Maandelijks archief: februari 2016

In MEMORIAM JAN FOUDRAINE © Manja Croiset

Geplaatst door manjacroiset op
                                                          IN MEMORIAM JAN FOUDRAINE
Dit stuk uit Manja en Klinieken, heb ik nog opgestuurd, nadat er telefonisch contact was geweest, na het verschijnen van de documentaire
“Manja, een leven achter onzichtbare tralies.” door de cineast Willy Lindwer
Zijn vrouw heeft hem het voorgelezen.
Hij was nagenoeg blind.
In wink zeg ik:
               

“A deviant guy married to a lovely woman…”

                                  EEN VOORSCHOT OP IN MEMORIAM MANJA CROISET
                                                  IN MEMORIAM WIL HABERS
Het was 1966, het neusje van de zalm Psychotherapeutisch Centrum Veluweland.
Ik was 19 of 20, niet van belang, maar ik wist het al voordat het gebeurd was.
Ik had er al tweeënhalf jaar psychiatrische inrichting opzitten. Er was een beeldschone vrouw; geen hard, maar lief gezicht en een zacht en warm karakter.
Hoeveel kleiner de wereld nog was. Voor haar opname vielen de nachten haar al zwaar en lag ze uren ’s nachts met de politie te bellen, dit vertelde ze in een groepssessie.
Ze verzorgde de bloemen toen nog alleen een villa, nu een heel complex en mocht als enige in de privé tuin van dokter Arendsen Heijn komen. De ene zelfmoordpoging na de andere.
Zowel Foudraine, haar behandelaar als. Arendsen Heijn zagen haar weg glijden.
Ongebruikelijk zijn ze samen met haar gesprekken aangegaan.
En dan, dàn is ze vermist.
In de PI’s werd je verre van de suïcides gehouden, DOODgezwegen.
Het was een kleine elitaire gemeenschap, iedereen zat bij elkaar de hele nacht.
In de loop van de volgende dag komt Jan Foudraine doodzenuwachtig binnen.
Ze is gevonden. Met pillen zich verdronken. Vijftig jaar terug in de tijd.
Hoe ik daar kom, ze was zo lief, zo zacht, zo’n groot hart en ze was al een poos extreem onaangenaam. En nu lig ik hier minstens zo bitter en vals.
De middelen heb ik niet, wel genoeg om mijn zwemreflex te onderdrukken. Namelijk bij de eerste slok water die je binnen krijgt, ga je automatisch vechten. Lopen kan ik niet meer. Een verloren strijd. Euthanasie heet goed geregeld in Nederland.
Hoe tergend langzaam zullen mijn krachten afnemen en kom ik uiteindelijk te overlijden? Geen in memoriam van Wil Habers.
Maar liever fel en hard dan hypocriet, onwaarachtigheid is verschrikkelijk. Dan weerspreek ik me.
Door mij wordt een ander wijzer, maar de beschadigingen gaan niet aflatend door.
Oude wonden opengereten, nieuwe erbij. Door mijn film heb ik contact met hem gehad, hij herinnerde me zich niet. Een paar jaar eerder wel, we zaten naast elkaar bij de herdenking na de dood van MR. DR. G.W. Arendsen Hein Gerard Wilhelm gewoon “Willy”, advocaat van kwaaie zakenen in het bestuur of behandelaar van Groot Batelaar TBS kliniek, vlakbij. Soms gingen jonge meiden daar heen op vrijers voeten dan werd hij terecht woedend.
Hij vroeg aan mìj: “waarom ben ik daar weggegaan?”
Mijn antwoord: “Jan, omdat twee kapiteins op één schip niet werkt!”
Hij zei: “dàt zal het geweest zijn!” Manja Croiset is wel IEMAND GEWORDEN, buitengewoon ziek en ongelukkig.
Maar geen nobody!
Eelt op mijn ziel krijg ik echter nooit.
In die tijd zeiden we nog keurig dokter, bij de rouwceremonie in Veluweland zat ik naast hem en was het gewoon “Jan”.
In memoriam, in memoriam en nog een keer, ik denk aan de blikje  van Droste, de vrouw met een blikje op blad en daarop weer een blikje.
Tijdens zijn opleiding in Leiden, had hij de bijnaam Rooie Jan. Jelgersma Kliniek.
Zijn “wie is van hout”, werd in st Veluweland als arbeidstherapie vertaald door patiënten.
Maar cadeau kreeg je het niet.
Wel heb ik betaald gewerkt als asstistente bij LSD, lees maar in mijn boeken.
© Manja Croiset
Blikje van droste-cacao-blik-met-trein-coupe-voorstellingFoudraine
De moderne anti psychiater, woedend werd hij als je hem Fou noemde.
wazig beeld buitenzide Veluweland
Advertentie

Jan Foudraine overleden, hij is in de documentaire over mijn leven Manja Croiset

Geplaatst door manjacroiset op
Zo juist hoor ik van een vriendin dat Jan Foudraine is overleden. Kort geleden nog wel gedacht, wanneer zou het???
Hij heeft mij indertijd niet goed behandeld, zijn aandeel in de film over mijn leven is significant en positief.
Een baanbreker, die schieten vaak door, maar maken wel een weg vrij… Helaas niet genoeg.
Hoe vaak heb ik gezegd. zo graag had ik de vorige eeuw domme pech gehad.
Het grijpt me meer aan dan ik verwacht. Ik moet zijn vrouwen schrijven of bellen.

Positieve aandacht daar heb ik meer aan. b.v. als schrijfster/kunstenares. Er werd ook over me gepraat. of EEN PETITIE

Geplaatst door manjacroiset op
Gericht aan de mensen, die de handschoen op nemen voor mijn strijd tegen het onrecht mij aangedaan door artsen.
Dank voor de erkenning, maar een uitweg is er niet.
Graag ben ik als ik het niet zelf doe, liever bezig met andere dingen.
Mijn dwangbuis wordt steeds nauwer, neem mij alsjeblieft niet mijn laatste stukje sublimatie af.
Positieve aandacht daar heb ik meer aan. b.v. als schrijfster/kunstenares.
Geen vrolijke kunst, ook hierover op die manier verdraag ik beter.
Er werd ook over me gepraat.
Dat vind ik heel ‘griezelig’. De aandacht vestigen op mijn uitzichtloze situatie, inderdaad een nachtmerrie, waar ik niet omheen kan. Liever niet of het moet in de vorm van een

        PETITIE, die IEDEREEN AANBELANGT
( het niet mensenmens). ☻

Absoluut tegen een aparte rechtsgang voor deze beroepsgroep, zeker geen intimidatie op de werkvloer, maar dat geldt overal. En hoe zo. Dr. Drs , maar ik zeg niet dag bakker en niemand zegt: “dag schrijfster”. Gewoon mijnheer/mevrouw. Het kastesysteem is elders….. en ik bedoel niet IKEA, ik had al jaren geleden bij dicteren, dat ik het woord noemnde en ik terug kastensysteem, net als her arbeidsetos….Hopleijk meer Ethos dan allen bij die drogisterijj keten.
Ik moet stoppen dit kost teveel kracht.
Ik ben je dankbaar Lynda dat je mijn ongelijke strijd aan het licht heb gebracht.
Ik hoop dat dit niet verkeerd overkomt.
Maar als alles alleen daarover gaat, dan verzuip ik helemaal.
En jullie zullen ( niet iedereen, er zijn genoeg die het wel ontgaat). Dat als ik hier radeloos heb zitten ventileren, ik daarna overga op andere items. Als kunst, politiek etc.
Een groet van een MENS, met de naam Manja en voor ieder mens moet gevochten worden, op haar of zijn wijze.
© Manja Croiset

“een misantroop met een groot hart, ondanks isolement bij de wereld betrokken” © Manja Croiset

Geplaatst door manjacroiset op
Graag wil ik nog kwijt, ik ben geen mensenmens. Natuurlijk kan ik niet zonder.
Ik houd van mooie dingen.
Ik heb een mega hekel aan vereningingen clubs e.d. Inclusief de NVVE, waarvan ik wel lid moest zijn.
Suum Cuique (ieder het zijne) maar niemand de grens over van die ander, dààr houdt de vrijheid nl. op.
Woorden uit mijn allereerste boek. (ik kan geen leed zien en ruik het onmiddellijk een mens in nood en dan MOET IK)
“een misantroop met een groot hart, ondanks isolement bij de wereld betrokken” © Manja Croiset

Ode aan Sonja Barend, haar 76e verjaardag. Chapeau Manja Croiset

Geplaatst door manjacroiset op
29 februari 2016. Velen vieren eens in de 4 jaar hun verjaardag, ik denk daarbij speciaal aan Sonja Barend, die op deze wijze achter haar identiteit kwam en niet alleen daarom. Een vrouw die ik zeer hoog heb zitten vanwege haar verdraagzaamheid, haar roem die haar niet naar haar hoofd gestegen is en zelf met afschuw kan kijken naar hoe broddelend ze is begonnen. Een zeer fragiele vrouw en voor mij heel bijzonder. Ik heb niets tegen Hanneke Groenteman, een paar maanden geleden deze grote namen samen in STERREN OP HET DOEK. Hanneke Groenteman een onderduikkind. Hoe zeg je dat goed? Niet! Ook ik kan het niet in woorden vatten. Sonja Barend met een broze gezondheid en tevens worstelend met vergankelijkheid. Of een felicitatie op zijn plaats is weet ik niet. “Een feestje”in familiekring en ik neem diep mijn illusoire hoed voor haar af.

Medische Misser Met Ernstig Letsel tot gevolg. © Manja Croiset

Geplaatst door manjacroiset op
Ze heeft nog steeds helemaal niets van begrepen, de arts die het rapport “gek is lastig” schreef en de neuropathologie alleen maar even over het hoofd zag.
Bovendien haar Nederlands was abominabel. helaas geldt dat tegenwoordig voor veel wetenschappers, vaak geen erudietie mens, vakidioten, maar zelfs dat was ze niet.
Ik ben eens op haar site gaan kijken.
Mijn huisarts groepspraktijk heeft twee GGZ psychologen, natuurlijk gewone kleren aan’ WAT ZIEN IK bij Mme Riche. Een GGZ broeder IN EEN WITPAK. Als ik dit gezien had, was de dame in kwestie hier 3 jaar geleden al niet binnen gekomen. Zo’n attitude, nee. En opnieuw verklaar geseponeerd of niet door mijn onvermogen, dat ik er alles zal doen om haar hier niet mee weg te laten komen. Ook mensen in mijn omgeving zijn mede dupe geworden.
Maar door haar heb ik blijvend geestelijk en lichamelijk opgelopen en het zal steeds erger worden. Ik kan voor iemand door het vuur gaan, maar ondanks al mijn gebreken, ben ik niet voor de poes als iemand me echt iets aandoet, speciaal op medisch gebied, maar ook breder gezien.

Luisteren!Leo Buscaglia, taalkundige en professor aan de University of Southern California

Geplaatst door manjacroiset op

DE JOODSE OMROEP had een programma DE KUNST VAN HET LUISTEREN, het is helaas tot kunst verworden.
Het zou vanzelfsprekend moeten zijn.
Niet tegen elkaar in blèren, geen welles/nietes….

 

Luisteren
Als ik je vraag naar mij te luisteren
En jij begint mij adviezen te geven,…
Dan doe je niet wat ik je vraag.
Als ik je vraag naar mij te luisteren
En jij begint mij te vertellen waarom
ik iets niet zo moet voelen als ik voel,
dan neem je mijn gevoelens niet serieus.
Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij denkt dat jij iets moet doen om
mijn problemen op te lossen,
dan laat je mij in de steek,
hoe vreemd dat ook mag lijken.
Misschien is dat de reden waarom voor
sommige mensen bidden werk, omdat
God niets terugzegt en hij geen adviezen geeft
of probeert dingen voor je te regelen.
Hij luistert alleen maar en vertrouwt erop
dat je er zelf wel uitkomt.
Dus, alsjeblieft, luister alleen maar naar me
en probeer me te begrijpen.
En, als je wilt praten, wacht dan even en
ik beloof je dat ik op mijn beurt naar jou
zal luisteren
Bron: Leo Buscaglia, taalkundige en professor aan de
University of Southern California

Recensies op “OVER DE SHOAH DIE NOOIT VOORBIJ GAAT”, ze hebben meer van me in huis

Geplaatst door manjacroiset op

Oda Lijdsman Over de ” Shoah die nooit voorbijgaat ” Het zijn geschiedkundige beschouwingen, familiehistories met daar doorheen gedichten, m.a.w. alles is doorspekt met poëzie. De gedichten hebben bijna de functie van het vlees dat de botten van de beschouwingen samenbindt. Deeply impressed.

en haar man Job Meijer

Oda Lijdsman heeft Manja Croiset Auteur beoordeeld — 5 sterren

 

Manja uit op een onopgesmukte manier, puur natuur, haar gevoelens.
Zij geeft blijk van een feilloze beheersing van de nederlandse taal, juist in haar eenvoudige woordgebruik.
Het effect is tragisch en humoristisch tegelijk.
Opgetekend door Job Meijer

 

Twee onderwerpen, het wereldberoemde boek van Simon Hammelburg en mijn spelen met taal Manja Croiset

Geplaatst door manjacroiset op

Meer dan verbijsterd lees ik net dat het wereldberoemde boek van Simon Hammelburg een roman is, staat er ook op. Nooit naar gekeken, natuurlijk zijn al de dingen wel als feiten gebeurd. Maar wat in het boek een persoon, is zijn er in het echt verschillende mensen. Dat is geen geschiedschrijving, dat is geschiedvervalsing.

Verbijsterd. Echt heel geschokt! Een gevreten tear trekker.

Hij hep er een verhaaltje van gemaakt. In ieder boek zijn wel dingen gebeurd zouden kunnen zijn.  Op science fiction na dan, en wie wet gebeurt dat ooit ook nog..

Ik zal het wel weer gedaan hebben en jaloers zijn, nee ONRECHT. De Drie groszen Oper, nou een grijpstuiver heft hij er wel aan verdiend.

LEBEN ODER THEATER IK CITEER! IK PLAGIEER NIET NOOIT alweer Charlotte Salomon.Collectie JHM ondergebracht in een aparte stichting. EN THEATER IS HET LVEN. Voor m, boven alle wtijfel verheven.

Het zou zoiets zijn als ik in mijn autobiografie verwerkte, dat in mijn leven de scheiding van mijn zuster de mijne is.

Het leven is een schouwtoneel, het mijne bittere realiteit.

Ik ben een klep en jij bent mijn uitlaatklep. © Manja Croiset

Die kan dan weer zo naar spelen met taal, maar opgebrand. Verzwakt. En ik lig me zorgen te maken of ik iets gedroomd heb of iets slechts heb gedaan. Als ik ergens de pestpokken hekel aan hem, is het aan fantasten of aandikken van feiten.  Wat dat betreft zit er de film over mijn leven niet door mij, maar door de cineast een onwaarheid. Vreselijk.

Was getekend Manja Croiset

 

 

Sexueel misbruike binnen de ‘kerk’, zij is in de heer en nu is ‘de heer’in haar © Manja Croiset

Geplaatst door manjacroiset op
Spelen met taal, hij zal niet bij iedereen goed vallen, blasfemie. Maar voor mii spelen met taal.
Sexueel misbruik binnen ‘de kerk’, zij is in de heer en toen was de heer in haar. © Manja Croiset.