HET KWAM NATUURLIJK DUBBEL HARD AAN, PER SLOT VAN REKENING ONDER WATER GEZET AAN HET EIND VAN DE OORLOG
Met elkaar gearmd naar school om niet weg te waaien. Later het gymnastieklokaal vol hulpgoederen, komt van zelfsprekend voor in
en dus ook in de Odyssee van mijn bestaan even niet verkrijgbaar herdruk
https://nl.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset
EEN ALLERAARDIGSTE GESTE.
Zondag j. Doek en boek elk jaar, maar geen contact meer.
Bij de post.
Het gebaar op prijs gesteld. maar het Kampterrein is veel sprekender, het muesumpje te klein
https://www.kampamersfoort.nl/
https://www.bruna.nl/boeken/over-de-shoah-die-nooit-voorbij-gaat-9789402125078
WE EEN AARDIG CLUSTER
PS. anders dan het boekje van Adriaan Morriën indertijd, dromen met open ogen, het prijkt in mijn boekenkast
Wakker wordend uit een droom.
een beeld op mijn netvlies.
Als ik het wil pakken en beschrijven
verrvaagt het zoals een beeld in de wolken oplost.
Ook stuk gelopen, keer op keer denk ik, daar moet ik wat aan doen.
Zij zat fout ook zij had een initiatief kunnen nemen.
Dan heb ik iets op papier en word misselijk en voel me besmeurd door de intimiteiten.
Opeens een woord, dat ik nooit gebruik
En de SCHIJNHEILIGHEID
Erg bang dat mijn voet nu ook niet meer geneest, tot overmaat van ramp zit mijn boekenprogramma vast.
O mijn lieve Augustijn…
© Manja Croiset
Op 27 januari 1945 werd Auschwitz bevrijd door de Russen. Die dag is de herdenkingsdag geworden voor hen die het besluit aan de Wannsee niet overleefden.
Op Facebook veel aandacht besteed aan the Shoah herdenking
Heb ik de moed nog? Morgen de organisaties, bij mij niets op commando
De 27e werd Auschwitz bevrijd door….de Russen, het is een algemene herdenking geworden voor allen, die het besluit aan de Wannsee niet overleefden.
ik herdenk niet op commando, een Einzelgänger geworden. In elk geval morgen geen klapstuk voor een zieke burgemeester. Misschien een applaus voor de moord op 6 miljoen
Untermenschen? De jodenhaat welig tiert.
Heel veel vroeger…
Diverse exucanten, voor de niet meer jongeren. Bv mijn zus Marjolijn Croiset, Oda Meijer-Lijdsman , Nelleke Komin Wijnand Steemers Joosje Asser Michiel van Geest Madelon Michel Alexandra van Oosterum Doesjka Korthals misschijn ook Paul Arnoldussen min of meer generatiegenoten, waarvan ik veronderstel, dat cultuur een rol speelde ongebruikelijk voor mij Kleinkunst, maar wel degelijk met een hoofdletter.
Jacques Klöters e.v.a.
Tags kunnen altijd verwijderd.
Film muziek , liederen, potpourri, een greep.
Voor mij MELANCHOLIE
The third man https://m.youtube.com/watch?v=M7d9VpSdGhA
https://m.youtube.com/watch?v=XttF0vg0MG
Een vrouw met onderstaande cv maar onbekend gebleven, het mag curieus heten.
Ik vlieg tegen her plafond van de pijn ennradeloosheid!
Wat bijzonder! Bloemen van de SVB PGB. Sterkte in deze zo zware tijd! Een instantie waar MENSEN werken!
Altijd weer zeg ik nooit generaliseren. Maar incidenten, zijn structureel en geen incident. Ja en dan ga ook ik wel eens de mist in.
De thuis tandarts, een schat van een Afghaanse assistente en mijn contactpersoon, die denk ik de bloemen heeft geregeld een turkse achternaam.
De mijne is Frans, ben ik een française? Nee, hoor. Kaaskop kan ik niet zeggen…
Ik hoop, dat ik even met mijn nieuw leven in geblazen wijsheid verder kan.
Toch krijgt denk cs teveel een podium, terwijl ik ook weer van mening ben, dat ze Janmaat wel zijn stem hadden moeten geven.
Die bloemen heb ik overigens niet, die liggen bij de buren, die nooit opnemen, bij mijn nummer!
Die buren staat los van ziek zijn. Jaren geleden had een zoon van Marjolijn Croiset een prachtige carport omtworpen door hen getoredeerd. Ontkoppeld van mij, langer geleden. Een buurtvergadering vanwege hen. Ik paste op aan de andere kant. De ouders wilden samen. Achteraf nog een groep doorpratende mensen, behoorlijk overstuur. Ik wilde daar wel op dat moment weg, ik had mijn bijdrage geleverd. Ik zal de details besparen, deze fatsoensrakkers maken velen het leven zuur.
En heel vreemd als je niets met ze te maken hebt, komen ze qua levensopvatting en politiek heel dichtbij.
Nu wel heel verdrietig en eenzaam. Bovenstaan? Daarvoor ben ik een te makkelijk prooi.
Wat weegt zwaarder, het gebaar van de SVB of het gedrag van mijn buren? Weg…
Woede ebt weg verslagen beroerder.
Machteloosheid.
Zeer min gedrag.
Iemand maakt een lief gebaar een ander verwoest het!
Nu slaat de vlam echt in de pan, ik bel weer, opgenomen en neergepleurd!
Excusez les mots!
Een zaak de politie waardig?
Inmiddels verkreukeld van de pijn en verdriet in een hoekje van mijn bed.
Nu ligt daar de telefoon ‘gewoon’ naast.
Deze mensen…
Opnieuw geldt mijn uitdrukking.
“Ik ga voor je door het vuur, desnoods gooj ik je in het vuur”
Geen mak schaapje hier, de herder ontbreekt.
Mail aan een famililid. Het is geen nieuws.
Mijn ouders hadden al moeite met zwart betaald.
Ik opgelucht, mijn moeder kreeg 24 uurs ‘zorg’, die waren te fijn gebouwd om schoon te maken.
Koken mochten ze wel, maar deden ze niet, dat verzorgde mijn oudste zuster.
En zelfs dat gaven ze haar niet. Met een boek in de tuin, bij de tv, een cd draaien en mijn moeder werd verwaarloosd.
Als mijn moeder ’s nachts wakker was, dat was lastig, ze wilden SLAPEN!
Kreeg ze pillen, opdat ‘de hulp’ kon slapen.
Zij radeloos, ik heb dat gestopt.
Nu treft het mijzelf, maar geen nieuws dus.
Ik heb alleen geen kinderen, die ingrijpen.
De vrouw van het wijkteam, grandioos!
Duidelijk, maar die hulp bestaat niet. Ook niet wat er standaard geroepen wordt, kleiner wonen.
Kant en klaar maaltijden, ik kan ze niet aannemen noch snijden.
Maar wel, ik kan nog praten met een geschikte onbekende.
De keuken klapt zowat uit elkaar van de afwas.
Kort slaapje droom, nieuwe hulp. Alles uit de keuken weggegooid, het was zo’n rotzooi…schone lei. In verpleegtehuizen is het niet beter.
Niemand heeft het gedaan, de cycloop in Odyssee, mijn huis een Augiasstal ook uit de Odyssee. Voorzienende blik die titel. Natuurlijk maak je je zorgen, maar betrek het niet op jezelf.
DIT is GEWOON!
Toch denk ik, kan dochter niet komen afwassen op weg naar huis een tussenstop en op weg hierheen
een paar boodschapjes. Is dat teveel gevraagd? Ik vraag niet….
Ik had beloofd geen overlast te zijn.
Nog steeds geen geld noch de sleutel terug van mijn zooooo fatsoenlijke fundamentalistiche gristelijk hulp.
Niet voor de Poes wel voor de Leeuwen 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.