Voor mijn vier dagen hulp bedoeld, maar MEDISCHE MISSERS/BLUNDERS (misschien chaos)
NOOD GEDWONGEN NU ECHT HET BOEK LOS MOETEN LATEN.
Vorige week is acuut oog twee verslechterd.
Het was de bedoeling, dat er een verklaring over mij kwam door haar..
Door de psychiatrische problematiek, is er altijd verkeerd omgegaan met mijn fysieke beschadigingen.
En nog veel langer dan toen ik op mijn 39e mijn eerste oog verloor. Al in mijn twintigers…in Leiden,
daar al een afwijking in mijn nystagmografie, i.p.v. extra alert hier de neuroloog ‘zwak’ plekje.
KNO arts zijn ( o)Orkaan….
En mijn oog zonder Jiddische overdrijving 20 oogartsen.
Ik was het zelf, die alle zogenaamd op zich staande aandoeningen aan elkaar plakte.
En ja, ik had helaas gelijk.
Natuurlijk ook andere medische zaken, dat is ieder mensen leven o.a mijn uterus extirpatie.
Men verbijsterd hoe ‘goed’ het watje, dat deed.
Maar het watje is dat nooit geweest… maar men heeft het niet geweten/ willen weten.
Met Carlijn ’t Hoen in ziekenhuizen gewoond. De vrouw uit de film .
Er werkte hier een studente medicijnen en zei: “Manja, bij jou is alles anders dan wat ik leer”
op haar stage 6 weken in haar eerste jaar in huisartspraktijk, waren ze verbijsterd wat ze allemaal wist.
IK was die universitair docent ( wel op een gegeven moment : “Carola, ik heb toch niet één gedepersonaliseerde hand.” Carola van Ginkel inmiddels arts en zich specialiserend, “dat dacht ik al zo lang, maar durfde het niet te zeggen”)
Gisteren uitgebreid over gehad met vriendarts, gewoon bekend wie, maar voor online niet goed.
Foto gallery etc. bekende naam.
Het is binnen zijn familie bekend, hij komt in mijn verzameld werk met naam en toenaam voor.
Het boek is opgedragen aan hem en nu dit drama bij mijn vier dagen hulp met zorgen over elkaar.
Ik totaal zonder hulp.
Zie fantoompijn.
Apple tree met vacantie en mag het ook niet weten..
Huisarts afwezig enz.
De thuiszorg is uitgesloten.
Deze al vaak opgedragen, nu aan haar.
Gelukkig voor haar, bestaat in haar leven, god wel.
Maar dit is mijn wijze…
Ik zei gisteren: “hard gegaan” tegen vriendarts.
Nu en bv. twee jaar geleden, maar ook apple of my eye :
” twee jaar geleden, ik moet nu echt de kinderen waarschuwen”
Dat ging toch weer goed, nu is het voor hen duidelijk zichtbaar en is verbloemen uit gesloten.
Ze doen dat indrukwekkend goed. Hun vacantie moet ook vacantie blijven.
Of het nu is zoals Agaath Witteman in de film zegt of MS of een decennia oude borelia,
is inmiddels niet meer relevant.
Dat was het wel, toen vier jaar geleden mijn huisarts een Scen- arts inschakelde op fysieke basis,
totaal angst, regressie en depersonalisatie vrij.
En het stigma in november 2013.
Van toen af is het mentaal opnieuw bergafwaarts gegaan.
Ik ben deels ik gebleven en laat me niets aan praten.
Ik ben niet voor niets wars van die “goed bedoelde adviezen” bij ja dan niet officiële beDweters
laat ik me niets aanpraten, maar de wissel te zwaar.
de jonge dokter.
Ik kan dan instorten e.o. fel uithalen.
Door die miskleun is euthanasie van de baan, ondanks in 2015 een rapport over mijn zenuwstelsel,
dat er niet om liegt.
Kan mijn huisarts noch ik noch mijn familie euthanasie aan.
Jan Foudraine, medisch of het nu psychisch is of fysiek is, DE DIAGNOSE is cruciaal!
Of je voor of tegen euthanasie bent, is aan de lezer.
Dit is een stukje van mijn geschiedenis.
De film is volledig waar, er is niets in gespeeld.
Maar Willy Lindwer heeft niet voldoende geweten van mijn fysieke problemen. Bovendien was dat het onderwerp niet.
Hij was wel op de hoogte van het toen al verloren oog en oor (kruislings), maar zelf zo gewend om in te slikken, hebben we het er weinig over gehad.
Mijn zorgen over de zorg en mijn zo deskundige geworden hulp zeker, waar het mij betreft.
Eind 2012 hier gekomen.
Zeker hebben we vele ‘ aanvaringen/ meningsverschillen ‘ gehad. Hoe kan dat anders?
Inherent aan de basis van mijn PGB
En nu zorgen om elkaar, haar naam mag ik niet noemen.
Dag liefie….
Zwolle, krijgt de ene nieuwe dimensie na de andere.
Kleindochter van mijn zus Windesheim. Onze artieste in de dop, zingen, dansen toneel BOUWKUNDE
Het ziekenhuis een aangetrouwde tante heeft er gewerkt.
Nu Puntje….daar…
De moeder van mijn vader, die ik nooit als oma ervaren heb daar overleden en begraven. Nooit zo emotieloos geweest op een begrafenis, (de enige emotie daar was ergernis, mijn vader speechte zoals altijd en werd aangekondigd als mijnheer Hendriks…”man had in de rouwcirculaire gekeken!”)
Zelfs bij wildvreemden huil ik tranen met tuiten. Bij mijn vader niet, maar een implosie of op de automaat…
Manja Croiset
mijn wens mijn boek integraal op te nemen zal nooit in vervulling gaan. Wel is er een groot deel van de oude tralies en stukjes Shoah en ook de dood van mijn Lotje.
Toch boek na de vacantie en mijn nieuwe bundel en
deze in de spotlights
https://www.bol.com/nl/p/a-wink-in-the-darkness/9200000056513512/
en mijn nieuwe bundel
Zeker de moeite waard. O wat ik rust ik.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset
Vind ik leuk:
Like Laden...
Niet voor de Poes wel voor de Leeuwen 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.