DOODGAAN DOE JE NIET ALLEEN OP ZONDAG AUSCHWITZ HERDENKING

Het is vandaag 31 januari, wat een openbaring denkt u misschien.
Op 27 januari werd Auschwitz bevrijd, dat gaatnze VANDAAG in Amsterdam herdenken, opdat we vooral niet vergeten. Met Burgermeester Eberhard v.d. Laan vooraan in de gelederen.
Laat ik nu toch denken, dat je ook doordeweeks vermoord werd, nee daar maken we op de dag zelf geen ruimte voor… te druk en
de stedenband, die er niet kwam onder voorzitterschap van de burgemeester die daar vast nu een verhaaltje staat af te draaien bij het Wolkers monument.
Van andere aard, daar staat Amsterdam buiten, als 4 mei op zondag valt, zijn ze bv in Staphorst juist weer niet bereid tot herdenking. Wat ben ik toch ziek van de mensheid.
Stedenband ©
Advertentie

Een uit de hand gelopen reactie van mij op de vraag wie is de beste dichter © Manja Croiset

Reinke Gevers op je vraag, de volgende reactie, geen antwoord
Vasalis is voor mij te voor de handliggend en is het niet net als andere kunstsoorten stemmings afhankelijk. Judith Herzberg, Anna Enquist. Maar er zijn er zoveel met een bepaalde schoonheid. ik houd niet van versluierd. Lees maar ER STAAT EXACT WAT ER STAAT. Maar soms kan een metrum zonder inhoud als MUZIEK IN DE OREN KLINKEN. Bovendien TIJDSBEELDEN! Ik zie Aniie MG niet als een dichteres, maar rijmpjes, als ik met plezier aan haar wil denken, is het aan de familie Doorsnee in mijn jeugd. Hoorspel jaren om de maandagavond. Daar mocht ik voor op blijven. Er bestaat in NIETS HET BESTE!
Graag ga ik hier nog over verder. Margarethe Droogleever Fortuyn- Leenmaans/Vasalis was een bijzondere vrouw, zeg maar lady. Haar Sotto Voce en Sub Finem zal iedereen raken, maar dat bedoel ik er niet mee. Is niet significant de speech , die zij schreef voor Juliana die in de Verenigde Naties ‘enige opschudding’ veroorzaakte. Hoe mooi ook, vind ik haar roem overdone qua dichteres… en ik had het over tijdsbeelden. Stel dat je nu zou schrijven ‘de idioot’. Mij raakte, maar dat is omdat ik Manja ben, het gedicht s.o.s.kinder telefoon, kort samen gevat haar lange armen en dat waren ze , die niet lang genoeg waren, in ander Nederlands tekort schieten. Is het overiigens niet opvallend hoeveel psychiaters/therapeuten. Dichters waren/zijn. Waarschiijnlijk bij iedereen, maar Vasalis kende ik iets beter. Haar gedichten zouden ook gewoon zoals nij een ander een dagboek kunnen zijn. Fictie schreef ze niet. Niet dat het moet… van mij niet. Over bekendheid, Max Croiset was een begenadigd acteur, bij zijn dood was daar veel aandacht voor, maar zijn oeuvre aan gedichten groter dan dat van Vasalis. Acteren en declameren als geen ander. Maar een speech nooit. Ja, zo zou over velen uren door kunnen gedaan, vaak verbaasd over mijn eigen kennis en minstens zoveel bij het ontbreken daarvan bij anderen. Hetgeen natuurlijk niet voor jou geldt, Reineke, want dan zat ik dit hier niet te oreren. Dit is een geschreven overpeinzing en geen stelling. Zijn niet de meeste schrijvers in hun werk egotrippers? Ik zoek naar een klassieker woord, ego is dat wel, maar tripper niet. Ik schiet opeens in de lach een selfie, maar dan als gedicht ,verre van klassiek. De dichters houden een eigen oratio en wij die prijzen, de laudatio. Of het “taaltechnisch’ exact klopt? Mijn weblog heet dan ook “Mijn Eigen Idioom” en ik denk dat ik voor mijzelf ( zie je wel voor jezelf). Nu verbaal heb weten te vangen wat ik bedoel. Dat is waarschijnlijk het verschil tussen toeschouwers en de executanten, de een luistert/ leest naar wat een ander ook voelt, maar dat zelf niet kan vertalen in ‘kunst’. Dan dus toch ook voor anderen. Een klein augment. Vaker gedebiteerd, Adriaan Morriën bij ons in de klas bij Nederlands door zijn dochter op verzoek van de docent. Zijn enige commentaar: “interessant te horen, wat ik allemaal vind”. Overigens was hij een briljant vertaler bv Guy de Maupassant, maar over het algemeen op Duits ingesteld. Manja in de bocht.

Ja, dan is er ook nog leuk en mooi. Leuk is dan KLEIN KUNST wat  pejoratief. Soms wel meestal niet kunnen ze elkaars metier uitoefenen. O wat knap is zeer betrekkelijk.

 

Auschwitz Memorial today, kom vanavond met verhalen hoe de oorlog is verdwenen Leo Vroman, hij is nooit verdwenen!

 

JHM 011B001muzelmannen 2jpg

Auschwitz Memorial day, Kom vanavond met verhalen hoe de oorlog is verdwenen ( Leo Vroman)

Maar hij is nooit verdwenen

https://www.bruna.nl/boeken/over-de-shoah-die-nooit-voorbij-gaat-9789402125078

https://www.bruna.nl/boeken/over-de-shoah-die-nooit-voorbij-gaat-9789402125061

Ingezonden Brief van mijn vader in de NRC al weer drie decennia geleden en een artikel van Tracy Metz  ook NRC waarin hij voorkomt.

 

hollandsche_schouwburg_namenwand joodsche schouwburghollandse schouwburg

gaskamerde oven in KZ

appel kamin tracy metz

Ingezonden brief van mijn vader Odo Croiset  al weer 3 decennia geleden en een artikel van Tracy Metz waarin hij ook voorkomt. Allebei NRC

 

Manja Croiset

Wat afbeelding van mij of mijn werken of verwanten Manja Croiset

https://www.google.nl/search?q=Manja+Croiset+a+wink+in+the+darkness&biw=1280&bih=563&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwjvv7CymcbKAhVJnRoKHdUjATcQ_AUIBigB

 

Nog steeds niet verschenen, vreemd genoeg. My life a kind of prison with A WINK in the Darkness © Manja Croiset

Lees ik op het internet…

 

Beschrijving
Manja Croiset. Amsterdam, July 5,1946. The youngest of three daughters SHOAH survivors. Her father, was in concentration camps because of underground printing, including HET PAROOL started as a resistance newspaper. Her mother lost her entire family-(grand)parents, brother and sister-during this tragic period of history. Paula Kool March 11, 1918 – May 11, 2012. Her father, Odo Croiset April 24,1915- November 18,2011.  As a girl, she felt invisible, with no right to fear or sorrow because of the tragedies her parents had survived-always so much worse than anything she was going through or ever could. The times she lodged in mental hospitals were terrible experiences, torture. Of course no cure.
Her situation/condition worsened. She was 16 when her mother decided she had to go away.
WINK is a deeply moving book of poetry and prose that reflects on the life, trials and tribulations of its author. A unique kind of biography. Willy Lindwer Emmy Award for the “Last seven months of Anne Frank” made a movie about the gruesome life of Miss Croiset. She turned into an activist in spite of her bad constitution because of her tormented life for justice in every atrocity, especially medical errors.
A Wink In The Darkness van Manja Croiset heeft ISBN nummer 9789402137835.

Heelal, Universum, Omniversum, Lichtjaren, Tijd”machine” Multiversum Manja Croiset

Dit vind ik zule bere interessante materie, klopt niet. MATERIE IS TASTBAAR, dit niet. Ik noem het al heel lang OMNIVERSUM en niet UNIVERSUM… het valt niet te bevatten, Oneindig en groter worden, een zwart gat waarin iets verdwijnt en nu dit. BOEIEND! Waarom zou je wel ( wat ik ook niet kan begripen) miljoenen lichtjaren vooruit kunnen en niet achteruit.
Multiversum, nou dat is in geen geval UNI zo ver gaat mijn logica nog wel.
Kan ’t effe niet laten, kom op mensen die beweren dat ik alleen over ziekte en Shoah kan praten… de fitters, die (willen) andere items niet zien. Wat ze willen en zullen me nu eenmaal neerzetten als dat “mens”.
 

Auschwitz herdenkingen 27 januari 1945 Manja Croiset

Schets Jan Derksen Staat Museum Fleihite
In de ijskoude winter van 41 op 42 groef mijn vader mede deze greppel uit, honger schaars gekleed en met blote voeten in klompen, bebloed natuurlijk.
Zo dichtbij en onbereikbaar.
Vandaag in Kamp Amersfoort Auschwitz herdenking, woensdag officieel Auschwitz memorail dat en de zondag erop. In Amsterdam in het Werrheim parkje….https://www.youtube.com/watch?v=vJHZxMp8xkU
Ik als nihilist heb er “vrede”mee, dat dit jaar de toespraak is door de Opperrabbijn en niet een “celebrety”, die daar zijn/haar eigen (boeken)privé praatje komt verkopen en dan ook nog letterlijk,
En voor de zeikerds: “jij doet het toch ook’?
Nee, dit is een privé pagina!

Opnieuw verrast door een gedicht van Rutger Kopland. Manja Croiset

De vraag wie ze is
Intussen huist ze al zo lang in mijn hoofd
en al zo bijna overal – maar wie ze is

een zinloze vraag, je zoekt in je herinneringen
naar iets onvoorstelbaars, ik weet het, maar
ook zinloze vragen vragen een antwoord

eigenlijk is ze nog steeds die jonge vrouw
die ik ooit voevallig ergens tegenkwam
– maar wie ze is – in mijn hoofd
vind ik haar niet terug

er zijn momenten dat ik ineens weer weet
dat de mens eenzaam is, ook ik

en dat ik naar haar kijk en denk: zij daar
dat is ze, zo zichtbaar, zo sterfelijk

—————————————–
uit: ‘Wat water achterliet’, 2004.
Rutger Kopland