En alle andere internet aanbieders en winkels….
En alle andere internet aanbieders en winkels….
Wonden van de logica een bundel van Hannah Duchamp uitgegeven bij Leida, het fonds van Wijnand Steemers Waarom ik dit citeer? Nu vind ik mijn traumata “wonden van de logica” als kind en in de PI’s, had ik zelfs geen idee wat een jood was. Mijn moeder wilde ons ontzien en dat heeft averechts gewerkt. Mijn kindalters hebben bijzondere namen, allemaal te herleiden naar het verleden. Allemaal wilden ze worden ‘’vast gehoud” (een zo dringende behoefte aan warmte en geborgenheid/basis veiligheid) behalve Hannah mijn nachtkindje, of het nacht was of zo voelde? Over onaanraakbaar Hannah is een gesloten palindroom als u begrijpt wat ik bedoel. Anna een open. Hannah onaanraakbaar niet in te breken. Achterhaald, voor sommigen hier zal het koren op de molen zijn. O TOCH GELIJK, dat mens IS GEK! Anderen weten, dat ik exact dezelfde Manja ben als ervoor Esther Morren en mijn vorige uitgeefster mevrouw J. Kingma van Elikser hebben de film gezien 24-2 2014 Amsterdam Eye. Beiden heb er een stukje over geschreven. Neen, niet dezelfde, de handenlikkendekwispelstaartende Manja uit angst voorverlies, is niet meer. Ik ga niets en niemand uit de weg. Ik neem aan, dat Ole Eshuis vriend van dhr. Lindwer eveneens aanwezig was. De film is op mijn dringende verzoek aangepast…en m.i. verbeterd. Mijn betere boeken zijn nadien geschreven. Mevrouw Voet schreef over de film in het NIW voor mijn 70e. Ik was niet gelukkig met haar ziens wijze en diverse pertinente onjuistheden. Ze kon dat niet verkroppen. “Schande die psychiater!” “ O, u ziet liever legale mishandelingen, die me tot een wrak hebben gereduceerd?” Was er sprake van manipulatie? Was het alleen een spreekkamerrelatie? Wel, neen! Ja, ik neem hem wel iets kwalijk, later pas wist ik dat hij bekend stond als psychiater gespecialiseerd in oorlogstrauma’s, maar ik had alleen een ‘schoolfobie’. Ja, zeer voor de hand liggend mijn zo geliefde Barlaeus. Cynisme, zet ik er maar bij, hoe vaak word ik verkeerd geïnterpreteerd. Over achterhaald, heel lastig als kleine meisjes weliswaar laat, volwassen worden. Geen scapegoat om alles wat misging op het bord te leggen. Hoe goed kwam het uit, dat ik invalide werd en dan weer niet de juiste diagnose door het stigma, onuitwisbaar als getatoeëerde kampnummers. Trouwens ik was op mijn 39e al een oog verloren en bij de film in wording miste ik eveneens een oor, waarmee ik al een half jaar hondsziek plat heb gelegen, prednison etc. Carlijn uit de film heeft zowat met me in ziekenhuizen gewoond. Het heeft niet mogen baten. Hoe graag had ik in de vorige eeuw domme pech gehad, maar helaas. Medische Missers komen vaak voor bij Psychiatrische Patiënten. Nu ben ik dol op alliteratie, maar dit iets minder ‘aangenaam’ Nu blijkt een zeer ernstige neuropathologie… Zelfs de aangetrouwde nicht uit de film heeft me laten vallen. Niet gediend van mondigheid. “Ja, dankbaar moet je zijn nederig en klein Robert Long” zo ook de artsen, behalve Hal dan. Van mijn ouders heb ik nog wel voor hun dood de erkenning gekregen. Verder wordt er dan in de media gezegd: * “natuurlijk kwam het kind er wel” de cineast n.a.v. de première indertijd bij Max Live, riooljournalistiek. Zowel Max als het Leidsch Dagblad kwamen sensatiebelust met datgene wat ik expliciet verboden had, nl. kindalters. Alleen binnen de context van de film. Hoezo natuurlijk? Mijn moeder was zich bewust, dat ze geen moeder kon zijn een abortus was gepland, geen geknoei maar een deskundig arts. De RIOOLJOURNALISTIEK kwam achter die praktijk en is het niet door gegaan, hoeveel ellende zou velen bespaard gebleven zijn? Vermoord gerust miljoenen/ miljarden mensen. * Maar een noodzakelijke abortus? Nee, daarvoor zijn WE te fatsoenlijk. “En gelukkig geen zelfmoord.” Hoezo gelukkig? Wel een heel eenzame weg. Euthanasie bestaat niet. Els Borst: “het is niet volbracht.” Ze zien me liever lijden? Nou bedankt dan. De pers te woord staan, behoort niet meer tot mijn mogelijkheden, in elk geval klopt mijn verhaal dan zo wel. Ik ga voor niemand opzij, al ben ik geen feministe wel zeer geëmancipeerd. Niet hier in onsmakelijke discussies, waarin ik wel eens te fel van leer kan trekken, “mijn tong is scherp geworden van het likken aan mijn wonden” En waar steken ze hun wel of niet joodse gok in? Allemaal bet/dweters. Tja, en hier lig ik dan weg te rotten met dank aan alle ETHIEK. Via de documentaire is nu een stukje levensgeschiedenis naar buiten gekomen. Maar mijn leven hield niet op na de film, althans mijn existeren. Deze You Tube is gemaakt voor de première waar ik al niet heen kon. https://www.youtube.com/watch?v=idO21Yf5sM0
Na de uitzending.
https://www.youtube.com/watch?v=CFHRgpgguCU&feature=youtu.be
en helaas zonder muziek, hard aan getrokken, maar geen toestemming gekregen, 2x Hans Bloemendal Moos Tzur en Kiddouch, plus de thema muziek van Schindelers List. Hoog in mijn bol, zulke beroemdheden? Maar goed getimed, kun je het zo vrij op het internet laten meedraaien. Zo krom is het wel. Hij is wel geüploadet en staat op privé, dan schend ik geen auteursrechten. Natuurlijk niet massaal, maar een enkeling kan hem ontvangen, dat is maar op een wijze mogelijk delen van uit mij You Tube kanaal naar een privé persoon met emailadres.
De vrouw die ik geworden ben.
Laat tot wasdom, snel verwelkt.
© Manja Croiset
Nog een naschrift, de cineast na de oorlog kon haar moeder haar joodszijn niet meer aan. ZE WAS HET NOOIT GEWEEST ZONDER HITLER. Ze leefden seculier.
Hoe vaak heb ik mijn moeder bits horen zeggen; ’ik ben geen jodin, ik ben Nederlands’
Haar broer was niet eens besneden. Joods? Over die broer, ik vertel iedereen dood..
Op de crematie van mijn moeder door een speech van mijn oudste zus, hoorde ik hoe dat echt zat. Wil je dat weten zal je toch OVER DE SHOAH DIE NOOIT VOORBIJ GAAT moeten kopen, ik zet hier niet nog meer neer…
Eigenlijk horen bij de film de boeken OVER DE SHOAH DIE NOOIT VOORBIJ GAAT en MANJA en KLINIEKEN. Duur en heel wat om te verstouwen
Een stad op Madagascar ook Manja.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.