VERGEVEN, ja maar daar zijn wel voorwaarden aan verbonden, dat de ander zijn/haar ongelijk inziet.(altijd subjectief) of doordat het een overmacht situatie betreft en ik het zelf een plaats heb kunnen geven.
LOSLATEN is iets waar ik heel slecht in ben. Als ik zie, dat ik fout zit, is excuses aanbieden, heel eenvoudig.
Soms merk ik dat een ander, zich niet verontschuldigt maar ik uit reacties distilleer, dat hun mening is herzien. Ik heb daar niet altijd genoeg aan, dat hangt van de relatie af. Mensen maken fouten, ook ik en puur uit naastenliefde vergeven kan ik niet, slaat ook nergens op m.i. Gewoon sorry, je had gelijk. Mensen, die het kunnen zijn veel grootser,
de rest bekrompen/kleine zielen.
Mochten mensen volharden in mij miskennen, dan kan ik dat niet incasseren, ik word dan of vilein of te fel. Nagenoeg een viswijf met excuses aan de vrouwen die op deze wijze hun brood moeten verdienen.
Ik kijk nog dagelijks in de Spiegel.
Ik heb een bloedhekel aan de lotgenoten contacten, deels door de opgedrongen intimiteiten in groepstherapieën, maar ook hier op het internet. Nee, ik kom ook nergens. De volgende dag een foto in Parijs. Er bestaan trouwens geen lotgenoten, met sommige mensen heb je deels een wereld gemeen.
Maar we zijn niet gekloond, overigens vinden zulke contacten op natuurlijke wijze hun weg en daar is nooit sprake van een wedstijd. Er wordt iets uitgewisseld, je herkent of krijgt inzichten. In mijn levensvisie past geen: “ik ben in je gekropen” Wel bestaat er bij een frequent (liefdevol) contact dat je onder iemands huid kruipt, maar die ander word je nooit. Een enkele keer is die basis op het internet gelegd, maar het verdiept zich er buiten.
Daar ga ik dan, ook Po-e-zine heeft me eruit gegooid na eerst de blokkade door Derrel Niemeijer. Geen aangename bezigheid, maar als gezegd tegen de redactie dan plaats ik het in het openbaar.
De heer Niemeijer heeft me zelf om mijn commentaar gevraagd.
Ik zei: ‘nee, ik houd wijselijk mijn mond’. Zijn antwoord: “vertel ,daar kunnen we van leren……” Hoe klein kun je zijn?
In Poezine XIII staan diverse teksten van mij.
GEROYEERD DOOR PO-E-ZINE. ( ik zou bijna zeggen gelukkig… wel zonde van energie en geld)
Ondanks vele berichten van mijn zijde, is er niet op mijn verzoek ingegaan.
Daarom plaats ik het opgelaten open en bloot zelf.
Ik vrees, dat het wordt ‘weggehaald’. Het was chiquer geweest,
als Derrel Niemeijer op mijn herhaaldelijk verzoek was ingegaan
en hier zelf gewag van had gemaakt.
Als de tekst wordt verwijderd, zet ik hem bovenaan mijn twee Facebook pagina’s.
Ik had een dergelijk opmaak van mijn uitgever niet geaccepteerd.
Er zijn meer kritiekpunten, die slik ik in.
Van een blad, met de pretentie een literair magazine te zijn,
mag je verwachten dat er met zorg met teksten van derden wordt omgesprongen.
De drie extra gekochte bundels, weggegooid geld. Ik vind het geen visitekaartje
en kan ze om die reden niet als cadeautje aan anderen geven.
Overigens is het blad gedrukt op schitterend glans papier
en de kleuren goed, het oogt mooi op het eerste gezicht.
Ik hoop dat collegae niet hetzelfde lot beschoren is.
Mijn gezondheid laat het niet toe om het geheel door te spitten.
Ook dit heeft me geen goed gedaan.
Bianca Hazenberg heeft een inleiding geschreven, waarin ze een uitstekend beeld van mij schetst.
Mijn commentaar op de bundel is daar inherent aan. Daar waar ze refereert aan de dood van haar broer en het boekje daarover gescheven, was MARTELING op zijn plaats geweest….
Echter op de pagina’s 128 ( tekst overgenomen van Wikipedia deels 129 – een eenvoudige kwestie van enters en of regels vullen), 130 is in orde. 131 en 132 zijn de afbrekingen ontzettend en helemaal, waar het de tekst betreft die over wijlen mijn vader gaan. EEN GRAFICUS. Een gedicht over meer kolommen, simpel opgelost door de kortste erboven te plaatsen.
Mijn timmermans/grafisch oog vertelt me dat het gepast had.
Waarvoor die streepjes staan is me niet duidelijk, ik vind ze hinderlijk. Bij velen staan streepje, verticaal! Bij mij horizontaal….
En de tekst. ‘als onbeschreven perkament’ in zijn geheel op de volgende de pagina…
Het is geen ruimtegebrek, die kolom eindigt met veel wit. “Niet leuk” om te plaatsen!
Simpelweg een mededeling van redactiezijde was eleganter geweest, had mij dit gênante bericht bespaard…
Daarna verwees dhr. Niemeijer naar de pagina’s in j.peg. dat was dan toch goed. Zelfs dat niet. De enige fout die er gemaakt kon worden, is gemaakt. In dit j.peg bestand ziet u een foto/ansichtkaart van het AMSTERDAM MUSEUM. Hij mocht gebruikt worden onder voorbehoud vermelding van hun naam.
Ook dat is niet gebeurd.
Ze kunnen daar ‘iets over zeggen’. Zo lang ze mij niet om een bewijs exemplaar vragen, zal ik ze niet waarschuwen. Zo ja, dan stuur ik de correspondentie met die restrictie mee!
Ondankbare hond? Ik ben aangezocht en heb vele dure boeken ter beschikking gesteld.
Een publiekelijk excuus/ rectificatie wordt alsnog gewaardeerd.
Verder tref ik heel veel obligaat ‘gejammer’, maar tevens heel goede zoals ( EIGEN LAY OUT)
o.a.Connie Harkema springt er uit en nog wel een paar anderen.
Al een hele poos wil ik mensen, die in het rijtje van mijn ouders woonden (jonger dan ik wel beiden chronisch ziek, wel eeen auto), er op aan spreken, dat ik het hoogst onfatsoenlijk vindt (nog altijd), dat toen mijn vader dichter bij de 90 dan bij de 80 was, vroeg om met hem naar de teandarts te gaan. Vooruit mijn vader kreeg door zulke dingen het gevoel, dat hij nog van erig nut was. MAAAAAR en dan lag hij nog in bed ’s morgens om 8 uur daar zijn….
Waarom ik nun opeens extra de dampen in krijg???
Ik was geopereerd (uterus extirpatie) en mijn vader zou me ophalen.
Geen moment aangetwijfeld, hij is ook wel gekomen, maar laat. Ik moest om 10.00 uur mijn kamer uit zijn. Ik kan u vertellen, dat het niet fijn zit op een wachtkamerstoeltje in de gang met een wond van 21 cm…. Geen moment, maar geen moment gedacht dat hij te laat zou komen…
Ik was het vergeten, maar… geen buur die naar me omkijkt…
Ik heb hen een keer gebeld, ze hadden genoeg aan zichzelf.
Ze rijden beiden al lang weer.
En mijn operatie was hij jonger… Waarom opeens zieker wordend, onder bezet. O herhaling van zetten…
Op wie ben ik nu kwaad?
Mijn vader die te schijtlijsterig was om te zeggen: “sorry nee, niet om die tijd!” Reken maar dat mijn moeder ook woedend was. Of om mij.
Doet er niet… het is allemaal verleden tijd. Nee, ik lig hier en er komt geen hond…
Ja, er willen wel mensen komen, maar ouwe betten…
Ik voel me niet alleen,
IK BEN HET!
Hoe angenaam verrast was hij, toen ik hem bij zijn prostaat operatie op kwam zoeken, met een door mij betaalde taxi en vooral gek van angst?
Waar waren de buren toen, tja dat was zo’n lastige tijd, avondeten en bovendien ik ben geen vrager…
Maar ze wisten het toch allemaal, mijn moeder ging ‘smiddags en ’s avonds doodop vroeg naar bed, moest toch al dingen doen, die mijn vader anders deed.
Mijn moeder was op de zondag die er inviel jarig, met mijn oudste zus en haar twee zoons een brunch in het Berghotel schuin tegenover de Lichtenberg. Mijn oudste zus zei wel, toen we hem aansluitend gingen bezoeken, als ze er iets van zeggen: “vier bezoekers niet toegestaan”, dat ze het niet zou nemen op een verjaardag.
Trouwens zij is toen bij mijn operatie wel op komen zoeken. Haar zoon die hier een poos bij me in huis heeft gewoond, toen hij in de problemen zat niet…..
Al met al een licht chaotisch stukje, met diverse aspecten.
Nog een keer voor de laatste zal ik een poging wagen iets uit te leggen. ‘ Wat is jouw ziekte?’
Al decennia een zeer ernstige neuropathologie, toen nog niet onderkend. Ik verloor op mijn 39e mijn eerste oog mee. Al heel lang Astrid Michielsen had ik twee per jaar een stevige meniere aanval links. Ook de kant van dat oog. Toentertijd zonder Jiddische overdrijving 14 oogartsen, die allen constateerden oog bestaat niet meer. Vele non diagnoses. In 2009 Zou ik een halfjaar hondsziek plat liggend mijn goede rechteroor verliezen. Weer vele diagnoses. Inmiddels 2 kiezen voor niets getrokken. Het zij zo. In 2012 is me door een tandarts blijvend ernstig letsel toegebracht, door mijn hele lichaam niet ‘ leuk’ maar in je hoofd om krankzinnig van de worden…de stervensbegeleiding van mijn moeder nog volbracht. Neuroloog dacht m.s. Klinkt raar, helaas niet. Ik hoopte op wat remissie na rust. Het zou alleen erger worden. Huisarts vroeg op fysieke gronden euthanasie aan. SCEN-arts kort door de bocht gek is lastig, psychiater. Ach daar kwam ik pas sinds mijn 14e. Waarschijnlijk hun schuld. Bewijzen kan niet, want overdoen is niet mogelijk. Op mijn 17e kwam ik bijna te overlijden aan een zeer ernstige medicijnvergiftiging. Toen of al eerder is de beschadiging van mijn neurologische zenuwstelsel ingezet… .(Natuurlijk een zwaar getraumatiseerd mens, maar ook daarin nooit goed gediagnostiseerd, eerst ‘gewoon gek’, later ‘ fobie patiënt’, uiteindelijk heb ik mijn zoektocht zelf gemaakt. Wel met feedbackNu al heel lang aan bed gebonden en verlies andere oog en oor. Dit is een kleine uitlichting op de eeuwige vraag; “wat voor ziekte heb je?” Het is exsessief. Kan nog slechts 1 vinger gebruiken. Mijn vertrouwen in artsen is nihil. Alhoewel er wel steun is van twee. De ene ‘ de vriend…. ‘ en het alternatieve circuit, ook.’ Nee, dank u’
Het zal zinloos zijn, maar opnieuw GEEN ADVIEZEN en bespaar me in godsnaam de o’s en de a’s en heb je dit of dat al geprobeerd?!
HET WAS EEN MEDELlNG.
Ik ben niet achterlijk als er iets kon, wist ik zelf de weg het beste….Niet nu, maar ik zal het een keer converteren naar j.peg en het af en toe bovenaan mijn tijdlijn zetten. De uitputting en de zorgen zijn immens. Een zeer slechte slaper met vele oorzaken. hetgee logisch contraproductief is. Vannacht deprivatie door het onweer…DRAMA. Dit is in het kort; ‘ wat voor ziekte heb jij?’ Ik verdraag niets en niemand meer. Alles bij elkaar heeft het me niet tot een aangenamer mens gemaakt en de miskenning en de onterechte aanvallen zijn en blijven ontzettend.
En mensen. O , ik was bijna dood, komt weer goed. Nee dat komt het niet. Wel met enorme nuance verschillen, ik heb niet 1 normale dag gekend in mijn leven.
ERNSTIG MISHANDELD DOOR IL MEDICI en overvraagd binnen de familie….
Uiteraard is op zijn plaats om over 12 dagen van harte te feliciteren en een fijne dag te wensen….
Neem je hoed maar af voor mijn TOP/B PRESTATIE. Dit was slechts een uitlichting.
VANZELFSPREKEND GENIET IK MET VOLLE TEUGEN VAN MIJN SLACHTOFFERROL!
MENTALITEIT. Politiek en andere zaken. M.J. Cohen M. Rutte
Om bij andere zaken te beginnen. Lang geleden hij is al in 1988 overleden.
Jan Blaaser had een ‘lied’, het werd een inhaker meezinger, uiteindelijk alleen maar GILLEN. Het opende met; “mijn tante heeft een olifant”…. in een interview vertelde hij, dat hij op een gegeven moment het podium betrad en na ‘mijn tante’ barstte het gegil al zo los, dat elk volgende woord overbodig/zinloos werd. Dan meteen weer SPORT. Prins Pils gillend op de tribune . Inmiddels koning, koning, keizer admiraal, popla gebruiken we allemaal, samen met zijn eega en kinderen meeslepen in juichen op een tijd dat ze allang in bed hoorden te liggen.
Wat dit met politiek te maken heeft, enige jaren geleden DE POLITIEK Job Cohen ging voor het premierschap (hij had toegezegd, dat als hij het niet zou halen gewoon fractievoorzitter zou worden,
nu zeggen velen dat, weinigen doen het ook). Het leek niet aan de orde, immense hoog in de peilingen.
De tv debatten kwamen. Cohen trachtte rustig zijn punten te maken, Mark Rutte interrupteerde te pas
en te onpas. Zei hij wat? Zelden. Half woord grijns lachers op zijn hand.
Dit in het kort… en daar ging Job Cohen.
De verkiezingen verloren, keurig de kamer in…. dezelfde mentaliteit in de huidige tijd. Vroeger in
de oude Tweede Kamer onder Anne Vondeling later Dick Dolman, zou dergelijk gedrag zijn afgehamerd. Maar vroeger is dood (film Inez van Dullemen) Het Onderkoningschap kwam vrij, het werd Job Cohen aangeboden en door wie door ene MP Rutte, die best weet wat De heer Cohen in huis heeft. Hij weigerde hij had toegezegd om de fractie te leiden,
om enige tijd later toch terug te treden. Het was hem duidelijk dat hij de P.v.d. A. geen goed deed.
Te laat het onderkeningschap ook het premierschap had hem niet misstaan…
Hij KON boven de partijen staan, misshien wel teveel.
De man van het overleg/de oplossing zoekend. Hij heeft daar m.i. significante fouten gemaakt.
Bij de moord op Theo van Gogh 2 November 2004 ( een makkelijke datum trouwdag van mijn ouders, de moord op Pim Fortuyn 6 mei 2002, de verjaardag van een neef. Over het algemeen geen ezelsbruggetjes, maar dit blijft zo bij.)
De burgervader ging eerst naar de ouders van de dader en daarna pas naar de familie van van Gogh,
dat ik hem een onsmakelijke nare man vond, heeft daar niets mee te maken.
Je gaat eerst naar de slachtoffers !
In zijn ambstperiode, de voetballende Marokkanen in de BAARSJES op 4 mei met de rouwkransen.
Hij zocht ze op en gaf les (les geven kan hij, reken maar dat hij nu in LEIDEN opde universiteit waar zijn moeder weg moest en Cleveringa toen ook het BRANDMERK opspelde) op zijn plaats is.
Misschien de Cleveringa lezing iets voor hem?
Hij vertelde dat de Marokkanen betrokken waren bij WOII en vochten aan de kant van de geallieerden. Het jaar erop, die marrokkaanse jongeren, bij de herdenking op 4 mei in de Baarsjes. Goed? Ik denk niet dat er nog een jood daar de doden herdacht…
Ik heb nooit VVD gestemd, maar de Partij van de Arbeid, ik kan niet echt iemand ontdekken…
Geef mij dan, nu ook te oud, toch maar een rustig erudiete man als Frits Bolkestein.
ANDERE UITWASSEN SPORT
Voetbal fanaat nooit echt geweest, maar WK 1974 in nota bene in Duitsland, toen nog werkend bij het Leidsch Dagblad, gingen we toch om beurten op de redactie met het oog genaamd tv, kijken bij wedstrijden overdag…
Mijn zwager uit Israel over, in mijn kamer stond de enige tv. Hij keek bij mij, we zagen Kissinger op de tribune….
Ja, bij de winst was er plezier gejuich, wat kreten over die fiets mag je ook wel houden
een groep, die al die niet wist waar dat echt over ging, maar geen geluidsoverlast slapeloze nachten.
Zonder de waanzin, bleef het toch SUUM CUIQUE
WELNEEN!
Sport waar het lang rustig bleef. Vanzelfsprekend bij schaken doodstil, bij tennis werd het al minder en moest de empire al regelmatig zijn stem laten horen.
DE EERSTE IN ORANJE UITGEDOSTE ”AANHANGERS”. In 2003 behaalde Martin Verkerkals eerste en tot dusverre enige Nederlander de finale van het toernooi Roland Garros een Nederlander haalde de finale en men vertrok en masse. Hij verloor, het was over. POLITIEK EN SPORT,
Argentinië vorige eeuw “DE DWAZE MOEDERS” petitie tegen… natuurlijk gewoon doorgegaan.
Een paar jaar geleden Olympische Spelen in Rusland, vele fanatiekelingen waaronder homosexuelen kwamen er opens achter. Homofobie en erger Putin PRO POT(T)EN RAMMEN.
Menigeen ging nooit naar de stembus OPEENS ER MOEST ACTIE KOMEN, de kamervragen waren al geweest… ( zijn ze ook nog ongerust geweest na de spelen?) Ze zijn achteraf stevig te grazen genomen.
Toch Manja Semper Augmenta.
De grote staatslieden van de Partij van de Arbeid, eerst Willem Drees, in een land waar de premier zo eenvoudig woont… “MARSHALL HULP”, maar ook het drama onder hem de politionele acties. Oorlog onder drukken van de Indiërs, nu Indonesië.
Wim Kok, maar ook; “de prins heet smaak, over Maxima”, kunnen de meeste mannen daar nu echt niet doorheen prikken?
De echte staatsman Max van der Stoel. Net als mijn vader vertelde hij kamperend verhalen aan zijn kinderen. Hij was dan ‘graaf soppie’, vaak in Joegoslavie en ook tegen zijn kinderen, zo lang Geneneraal Brno (TITO) leeft valt Joegoslavië niet uit een….
Een Max v.d. Stoel plein in Athene…
De puinhopen van paars. Hoezo? Mijn mening de puinhopen
NA PAARS.
Over MP Balkenende, hoe je vader privé noemt, gaat niemand wat aan. Maar een volwassen man, de leider van Nederland, die publiek spreekt over ‘pappa’, kan bij mij niet. MIJN VADER. Belangrijk, ja zeker ook ‘mentaliteit’ en ik heb echt hem niet nodig gehad om te kunnen zeggen”WEDERZIJDS RESPECT” het is in geen velden of wegen te bespeuren.
En wat de denken van ‘München’ en ‘de moorden’.
Nee mensen, het is niet opeens.
DE MENTALITEIT AL ZO LANG door de eeuewen heen en nu loopt het weer eens uit de hand.
GEWOON. IK KAN ER NIETS ANDERS VAN MAKEN DAN GEWOON!
Ik zou nog veel meer kunnen zeggen, maar nee dat kan ik niet, te ziek en altijd weer grensoverschrijdend bezig en HET PUNT IS GEMAAKT en voor degenen die niet begrijpen, niet eens lezen, maar het bekende geschreeuw is zondermeer verspilde energie.
De bundel binnen. Ik zal me beperken tot mijn gedeelten.
Er wordt gesproken over auteursrechten, bij mijn weten, zijn deze niet van Poezine,
maar van mij en deels uitgeverij Elikser.
Waar mijn j.peg bestanden zijn meegenomen okay, wel kris kras door het boekje heen.
De door mij gewraakte pagina’s, hiervoor nog een stuk cv.
De afbreking “wat me opvalt’ etc. dan enter na feiten, ook dat is slordig.
Die hoort achter verzameld zijn.
Mijn timmermans/grafisch oog vertelt me, dat het had gepast.
De streepjes weg, waar die op slaan? En als onbeschreven perkament volgende pagina.
Nog een opmerking. Pas de deaux, is een strophe uit een langere tekst…. Geen Drama
Later de keuze van Bianca Hazenberg.
Haar inleiding kan ik me in vinden, behalve dat ik daarin geen reclame zou maken voor een boek van mijn moeder/de hare dus… met ISBN en prijs not done.
Haar associatie naar het item, had voldoende moeten zijn.
Op die plek had dit bijgepast..
Ik had na haar reactie op Facebook al laten weten, dat ze het doek marteling na mijn dood, mijn dood mocht hebben.
Maar dan de keuze. Soi, maar
de lay out, horror.
Vreemde streepjes, een tekst over twee pagina en
GEEN RUIMTE GEBREK,
want eronder is veel wit. Vreemde afbrekingen.
Een tekst die ik gecentreerd had staan niet gedaan tot daaraan toe,
maar hele curieuze enters.
Het was zo opgelost, eerst nachtmerries, links past en
MIJN VADE DIE frons volgende kolom.
Verder een goed uitziende bundel.
Met mij prominent aanwezig, dan had daar ook zorgvuldig mee omgesprongen moeten worden.
Los van prominent dat geldt voor iedereen.
Ik had nog niets dan lof gehoord. Kennelijk vinden de andere schrijvers zich er wel in.
Ondankbaar? Querulant? Nee, zoiets hoort professioneel verzorgd te worden.
Een visitekaartje. Hier had ik me met deze wetenschap NIET VOOR GELEEND!
Nu afwachten wat morgen het Eindhovense Huis aan Huis blad zegt.
(In Eindhoven vond de presentatie plaats)
Deze tekst staat eronder andere in…
Er was sprake van dat mijn werk zou worden voorgedragen, ze hebben zich
er toch niet aangewaagd…
Mijn eerste knullige You Tube. Dat is degene met ook SANS FAMILLE
Ik doe mijn zieke lodder ogen weer dicht. Nog iets.
Niet alleen maar, wel een boel gejammer.
Als ik niet mijn poot had stijf gehouden, was het over mij ook puur LITANIE geworden
en ik ben meer dan mijn ziekte…
Bianca Hazenbergs geschreven stuk Over de Shoa die nooit voorbij gaat en de knullige lay- out van tekst zonder beeld ontbreekt. Iemand een foto van laten maken.
Echt niet iedereen, maar wel soft. Het blijkt bij nadere inspectie wel degelijk
meer genuanceererder
Dit door degenen die door velen “een jammerhout” wordt gevonden.
Alhoewel het percentage een ander gehalte krijgt…/lijkt te veschuiven.
In bed liggend het nogmaals rustiger doornemend, valt het wel mee.
Veel van wat anderen zeggen, heb ik in een eerder stadium/eerdere fase eveneens geschreven.
Dat is normaal veel mensen denken en voelen, en schrijven daardoor hetzelfde.
Kijkend naar de lay out zijn voor zover IK zien kan alleen mijn teksten, geweld aan gedaan. Alhoewel?
Mijn vader, uitgerekend BIJ HEM DE GRAFICUS!
mijn vader heeft tegenwoordig
nachtmerries over zijn kampverleden
vroeger leefde hij in het nu
nu leeft hij in vroeger
MIJN VADER
altijd die frons
op zijn voorhoofd
de groeven steeds dieper
nog maar sporadisch dat
speelse trekje om zijn mondhoek
de herinnering vaag aan
wat eens een jongeman was
zal het steeds verder verdwijnen
heb ik uiteindelijk een fotoalbum nodig
om hem nog door decennia heen op mijn netvlies te krijgen
of zal hij onverwacht als ik niet meer op zoek ben op mijn geestesoog verschijnen
in al zijn facetten
Dan spreken we hier over pagina 131 en op blad 131 /132 het gedicht ”perkament”
2 regels op 131 en dan verder 132. Zou ik van mijn uitgever NIET NEMEN.
En waarom die vreselijke streepjes???
ONTZETTEND /ERGENIS! Staan ze in mijn boeken?
NEEN!
Deze twee pagina’s blijven mij een doorn in het oog… Echt erg.
En nog iets als ze dit zouden gebruiken en dat is gebeurd.
Gezegd dat ze absoluut moesten vermelden over de Amsterdamse weesmeisjes.
Plaatje nr. 2.
Met toestemmning van het Amsterdam Museum, daarin zijn ze in gebreke gebleven…
Alhoewel het niet meer onder mij ressorteert, bij deze en excuses
Het doet mij deugd, dat mijn aandeel wordt afgerond met een LEUK tekstje!
En daardoor boven nog over mijn /het geheugen. Eveneens niet een tekst van een zieke.
Rest me, Bianca Hazenberg en Derrel Niemeijer te bedanken voor het vele werk.
Te kritisch? Nee, opmerkingen van een zo langzamerhand doorgewinterde professional,
die dit niet vindt kunnen. Ligt mijn lat te hoog? Ik had dit van een uitgever van mijn boeken eveneens niet geaccepteerd.
Ik vind mijn eigen boeken niet goed genoeg, deels voortvloeiend uit mijn vele beperkingen….
Een literair tijdschrift behoort deze pretentie zelf te hebben. En behalve het stukje door Bianca Hazenberg dat an sich niet slecht is. De kantteningen daarover heb ik reeds benoemd hoefde er slechts gekopieerd te worden.
Liggen dan echt de beste stuurlui – zonder cruisecontrol- in bed?
Zwaar mijn grenzend overgegaan. Maar ik voel me desalniettemin geroepen.
Niet voor de Poes wel voor de Leeuwen 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.