MANJADOTE © Manja Croiset

 

Wijnand, eet jij een kroket? Of hebben ze in een automaat /snackbars geen croquetten? Mijn moeder maakte ze vroeger zelf en mijn eerste buiten de deur, de automatiek had zijn intrede nog niet gemaakt/gedaan. In de zeer rokerig stationsrestauratie van Amsterdam een heel uitje. Mijn vader kocht ook wel perronkaartjes en dan ging ik met hem daar op van CS naar Muiderpoort en/of Amstel en weer terug. Ik herinner me een conducteur, die lang heeft staan bestuderen…., ongebruikelijk. Maar niet illegaal. Later in Leiden kocht ik wel degelijk een kaartje van Lammenschans naar Centraal, heel wat aangenamer dan een bus.. waar een ‘kroket’ al niet toe leidt… Ik hoop dat hij gesmaakt heeft… Manjadote of daar een antidotum tegen bestaat?

Over slapen gesproken wakker worden uit een haasje, geen bieftsuk, geen idee van tijd over eten gesproken. Vond ik een overheerlijk toetje klaar gezet door mijn verzorgende voor ze vertrok. Vanille vla met frambozen. Jouw kroket een tussendoor in je blezen/ klezen! Cultuurwaardig en ik zit dat te verkankelijke mienen met mijn Kronkels nu is daar iemand mee bekend geworden, daar van afgeleid ( kunt u het nu nog volgen?) de essay…

Badinerie…(nieuw woord) in deze santé kraam louter letters te koop.

Vrouwen zijn vaker kleptomaan dan mannen.

Mannen moet hem vaker dicht doen na het urineren en vrouwen alleen openen als ze iets te zinnigs te debiteren hebben .

Enigszins generaliserend en ik deed niet aan gender.

Manja Croiset

Geen Manjadote zonder augment.

Love me ‘g’ender, love me true all my dreams fulfilled.

Totaal niets met Presley, maar zonder die kop met vetkuif. Dée Seret vind ik dit ook wel om te zwijmelen, maar Whitaker and Simon and Garfunkel een andere mooiere lading.

https://youtu.be/aoriFtRVGQs

y.https://nl.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset

Advertentie

Geprobeerd te sublimeren en iets bijzonders in mijn bezit te krijgen mislukt © Manja Croiset

Geachte mevrouw Walstra,

 

Dank voor uw snelle reactie.

Helaas een teleurstellend bericht.

In 1960 was het ook nog niet de officiële Academie, maar aangezien het indertijd op de televisie was, achtte ik de kans groot,   dat de opnamen  in uw bezit zou zijn, maar dat is dus niet het geval.

Met dank voor de genomen moeite.

 

Vriendelijke groet

Manja Croiset

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset
Geachte  mevrouw Croiset  Hartelijk dank voor uw aanvraag. Ik heb in onze catalogus gezocht naar Jaarbeurshallen Unicef Utrecht juni 1960 op diverse manieren, maar nee helaas niet gevonden. Nel Roos zit wel in het systeem maar van een latere datum en dus niet het fragment waar uw belangstelling naar uit gaat. Het spijt me. Ik vertrouw erop u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben.

Met vriendelijke groet,

Iris Walstra Klantcontactcentrum Beeld en Geluid

T +31(0)35 – 677 55 55

  Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid   Media Parkboulevard 1, 1217 WE  Hilversum | Postbus 1060, 1200 BB  Hilversum | beeldengeluid.nl

——————— 23-02-2017 08:55 TOPdesk Server,: Sender: croiset.manj@hetnet.nl Date sent: Feb 22, 2017 11:48 PM To: klantcontactcentrum@beeldengeluid.nl Subject: aan bed gebonden Geachte Medewerker Mevrouw/Mijnheer, Naar u toekomen is voor mij niet mogelijk. Een vraag een grote wens. Bent u nog in het bezit van de televisie opnamen juni 1960 Unicef  met name het onderdeel waar ik aan meedeed. Nl. het dansen in de jaarbeurshallen in Utrecht. Nel Roos mijn Ballet Docente en Carel Briers de organisator. Wel in mijn geheugen, maar ik heb me nooit gerealiseerd, dat die opname in uw archief zou kunnen zitten. Er is zelfs een apart stukje met een kleinere groep, waaronder mijn persoontje op het polygoon journaal geweest. Kort geleden zag ik dat het in de annalen van de Theater Encyclopedie was opgetekend. In 2007 maakte ik er al gewag van in mijn autobiografie, nu werkende aan de TRILOGIE van mijn drie belangrijkste boeken stuitte ik erop, door een speurtocht (eerder tevergeefs) naar een foto van Nel Roos. Haar Necrologie stond ook in de theaterjaarboeken van mijn overleden ouders, vaak een cadeautje voor mijn vader. Beiden overleden en niet in mijn bezit. Maar de quintessens bestaat er een mogelijkheid om in het bezit te komen van een DVD? Ik ben geen heer van stand, maar zeg bijna “geld speelt geen rol” Dat doet het natuurlijk wel, thuis ziek zijn is duur. Met Vriendelijke Groet Manja Croiset Geboren 5 juli 1946 te Amsterdam thans wonende  … Hoogland tel 033-4… die kan ik echter nauwelijks verstaan.

Anno 2017 vind ik online dansen voor de Unicef. Nel Roos En mijn ouders keken niet © Manja Croiset

DANSEN VOOR DE UNICEF en ZE KEKEN NIET

Om te huilen ze noemen, het dansen voor de Unicef en mijn ouders hebben niet naar de tv. gekeken bij de buren.
Er was zelfs een kleine aparte opname voor het polygoonjournaal  en wie was uitverkoren? Ik. WIE?

                                    NIEMAND

Dan denk alles van mijn ouders heeft een plek.
Dit staat los van de oorlog. Muziek was cultuur, ballet niet.

Nel Roosakademie voor Ballet T.V.uitzending Unicef 1960 – 1961 1960 – 1961.

Nel Roosakademie voor Ballet 1969 – 1970 1969 – 1970.

Het kwam al in “mijn leven achter onzicht bare trelies voor”
maar 56 jaar later vind ik het op het internet.

 
Hoe zou het nu toch komen, dat ik ”niemand” was?

Ik werkte bij het Leidsch Dagblad op een rustig moment, maak ik een spagaat.

En  op dat moment komt de Redacteur Kunst en Cultuur binnen en zegt:
“jij hebt op ballet gezeten”

“ja,” zeg ik “bij Nel Roos”

Pieter Rosier vraagt: “de NEL ROOS?”

EN ZE KEKEN NIET

Ja, dat was ik. Toen ze overleed vrij jong kwam hij het vertellen, het kwam natuurlijk binnen op de telex en doorgespeeld aan hem.

Maar ja, iedereen is getraumatiseerd, Jules en Hans hadden geen vader en ach Marjolijn, Manja is gewoon.

                                              GEESTESZIEK  

Natuurlijk ook al van mezelf en die spagaat niet compleet en lelijke benen. Gepland als foto had ik een panty aangetrokken….67 jaar.
Alle foto’ s boven de 65  Heel even staand, maar die in de rolstoel gek genoeg flamboyant.
M.i, mag ik dat zeggen? Ja, van mij mag ik dat. Allemaal boven de zestig. En nu….
Hier ben ik jonger, speech op de 80e verjaardag op het door mij georganiseerde feestje.
Sag mir wo die Schwestern sind, wo sind die gebleben? Sag mir wo die  …..

 

Hier ben ik jonger, speech op de 80e verjaardag op het door mij georganiseerde feestje. Sag mir wo die

Schwestern sind, wo sind die gebleben? Sag mir wo die  ….. neffen sind, wo sind die gebleben?

Deze dan jonger, maar ik was verdomme én mooi én getalenteerd en
ik heb het NIET geweten.

Nu weet ik het en ik ben het niet meer. Ja, getalenteerd NOG STEEDS, geen sublimatie het is wat mijn zuster me inpeperde Cultivatie, ik speechte op mijn 66 in die rolstoel als ik mijn verdriet angst en pijn tot CULTUUR heb weten te verheffen, dan is het geen verwijt meer maar een compliment.

Moet een mens mooi en getalenteerd zijn? Welnee, als je maar gelukkig bent. Geluk wat is dat en de rest ben ik me pas sinds kort bewust. Kort geleden zei iemand, dat komt nooit te laat. Nee, niet helemaal. Maar het is een extreem hard gelag. Dat leven dat niet bedoeld was en dat Leitmotiv is gebleven. Nu lig ik wijs te zijn en dodelijk eenzaam en de doorbraak als kunstenaar en dat ben ik is nooit gekomen. Paasbrunch 2000

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset

Nav het binnenkort te verschijnen boek “mij zie je nooit meer terug” Sonja Barend ” die joden zijn toch een apart soort” © Manja Croiset

Verdwaasd.

Online zijn een paar stukjes te lezen uit ”Ik kom nooit meer terug.” Sonja Barend.
Ik las, dat Jan Mulder tegen haar zei:
“ach kinderen, die krijg je gewoon.”
Waarom het me trof, langer geleden in een tv-programma, zei hij tegen de cineast W. Lindwer:
                ” die joden zijn toch een apart soort”
en een programmaleider grijpt niet in.…
Net zomin bij Midas Dekkers, waarvan niemand zich blijkt te herinneren
(ja, recentelijk noteerde ik dat hier ook), dat hij jaren geleden over een drijfnatte kat schreef:
     ”als hij of hij zo uit de gaskamers is weggelopen”
Bij mijn weten loop je daar niet uit of je moet degene zijn, die de lijken opruimt.
Ja, de tante van een vriend van mij kwam de gaskamer uit
 ”het gas was op”
Verbijsterend wat mensen kunnen schrijven en dat bijna niemand het ziet en al helemaal niemand actie onderneemt.

              Opnieuw stel ik het aan de kaak.

Manja Croiset de Querulant uit Hoogland of de tweede Henriette Boas.
Ook dit bericht past uitstekend op mijn pagina “tegen al het onrecht WW ” anti discriminatie van velerlei aard.

En zo komt het in mijn trilogie.

Zo meteen volgt een heel heftig boek en dit ben ik geworden.
Het boek van Sonja Barend is verschenen;
“mij zie je nooit meer terug”
een fragment. Jan Mulder heeft tegen haar gezegd :
“ach, Sonja, kinderen krijg je gewoon”
klinkt als HET ENIGE RECHT VAN DE VROUW IS HET AANRECHT.
Ik herinner me Willy Lindwer in een interview, hij zat in een tv item met diezelfde man,
wiens gedachtenwereld net verder rijkt dan sport en hij trapt tegen iedereen of het nu ballen zijn of mensen:
“ die joden zijn toch een apart soort mensen”
In een interview zei hij later: “ik ging door mijn hoeven.”
En verder nog die leuke goede bioloog Midas Dekker, bij een drijfnatte kat: “alsof hij zo uit de gaskamer was weggelopen” Niemand heeft ingegrepen, ik stel dergelijke onderwerpen aan de kaak ook al weet ik dat het geen “bal” helpt en nog steeds het odium van de jammerhout als ik ventileer over mijn ziek zijn. Mag ik? NIEMAND GRIJPT IN, dus maak ik gewag. Zinloos, maar ik moet. Wie kwamen er uit de gaskamers? Ja, diegenen die de lijken opruimden en zoals vermeld de tante van een vriend “het gas was op.” Ongetwijfeld een domme/ onnozele opmerking, maar dan nog. Excuses in het openbaar en diep door het stof en ja een taakstraf of boete die ten goede komt aan de namenwand of iets dergelijks.

Manja het watje, Manja tot aan hun dood toe hebben ze voor haar moeten zorgen, mijn zuster in de film.
Ik kan het leven niet aan en lig er alleen voor, maat onthoud: “niemand kan nog on me heen.” en nee het valt niet mee, maar drie keer had vriend/arts afgezegd en mijn annus horribilis zou ik nooit te boven niet fysiek. Maar er is er maar een die de modus kan vinden en dat ben ik zelf en hier ben ik dan.

Manja DE ACTIVISTE , MANJA DIE ALLESWEL ZELF OPKNAPT, want een ander is er niet,

https://nl.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset

Zojuist ontving ik een uitnodiging voor OMA’S Seniorenclub. EEN VORM VAN Discriminatie. © Manja Croiset

Zojuist ontving ik een uitnodiging voor OMA’S Seniorenclub.

Dit was mijn antwoord.

Senoirenclub /okay., maar oma? Nee, als het door “oma” zelf met die naam wordt opgericht. Goed! Maar niet praten over ouderen als oma en opa. Mijn vader ooit in een tram: “ik ben jouw opa niet”  Ook winkelbediendes. Senioren. Ja, de normen en waarden zijn gewijzigd…, maar daarin zit voor mij. Als je daar werk van wilt maken. Prima

TEGEN IEMAND EN NIET OVER IEMAND PRATEN.

Manja Croiset

 

Martine Leveugle

Je hebt volledig gelijk, Manja! Verzorgenden die in RVT’s de residenten op schandalige wijze betuttelen….. waar is het respect gebleven, dat we dienen te hebben voor mensen die ouder zijn dan wijzelf?? Normen en waarden, ze zijn ver zoek!

Hannah Smeets

Mijn opa zei ooit in het ziekenhuis tegen de verpleegsters ook, IK BEN JE OPA NIET !!

Manja Croiset

Terecht

Johanna ten Dam

Heel goed, Manja!

Manja Croiset

Ach, ik heb me nu extra de titel activist aangematigd en dat is heel breed. Gepokt en gemazeld overgeleverd aan de beDweters, ook daar ACTIE. Is het voor mij te laat, dan misschien voor anderen en nu kapot. Niet iedereen ook hier neemt me die verworven attitude af.

 

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset

 

TRILOGIE © Manja Croiset

De cover is er. Alle bladzijde nrs. verwijzingen verwijderd. Of het er ooit komt? Er zitten zoveel overlappingen, die niet te verwijderen zijn. Het is deze volgorde. Logica. Al was de eerste gênante versie van Shoah er eerder.

Gênant is voor genocides een uiterst mild woord. Hij is niet heel helder de voorzijde, maar de enige wijze om het pasend te krijgen. Ik zou kunnen besluiten tot privé en dan zelf versturen, boel gedoe, maar drukt de kosten significant!

En alleen voor mensen, die geen van drieën hebben de dvd en de cd’s helaas niet mogelijk.
Maar de boeken bestaan los voort.

 

Niet super nogal sleccht leesbaar, maar de enige wijze om hem passend te krijgen.

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset

De Cycloop Manja, door Sabine de Boer. © Manja Croiset

De Cycloop Manja, door Sabine de Boer.
Hoe ik er hedentendage bij lig, is afschuwelijk niet om te etaleren.

Op oude foto’s uit voorbije tijden komen reacties, ook niet leuk als je hondsziek bent.
Ik  zag iets dergelijks online. Sabine heeft een foto met Manja rood bewerkt.

Mijn ene ooit veel feller groene oog waar ik nog iets mee zie, zichtbaar.

Groen is de meest zeldzame oogkleur, meestal bij roodharigen.

Zo zette ik het op Facebook.

Met dank aan Sabine de Boer nu maar hopen, dat hij past als profielfoto. Meteen de cycloop, die ik ben. Een versluierde Manja, nooit van mij versluierde gedichten.

In tegenstelling tot

“lees maar er staat toch niet wat er staat” Martinus Nijhoff, alhoewel zijn

“ik ging naar Bommel om de brug te zien” voor mij zeer helder is en goed valt te visualiseren. Gedateerd en weer niet zoals ik hier al eerder schreef, als ik denk aan de in aanbouw zijnde Schellingwouderbrug in mijn kindertijd. Oei, ook meer dan 60 jaar geleden.

Ik schrijf alles exact zoals ik het bedoel. En nog is de interpretatie verschillend. De perceptie van geen twee mensen is dezelfde.

GRANDIOOS SABINE IN DE RODE ROOS! Het is echt een Manja.

Het is per slot van rekening mijn hoofd en in het heden en niet weerzinwekkend. Ben benieuwd naar die pasfoto’s…

Sabine de Boer is de schrijfster van schattige boekjes Sabyrinth, voorzien van tekeneningetjes… Luchtiger dan ik , maar we verstaan elkaar!

https://www.boekenbent.com/shop/product_info.php?products_id=788

 

https://nl.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset

 

 

 

 

 

De geschiedenis in foto’s. © Manja Croiset

Amsterdam Overzicht en en schnitt van ons leefgebied. Foto’s Parool AMSTERDAM Onbew0lkt

Je moet heel goede ogen hebben om “ons huis aan een gracht in oud Amsterdam” te zien, achter het Barlaeus  – de blauwe dakpannen met de zolder met twee kleine witte vensters, waar mijn oudste zuster een kamer had, ze zonde in de dakgoot,  er gebeurde daar wel meer in die ‘bovenkamer.’

Fotolijkt me  ookleukvooralleBarlaeanen

 Ook deze  met vaag op de achtergrond drukkerij Eikelenboom

https://nl.wikipedia.org/wiki/Odo_Croiset

Door Breitner de Nieuwe Teertuinen

Een foto die nog zou horen in

       OVER DE SHOAH DIE NOOIT VOORBIJ GAAT

ouder dan Amsterdam Onbewolkt en  het Huis van Bewaring I kort door de bocht de gevangenis, nog niet afgebroken.

Dan hoort deze er ook nog bij.

 

Als ik dan toch onvestandig bezig ben, dan dit de binnenkomer

van Manja en klinieken.

https://www.bol.com/nl/s/boeken/zoekresultaten/Ntt/Manja%2Ben%2BKlinieken/N/8299+8293/Nty/1/search/true/searchType/qck/defaultSearchContext/books_nl/sc/books_nl/index.html?_requestid=154653

https://nl.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset

Ambitieuze wens © Manja Croiset

Wakker worden door getimmer.

Geradbraakt en gebroken en met een tollende kamer.

Gebroken mentaal, niet helemaal.

Mijn ambitieuze wens is er nog, ”mijn leven achter onzichtbare tralies”, ”over de Shoah die nooit voorbij gaat” plus ”Manja en klinieken” in een box, met de DVD door de cineast Willy Lindwer over mijn leven gemaakt. Manja, een leven achter onzichtbare tralies.

In ‘Shoah’ zat eerst veel meer psychiatrie, toen Manja en klinieken verscheen, heb ik dat uitgekleed, ruimer opgemaakt en nieuwe teksten.

Er zijn overlappingen, aangezien ze zijn zelfstandig te koop zijn en leesbaar moeten blijven.

Een goede uitgever, wishful thinking en dan zouden ze deels herschreven moeten worden als een samenhangend boek. Maar zo’n uitgever is er niet, plus ik kan echt niet meer werken….

Ja, en dan ook ‘even’ de Engelse versie van de film met my autobiography….

Dan is de erkenning wel gekomen. Maar bovenop kom ik niet meer.

Het immense verdriet over 70 jaar en de verlatenheid zal blijven.

Mens insana in corpore insano.

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset

Chaos.

Welja, joh werd vervolgd. Mijn huisarts zou bellen, nummer onbekend, ik zei iets ‘geks’ terwijl ik opnam.

Nee, hoor het ZORGkantoor: ”we hebben en klein foutje gemaakt, ons onderzoek is nog niet geheel afgerond, we hebben de rekening te vroeg gestuurd.” Er volgde een heel verhaal, wie de opvolger werd en wat er nog allemaal moest gebeuren.” Ik ben zo onbeleefd geweest op te hangen.

Mijn huisarts is de volgende week de hele week afwezig, nascholing. Ik zei; ”lieve schat, als je eens al die idioten les ging geven?” ”O, nee zei ze, ik zou zo kwaad worden” ”Nou ik ook en hoe, of heel drifting of uiterst vilein. ( zo was onze kennismaking bij het ziekbed van mijn vader, maar ze herinnert het zich niet meer.)

Zij en Hal hadden al enige crisisinterventie, nou ja, onzin woord, gewoon tegen ze aan gebruld.

Morgen nu hopelijk beetje rust vinden in zijn gezelschap. Anders was hij absoluut in de stukken gedoken voor het Beroep.

‘Dit foutje’ heb ik meteen ook maar meegenomen als punt voor het beroep.

Maar ik durf niet goed, weer maanden spanning, nu hoe erg ook voorbij,

Mag ik nu rusten?

Manja Croiset