uit.
Geen ondertonen, stiltes  dor geluid
en ik probeer vergeefs de kilometers van bevroren
lucht te warmen, met mijn magere
heel lange maar te korte armen.

M. Vasalis
Uit: De oude kustlijn
Uitgeverij: G.A. van Oorschot

Pagina: 18

Dit tekstje van mij was met haar als inspiratiebron.

Nu doe ik het cluster.

LEVENSSPOREN

 

diepe groeven

in het gelaat

van de oude dame

 

de groeven

in de ziel

heftiger als onbeschreven perkament

lijkt de huid

van de zieke vrouw

 

toch kun je er een

heel leven aan aflezen

 

Bij Levenssporen: Geïnspireerd door een foto van de dichteres Vasalis op hoge leeftijd.

Ik had haar geciteerd  op de crematie van mijn moeder, maar niet correct.

Ik kom terecht bij een zin uit een gedicht van Vasalis.

opgezocht degeen mij corrigeerde ongelijk de slotregels wel degelijk

 Had ik je maar als kind gekend,die nu mijn kind en moeder bent.

Nu je kind en moeder bent.

Mijn emotie was het die ervan maakte dat ik de moeder van moeder was geworden.

 

Gewoon een vak. DIENSTVERLENING!Harmonie??? © Manja Croiset

 

Gewoon een vak DIENSTVERLENING!

Na dagen zonder en ik het voor het eerst van mijn leven heb uitgegild van de pijn. Het was een heel raar soort slaap, het lijkt alsof het 18.00 31e is i.p.v. de 29^e.

Op mijn gevoelloze voeten poog ik alle luiken te sluiten tot ergens in de loop van de eerste en doe dan nu wat ik gepland had voor die dag, nl. een bericht sturen aan iedereen. Nog nooit eerder gedaan. Een paar mensen hebben hem als fysieke kaart ontvangen. 2016 dan ben ik 70 jaar geleden geboren. Soms dat haal ik absoluut niet een ander moment, geen idee….

Af en toe komen er poststukken waaruit blijkt, dat ik geen onbekende Nederlander meer ben.

Een zeer weloverwogen formulering.

Niet echt oud, maar als ik overlijd ook niet meer extreem jong.

Vreemd veel zieker dan een paar jaar terug zelfs excessief, zo beroerd en zorgen over de zorg en zoveel meer. Toch was ik er een paar jaar geleden veel meer aan toe. Dat kwam doordat de hieronder beschreven harmonie er was en die is deskundig door medicijnvrouwen om zeep geholpen.

Lang leve de ethiek.

Dit wordt een vreemd bericht en dan nog aan iedereen. Wat is dat voor waanzin, dat medici een apart gesloten circuit van rechten hebben en zich daarmee al boven de wet en anderen stellen.

Gewoon een vak DIENSTVERLENING!

gillend van de pijn. © Manja Croiset

jezus mina, niet naar de laatste uitzendinge Joodse Omrope geluisterd sorry Karin van Coeverden​ ik vloog tegen de muren op van de pijn, mijn verzorgster schrok zich rot en morphine helpt hier niet tegen… ik kan er ook niet mee liggen. Het is wel zeer extreem nu zal dat toch wel, maar veel teveel gedaan en dan niet integendeel na gedane arbeid is het goed rusten….

Gewoon kotsend van de pijn.

P-o-e-zine | The Magazine gaat weer online

Hier kom ik in 2016 in de spotlighst….

van appel tot boomgaard en rekeningen die te vereffenen zijn © Manja Croiset

Dat appeltje

dat ik had

te schillen

is en hele

boomgaard geworden!