Het wachten is op een pc. De cover wordt iets minder druk.
of iets totaal anders.
Mijn Odyssee en My autobiography zijn bijgewerkt. Manja Croiset
Maandelijks archief: december 2019
Monne de Miranda Manja Croiset
Mijn gedachten gaan naar mijn vader door de documentaire over Monne De Miranda. Kriterion, de bioscoop bemand door studenten, die er de boel draaiende hielden. Hoeveel films heb ik er gezien? Wijlen de schoonvader van mijn oudste zuster een van de oprichters. Leendert van Geest. Foto via zijn jongste zoon Michiel. Geboren op 15-09-1919 op Ambon en is overleden op 23 of 22 juli 1997 in Frankrijk
Primair denk ik aan Wir Wunderkinder samen met Alissa Morriën gezien.
In hetzelfde Huis van Bewaring (vlakbij ons huis), mijn vader iets eerder.
Hetzelfde Kamp Amersfoort, hij moet kort voor de moord op De Miranda afgevoerd zijn naar Duitsland.
Ik mis hem nu om hier over te praten, maar nog sterker.
“Ik had in Kriterion horen te zijn als een bescheiden toeschouwer met een verbondenheid.”
In het heden een casino slechts een klein monument door Bernhard Heeze, (er staat een foto van in mijn boek ) type ik onverwacht betraand.
Foto Huis van Bewaring I na de bevrijding.
Foto monument door Ole Eshuis op mijn verzoek gemaakt voor mijn boek.
Over de Shoah die nooit voorbij gaat
Het illegaal gemaakte schilderij door Jan Derksen Staats, toestemming van Museum Flehite, niet vrij deelbaar. Auteursrecht. Over zwaar werk en mishandeling ‘het uitgraven van de greppel’ niet gepland voeg ik de speech toe ,vanwege de greppel en dat zo foute Rode Kruis.
Een deel van de trilogie, in deze de belangrijkste en dan… Ed van Thijn mishandeld in de psychiatrie- een man 20 onderduikadressen en Kamp Westerbork- wat doe je daarmee? Die pamper je, nee hoor Electroshocks, dat hoort in medical Errors, toch een geheel.
Dit deel opgedragen aan Karin van Coeverden, omdat zij op huisbezoek voor een radioreportage zomer 2012 met één hand mijn hele leven pakte. Zin loopt niet..
Dit schreef ik een week geleden. Ik had er moeten zijn. Meestal is er geen aansluiting bij ‘ joodse‘ aangelegenheden. Ik zie het ook niet zo, mensen. En de parallellen. Meer dan 60 foto’s van mensen die me raken. Een uitlichting.
Deze foto’s bij de oudere post.
Amersfoort was ontzettend wreed in het interview met mijn vader, de ergste plek waar hij geweest is. Alhoewel hij in Oranienburg Sachsenhausen, de plek waar Reina Prinsen Geerligs in november ‘43 gefusilleerd werd, ins Brevier bijna is overleden.
Bladerend in mijn boek:
Over de Shoah die nooit voorbij gaat, kom ik een fout tegen.
Een keer correct CS 6 en verdr. 1x CS 66
Nakijken of hij hier was ten tijde van.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Monne_de_Miranda *
Mijn vader was inmiddels in Sachsenhausen.
*Dat moet vlak voor de sluiting geweest i.v.m. de uitbreiding van het Kamp.
Vanmiddag is de film op de televisie, ik weet niet of ik het vol kan houden, fysiek niet en emotioneel niet, tweemaal. De inhoud en hoe hij mijn eenzaamheid zal benadrukken.
Uitputting heeft me al in bezit genomen. Gedubd over de uitgelichte foto.
De Miranda of Kamp Amersfoort. Kriterion trekt Kz Amersfoort niet, vanwege het beleid en ik ben vooral Amsterdammer opgegroeid in een ROOD nest.
Amsterdammer WAS hij, Amersfoort is hem aangedaan.
Nest?
Wat je eens meemaakte, heeft je voor altijd gevormd. Sonja Barend.
Mijn lichaam huilt.
Inmiddels toestemming deze foto te gebruiken, contact gelegd met Saskia van den Heuvel. De foto zoals de meeste in mijn boek als ze niet privé A.S.A.
‘Gewoon’ in kindertijd bij het De Miranda bad of in Shoah?
Aangezien kracht ontbreekt, komen de correcties en toevoegingen alleen in Mijn Odyssee, de cover pas ik opnieuw aan. Zowel de voorkant (de oude bestond al voor een bundel, die verschijnen zou na mijn dood, die maar niet komen wil) als de tekst op de achterkant. Mijn missie nog niet voltooid.
Een uur om te rusten tot de film begint….
De Nederlandse film , die ik het beste heb gevonden was ‘Nynke’ deels in het Fries. Sjoukje Bokma de Boer…gezien na mijn opnames. Maar haar boeken maakte een onderdeel uit van mijn jeugd. De Oehoehoe serie meer dan Afkes tiental.
Als ik wegzakte, teruggehaald bij het zingen…
Zeggen, dat ik de film ‘Soldaat van Oranje’ erg slecht vind, is not done.
Maar het is wat het zegt, een film geen getuigenis.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset
Mijn documentaire. https://vimeo.com/344988193 Amsterdam!
Nu ook in Yad VaShem met dank aan mijn neef Raviv Cohen.
Foto komt totaal niet voor in de documentaire. (Wel in mijn boeken)
Hij begint met de voorkant van mijn boek
mijn leven achter onzichtbare tralies
Manja Croiset Ik heb 2 foto,s gevonden zeker in het midden vooraan Troelstra en ik dacht helemaal rechts Monne de Miranda. José Jongbloed
Ik heb nog Ansichtkaarten met afzender Troelstra heb ik uit Erfenis. Zal een foto maken. José
De Persfoto’s van Troelstra heb ik verkocht op een paar na aan een verzamelaar. José
Geweldig! Nooit de behoefte aan zelf een stuk geschiedschrijving? Manja
Was de Dochter van H.Kenther Fotograaf en van SDAP , van de Dochter die heb ik verzorgd, heb ik de Erfenis gekregen zie Foto. José
Nog meer van José Jongbloed.
Vliegangst ook een etiket Manja Croiset
Ook dat een verkeerde conclusie ‘vliegangst’ wel neen, mijn oren. Ik had bij het Leidsch Dagblad een collega ook zwakke oren.
Met vacantie naar Spanje wel iets met de luchtdruk, maar de anderen wat oorpijn. Zij moest platliggend per ambulance naar Nederland terug 3/4 jaar uit de roulatie. Met mijn chef bezocht ik haar thuis. Ze wilde wel wat werken thuis.
Ze keken me beiden wel verbaasd aan, maar vroegen niets.
Ik zei: “ nee Anje, elke keer als je de hendel van je typemachine overhaalt, krijg je een optater in je hoofd.”
Zo heb ik 9 jaar 5 soms 6 dagen p.w. gewerkt.
Ze hebben het niet geweten en ook wel.
Het LD had ook een Handelsdrukkerij, behalve het L.U.B., werd er ook het medisch blaf de audiologie en rinolologie gedrukt en via die route kreeg ik mijn eerste nystagmografie met wis en waarachtig een afwijkende grafiek.
Zij is later wel een gehoorapparaat gaan gebruiken, ik kan dat niet, bij de minste of geringste druk krijg ik een meniere aanval.
Wie denkt er Liberty en wie Metz en Co?
In London ook geweest, Liberty. Immens groot, geen herkenning zomer 76?
Loeiheet, mijn enige vliegreis. Een toeristenbus, de brug niet over the river Kwai, maar een nagenoeg drooggevallen Thames. Wat plasjes en zand en stenen.
De terugvlucht, your captain speaking, the weather in Amsterdam… stop. ..
De bagage klopte niet, er was een koffer teveel. We hoefden niet overhaast het vliegtuig te verlaten, maar iedereen moest zijn of haar bagage aanwijzen.
We raken in gesprek met een man voor ons (ja in vliegtuigen raak je in gesprek) de burgemeester van Tiberias!
Wel wat gewend maar dit was nieuw.
Manja Croiset
Gelukkig wonen we in Nederland. Manja Croiset
Medical Errors. Toevoegingen.
Gelukkig wonen we in Nederland en daar hebben we het goed. Getriggerd door het heden, ik voel me zo ontzettend ziek, kom ik in het verleden en denk aan het Sinai Centrum, een vrouw kon niet op haar benen staan. ( Patroon) ik sjouwde haar van de arbeidstherapie naar de afdeling dan kwam je langs de mannenzaal, het regime daar warmer. Iemand schoot te hulp en hielp haar in een rolstoel, op de vrouwenkant gearriveerd, trapten ze glashard die rolstoel onder haar vandaan. In die periode als ik menstrueerde en ik ging hier met mijn ouders de stad in, voelde ik me als verstijfd. Kon nauwelijks lopen en vocht ik me vooruit. Voor het eerst dat ik dit vertel, onder de 40 nu 73. Ik was er ook totaal niet meer mee bezig. Er was een aardige verpleegkundige, ze conformeerde zich deels wel. Deze baan een opstapje naar een vervolgopleiding. Getrouwd met de psychomotorisch therapeut, hij zou hoge ogen gooien in de sportwereld, de Olympische spelen. Jaren later belde ik haar op, ze dacht dat ik belde voor hulp bij zelfdoding, dat was niet het geval. Ik ben wel benieuwd, hoe ze aankijkt tegen wat daar gebeurde. Ik denk niet dat ze vond, dat ook zij heeft bijgedragen aan traumatisering. Daarna naar E. de R.K. Mijn ouders weer in Israël en logeerde ik bij twee oud Veluwelanders, de ene woonde in Ede en samen met haar boodschappen doend, hetzelfde gevoel en ook zij merkte het niet. Hoe had ze het moeten weten? Ik kocht er onder andere een blauwe Picasso poster. En het bleef zo, ik deed het nooit goed. Ik belde een andere oud ‘lotgenoot’, die zei het letterlijk. Na haar opname, heeft ze alleen maar een fles bleekwater leeg gedronken. Een compleet verbrande slokdarm. Had ze wel voldoende haar best gedaan? Ik voel me zo ziek. Hal, gelukkig kom jij morgen en dan? Net onhandig ingesproken. Ga/ging jij wel eens naar Zorgvlied? Ik realiseerde me wat ik zo bijzonder had gevonden aan mijn monument hier in Kamp Amersfoort aan het Westerborkpad (niet dat ik daar nog heen zou kunnen). Een plek voor mijn beide ouders. De tekst voor mijn moeder, de plek van mijn vader. Nu is dat Kamp en de leiding ontzettend, je krijgt naar ik begrijp nauwelijks nog kans vrij rond te lopen. Ik heb daar ooit met de directeur staan praten op de plaats waar het monument zou komen, hij zou me vertellen over Sneevliet. Deze hier heeft hem stevig gecorrigeerd. Waarom ik mijn vader daar nooit over gehoord heb? Plaatsvervangend: ‘Why on earth is the path through the Memorial Centre named after a member from the Red Cross and not after a victim’ ik ben trots op die speech. Nogmaals ik zou daar nu niets meer aan/mee hebben, het was de gedenkplaats voor mijn ouders. Niemand had er wat mee behalve Raviv. Ik lig te rillen onthoudingsverschijnselen of een infectie? Ik ga me toch aan je vastklampen. Ik denk eigenlijk niet dat je dit allemaal nog leest. Telkens ben ik in Amsterdam, nu net bij je insprekend toetste ik automatisch Haaije Beima’s nummer. Er viel geen gesprek met hem te voeren, maar dat gaf ook niet, ik had toch niets te zeggen. Later wel, maar ook toen kon hij het net zomin. Wel zijn gejammer over zijn Joodse vrindjes, geïrriteerd. “O, ik dacht dat ben jij wel kon” minder goor dan … niet vergelijkbaar, uiteindelijk was het, al was het niet onder druk, niet juist.
Wat was ik toch van ver gekomen en nu….
Voel me zo ziek. Als ik niet helemaal wakker ben, lopen verschillende levensfases door elkaar heen, zowel in Amsterdam als hier, sliepen mijn ouders qua situering links voor. Ik schrok me kapot toen ik dit huis kocht, de weg hier achter. Bij mijn ouders grensden aan de achterkant de tuinen aan elkaar. Er hangen nu twee blauwe Picasso’s beneden. De mensen weten het allemaal zo goed. De nicht uit de film: “de ene ben jij, de ander zou je willen zijn.” Ze sloeg de plank volledig mis. Mijn vader had ook een Picasso een zilverkleurige auto, toen hij ouder werd een kleinere. Om bij de kunst te blijven een Honda Jazz. Geestig? Al lang niet meer.
Daar zou een schnitt uit moeten, de andere vrouw met kind.
Dood mij dokter anders vermoordt u mij. Kafka Uitstekend verwoord.
Kan niet zeggen, dat ik me een power vrouw voel.
ACH WE HEBBEN ALLEMAAL WEL EENS WAT.
KIBBELSOEP in het deel Shoah.
mijn vader kon mijn moeder
niet kwader krijgen dan als
ze kippensoep maakte
te zeggen ‘kibbesoep’
de joodse penicilline
de treiterkop, dat was in Hoogland.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset
opnieuw koop alsjeblieft geen 2 e hands.
https://www.bol.com/nl/c/boeken-manja-croiset/2269953/N/8299/?Referrer=ADVNLGOO002011F-R53PPWK5VEEA6-312191440685&gclid=CjwKCAiA58fvBRAzEiwAQW-hzWtXKjRo7xlg_uWIuWchg2e3AlNyUroimTZ0lqXGsrB3o1CzHPW8qxoCnhMQAvD_BwE
De paberback van mijn Odyssee
Okay power vrouw van boven de 40.
Sophia gebaseerd op Sophia Loren. Power vrouwen boven de 40. Okay.
Pers bericht door Hanneke Tinor Centi.
https://www.bol.com/nl/c/boeken-manja-croiset/2269953/N/8299/
nooit doen die tweede hands met uitzondering van
wie is die vrouw in de spiegel, die u overigens rechtstreeks bij uitgeverij Elikser kunt bestellen. Jitsje Kingma geniet de voorkeur.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset
Okay power vrouw van boven de 40.
Sophia gebaseerd op Sophia Loren. Power vrouwen boven de 40. Okay.
Pers bericht door Hanneke Tinor Centi.
https://www.bol.com/nl/c/boeken-manja-croiset/2269953/N/8299/
nooit doen die tweede hands met uitzondering van
wie is die vrouw in de spiegel, die u overigens rechtstreeks bij uitgeverij Elikser kunt bestellen. Jitsje Kingma geniet de voorkeur.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset
Hoe over te brengen? Manja Croiset
Lieve Hal, (wham Lieve voor betaalde aandacht?) hoe groot de uitputting is, gisteravond rond…in slaap gevallen, zonder iets in te nemen. Nu net wakker tussendoor diverse malen kort met grote nachtmerrie-achtige toestanden, die realiteit zijn. Dat gaat niet lukken overbrengen, hoe dun de spoeling is, is bekend. Ik had hier heel veel dingen liggen, die ik je had willen laten zien…De tijd ontbrak, maar ook de kracht… zijspoor geen onbelangrijk. Er moet hulp bij, schoonmaken boodschappen, toch zal ik dat niet als hulp ervaren, maar een zware overbelasting. Een vrij lange sanitaire stop, waardoor ik terugkom bij vannacht al, maar een gevoelloze rechterkant en doorheen, niet gegaan en weer in slaap gevallen. Dit is nu het nieuwe ontwaken, waarna de dagen eindeloos zijn en ik toch zeg “gelukkig” geen hulp. (‘nieuw wij’ o.a. Chantal Suissa, virtueel leren kennen) Je houdt me iets vlak voor mijn ogen en ik zie het niet. Je bent in de keuken, eerst ogen dicht en rust dan zien dat jij een glas bekijkt, (reken maar dat ik het vreselijk vind) de aarzeling en ‘ik lees’: * ‘is dit schoon?’ Ik die de telefoon pak en je verwijs naar de goedkope pickwick glazen. Ik mag niet meer vragen: “ weer een beetje thuis in mijn huis? ” Die rolpatronen, ik kan het niet meer. Je reduceert me tot dat wat je een ontkende, slechts een vrouw in nood, waar jij je ‘groots‘ over ontfermt.
Brokjes tekst, die het misschien tot een geheel maken. Denk terug aan je woorden, ‘vele scherven, blijken juweeltjes’ natuurlijk allemaal niet in de planning. Ik denk opzij leggen en verder slapen…steeds vaker wint de uitputting het van mijn eeuwig malende hersenen. Hoe groot de intimiteit is in wat ik je vertel, psychiatrische patiënt? Vind ik niet. Hoe weinig hebben we gedeeld, toen ik dat nog was/heette te zijn. Velen vinden me dat nog steeds… Oo, Manja Croiset waarom de waterkoker niet aangedaan toen je een PLEEbejer was…
Ik sluit mijn ogen, wordt vervolgd.
Ik hoorde een stukje eigen stem, wat klinkt dat jankerig, lelijk niet als huilen… Opeens een flits, de besproken distantie, om bij het gerekte gesprek opeens toch te zeggen: “komt er nog wat van dat afscheid?” ‘Staand’ tegen je aanleunend, niets is genoeg. Zou ik kracht hebben voor meer? Wat ben jij toch een ongelooflijk sterk en bijzonder mens (Man, wat was ik ongerust over je in die zo lange file. Reken maar dat ik Loes had gebeld als ik had gevonden dat dat nodig was..) je koppie wat kleiner, je hals wat taniger. Je bent natuurlijk ook ouder. Zie ik slecht? Nou en hoe. Ik lig nu aan aan de meloen in ham, die nog naast me stond. Waar is die zo mooie vrouw, die dat niet wist gebleven? De openhartigheid groot, (wat krijg ik er voor terug?) maar ik spreek ook open tegen Lupa… Mijn achternicht, ik was op weg achternichtje te schrijven, maar humpty dumpty is een jong volwassen vrouw, die verder is dan ik ooit gekomen ben, natuurlijk altijd al, maar pijnlijk duidelijk in deze nieuwe levensfase.
Mijn rechterbeen is inmiddels weer uitgevallen. Dus geen thee. 5 december en terug in de tijd, vroeger zal altijd Amsterdam blijven.
Interlude, op Facebook, topfan van Oud Amsterdam. Ja, wat anders? Nieuw Amsterdam ligt elders, het huidige is mijn stad niet meer… waar is het wel thuis? Mijn huis dat elders zou mogen staan en een paar mensen…waarbij ik niet hoor..
Het stel is nog niet ineens in Australia.. Aad ‘t Hoen heeft niet gereageerd op mijn zoveelste mail over Mattie. De notaris negeert me eveneens. Ik, die niet meer de zon in het water kan zien schijnen, terwijl dat zo gewoon was. Komt dat doordat ik me ondanks alles iemand ben gaan voelen?
Mijn rechterarm gilt stoppen Manja en ik ben nog lang niet ‘uitgepraat’ inmiddels over zevenen a.m., ik doe mijn ogen dicht niet zonder te vragen: “hoe kijk jij nu naar dit lijf, in de wetenschap van de neuroborreliosis nagenoeg net zo oud als ik jou ken…”
KEN IK JOU?
God is de eenzaamheid van de mensen. Sartre Eenzaam en hoe, gewoon geworden. Maar geen God voor mij ook geen Willem Kloos.
Dan ben ik dus niet eenzaam, geen God.
Ik schrijf taboeloos en het voelt introvert. Die parel in zijn oester. Parels liever iets van Stirling zilver of platina. Oesters: “snot” zei mijn toch ook weer joodse huisarts, toen de oude was overleden. We kwamen hem tegen bij een jubileum van Jules: “ de Croisetjes van de Lijnbaansgracht” ook hij heeft het bij mij niet goed gedaan, terwijl Rob Oudkerk- de gederailleerde P.vd.A politicus- huisarts werd, omdat dezelfde Lankhout zijn vader bij nacht en ontij bijstond in zijn oorlogssyndroom. Gisteren zei ik het duidelijk tegen…, ja wie zou dat geweest zijn? De grootste fout van mijn ouders is geweest, het VERZWIJGEN, vele anders facetten passeerden de revue. Revue? Snip en Snap? Inderdaad, elitair gedrag. Waarom is dat erg? Ook dat is pejoratief uit andere hoek, want er blijft recht overeind: “wie is belangrijker de arts of de vuilnisman?” Het is een ander dagdeel, hulpen zouden stoorzenders zijn.
Gansch het Raderwerk staat stil als uw Machtige hand dat wil. Een prent van Albert Hahn, auto-aanvulling Hein. Nee, de grootgrutter was het niet.
Slaat natuurlijk nergens op die hanger hoort bij wie ik was niet bij wat ik ben. Moet ik dan alleen degelijk gebruiksvoorwerpen kopen. Ik draai me nu op mijn zij, dat sinds een poos horra weer kan. Typefout hoera en te mooi om te verbeteren.
Dat was nog weer twee uur slaap. Veel woorden zou ik nog kunnen verspillen. Maar ik wou dat ik kon tekenen, zoals ik het zag vannacht in twilight zone druipend van angst, ik zag het echt zonder verlies van realiteitszin. Roodvuur (angst) ingebed in zwart (mijn eigen duisternis) geblust door mijn verdriet/vacuüm zonder lucht geen vuur. Die tekening kan ik niet maken, maar roept een beeld op van iets, dat jij niet kent, tekeningen van mensen met (therapeutische) LSD ervaringen.
Nu onverwacht felle scherpe angst van binnenuit, als je het een kleur zou geven vals oranje/ gif groen. SEPTICAEMIA ik vertel dit aan de mens Hal, niet de psychiater onverwacht tranen. En terecht.
Geen pc mijn boekbestanden kwijt, maar reken maar dat dit in hoort in Mijn Odyssee. Het medische deel. Huilbibbers godzijdank geen hulp. Dit bovenste stuk zet ik op mijn weblog. Had ik een echte uitgever dan kwam dit los samen met “kibbelsoep” achterin.
Anja, de vrijdaghulp die zich uitstekend van haar taak kwijt logistiek een tweede middag niet haalbaar. Dingen, die alleen jij en een paar anderen kunnen bevatten als er al iets bevatten valt.
Jij bent ingebed in mijn leven, beter is het niet te verwoorden, Hal een stukje van mijn ziel en ook al heb ik jou zo hard nodig meer dan wie ook, je mag ook rijk zijn met mij. Ook ingebed in het jouwe? Een stukje van mijn ziel, boek Winnie Mandela de roem deed haar ontsporen.
The hobo with WiFi.
Mocht per 1/1 alle officiële hulp komen te vervallen aan Dennis ‘de eer’ want het is, zoals het woord is mijn PGB vertegenwoordiger te lozen, nagenoeg zeker dat ik ook een ander vraag voor mijn belastingen. Scheel van vermoeidheid verzend ik, gelukkig geen hulp.
EEN EENZAME WOLF
Taal geweldig, geschiedschrijving of geschiedenis schrijven. Ik, die rivaliteit en vergelijkingen verafschuw, maar wat zijn de mensen bekrompen, kleine zielen. Opeens, de niet aangename zeer opportunistische cineast hier, die niet weet wat huilen is. Met tranen in zijn ogen met Bach aan, die in mijn gezelschap zei:
“getormenteerde mensen zijn grote zielen”
Bach of Manja Croiset? Het zal een geheel geweest zijn.
Ja, ik ben een eenzame wolf. Einzelgänger, prima.
Waar zijn mijn categorieën gebleven, ach verdwenen omdat mijn hokje niet bestaat.
Waar zijn… naadloos Marlene Dietrich
Categorieën terug gevonden
.
De uitgelichte afbeelding ook verschwunden, nicht Die Miniatur van Erich Kästner.
SEPTICAEMIA of de gifkikker.
Niet nooit, maar hier en niet op Facebook mijn uitingen, ongewenste interventies mijden. Grotere vrijheid. Geen dissonanten, overnemen en op zichzelf richten, niet relevante reacties.
Op grote hoogte en in diepe dalen. Ravijnen zei Jitske Kingma. Hoe lang geleden schreef ik: “hand in hand gaan zijn mijn megalomanie en mijn inferioriteit .”
Heel lang.
Mijn dagboek waaraan ik begon, toen niet alleen van binnenuit, maar van buitenaf duidelijk werd, hoe deviant ik ben al had ik geen flauw benul wie en wat. Heel wat meer dan mijn zuster in de film: “ ik ben bang, ik ben bang, ik ben bang” ik kan die wereld van toen zien en voelen. Nooit meer mee bezig, blijkbaar net zo eenzaam als toen. Nu terugworpen op mezelf in de koker van pijn.
Niet vergelijkbaar, maar getriggerd door nu. Toen lieve Nico, ( Nicolaas Kroese) nu lieve Hal, allebei illusoir, toch de een meer dan woorden. Al staat alles all in the open, ik zal het je niet aan doen een foto, die online komt. In ongewenste photogallery en bij familie van, om dan te weten ik doe het wel, maar mijn 3 clavigers in het NHM 22 april 2018. Mijn wereld veranderd in die tussentijd, ook bij jou ingrijpend, toch ben jij nog gewoon jij met een ervaring rijker, die je persoonlijkheid niet heeft aangetast. En of je veranderd bent.
De cineast ontvangt…
Er is in de tekst gesneden en toegevoegd. Oeverloos uren later.
De bekende lagere schoolfoto, waarvan mijn zus zei: “ zeker Barlaeus” Nicolaas, rechts andere kant gangpad. Marion Herbst, staat er solitair ogend op, niet naast de ooit grote vriendin Doesjka Korthals, dochter van de schilder wonend aan de Amstel. Waren wij samen solitair dat jaar niet bewust van hoe ik er uitzag, ik meer over haar dan zij over mij? De dochter van een Duitse zure oudere vrouw, een muf huis, de dochter die (deels) het huishouden deed, een ouderwetse kast met kristallen glazen….Marion verstijfde toen ze iets brak. Nicolaas voetbalde, samen met haar achterop de fiets gaan kijken, even buiten Betondorp.
Om deze foto een ban op Facebook, in strijd met de regelgeving, waar had ik hem vandaan? Dirty minded, een dominee ver in de vorige eeuw, die klaagde over de sexueel getinte foto van de zo (pejoratief in negatieve zin) lompe Sjoukje Dijkstra, zeg maar een gesprongen spagaat, voor mij Joan Haanappel.
Niet te geloven, ik breek deze post open. Bericht van Facebook: “we hebben op uw verzoek de foto opnieuw beoordeeld, wij bieden onze excuses aan, vanaf nu is hij weer zichtbaar.” Mijn Sinterklaas cadeau, de wonderen de wereld niet uit. Doe mij er nog een stel. En bericht uit Australië van hem, goed aangekomen , turbulente vlucht.
Bovenstaande heb ik SEPTICAEMIA genoemd.
En deze de reünie, waarheen mijn andere zus weigerde mij mee te nemen. Nicolaas midvoor, ja hij voetbalde op de lagere school bij Marion Herbst achter op de fiets.
Ik vind wel haar prachtige design schaakstukken, niet de foto waar ze bij staat.
Tom zou zeggen: “voor schaken -ik ben zijn redactie kwijt…- iets over geen kunst” niet passend in de context van de wedstrijd.
Hij was in het geheim in het NHM, in het openbaar en geheim, noemend waarvan hij me kende, rond deze tijd in 1966 begon onze ‘affaire‘ Affaire? 52 jaar later, bij hem geen verleden tijd. Hij wilde me opzoeken, ik die het niet aan durfde. Toeval dat hij daarna op Facebook voor het eerst een foto plaatste met zijn huidige partner?
Marion had in het Stedelijk een tentoonstelling van ondraagbare sieraden, extravagant… Deze keer biedt het internet uitkomst.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Marion_Herbst
Nicolaas Kroese, midvoor Vera de Vries, Xaviera the happy hooker…door het zoeken, staan de afbeeldingen niet meer op de juiste plek. Op een pc zo verholpen op mijn iPad niet.
(Marion Herbst, ook bekend en overleden, opeens stijf van vele soorten pijn. Iets waarop ik moest reageren, niet te beschrijven ziek fysiek van inbreuk in mijn zijn van nu, door wat anders dan regelgeving. Ook mentaal waar ik mee bezig was.)
Nee, neef, de connotatie “familie is liefde, bestaat niet” vele namen heb ik genoemd, bewust een uit het heden weggelaten, dat wel te doen zou onfatsoenlijk zijn. Wat het verschil is…, een reden om Facebook te mijden.
Om opeens weer minuscuul te zijn.
Het tekstje uit 1968
Ik blijk een verkeerde te hebben. Het deed Frank feilloos zeggen: “ ik lees ‘stop the world I want to get off’,” een musical uit de zestiger jaren. Regelmatig door mij gebezigd. Waar werd hij van een sociaal mens – zie zijn oeuvre- een navel steurende zeurpiet, klagend dat niemand luisterde en ik die reageerde, blijkbaar heb jezelf niet door, dat je alleen maar uitzendt en voorbij gaat aan de ander en niet ziet, wat er vlak onder je ogen gebeurt? (niet voor het eerst, maar dat had ik hem al eerder gezegd. Eerst niet waar, er later op terug kwam)
Deze
Wat zal het worden, de vergane korrel zand, de verdampte druppel. Geschiedenis geschreven of als in dit gedicht?
REÏNCARNATIE HUMUS
het onvoltooide is voltooid
wachten op het niets
begraven en vergaan
onverwacht groeit een passiebloem
Uit de bundel “mijn oogleden zoeken elkaar.”
Waarom vind ik dit geen schending van privacy? Ben ik in een roes? Nee, omdat ik hier de schrijfster ben en Facebook een vergaarbak. Geen binderij. De huisarts was degene die inbrak, niet van zins dit te laten lezen, wie wil kan het lezen. Door haar inbreuk op dit schrijven, krijgt ze nu als vanzelfsprekend wel deze link. Deze huisarts, die over dat niet geleefde leven zei: “toch heb je bijzondere mensen ontmoet” heel gewoon voor mij. Wel bijzonder dat schilderij waar 5 jaar aan gewerkt is en ik cadeau kreeg. Zomaar een schilder uit Friesland gekomen en een onuitwisbare indruk achtergelaten. Om mij van Facebook gegaan, een niet lijkend schilderij, mijn achternicht bevestigde, toch feilloos diverse levensfases. Bijna schreef ik achternichtje, maar humpty dumpty is al veder dan ik ooit gekomen ben. Het bezoek van haar en haar partner bijzonder, de foto’s om verdrietig van te worden. De foto’s genomen door “slechts op bezoek” zijn zeer acceptabel en een rouleert in de PR, nog niets over gehoord. Weer een zeperd of te prematuur.
Een artiest trekt zich terug als hij werkt, blijkbaar ben ik er een en kan de hulp niet velen.
Sorry, louche. Het was zelfs op mijn verzoek, maar de regelgevers, doen wat ze moeten “regels neuken”. Laat me geen VRAGENVUUR , maar ja de logistiek. Het moet schoon zijn, maar een die er voor zorgde dat mijn glazen schoon waren, een middelmatige hulp. Een recensie van haar, die onverwacht kwam en beter dan van alle anderen hier.
Een oog op klok vertelt, dat het nog helemaal niet laat. Gekwetste mensen? Dit is verslaggeving. Mijn Manj-aforisme
“een mening is subjectief en derhalve geen feit”
De favoriete uitspraak van Frank Diamand, die nu kwaad is, omdat ik mijn ongezouten mening gaf en oei, dat mag ik niet. Hij wel. Opeens denk ik aan zijn woorden, mensen mogen alles over me schrijven, zolang het maar waar is en ik besluit een brief te kopieëren.
Lieve Manja, je bent geestig. Je doet me aan de Tucholsky titel denken Lerne Lachen ohne zu weinen. Je een mening is.. is mijn favoriet.
Ik word langzaam weer beter, en ik weet het dat ik bevoorrecht ben en blessings to count heb, maar het kost me de grootste moeite om mij daartoe te zetten.
Er zijn momenten op de dag dat ik me wel OK voel maar het is niet meer dan een half uurtje in de ochtend vandaag bijvoorbeeld.
Liefs,
<FD.jpg>
Zijn zeer curieuze mededeling, bewezen dat hij kon houden van. Hij was lang gelukkig getrouwd geweest. Twee scheidingen. Bewezen? Nr. 3 pleegde zelfmoord. Hij heeft haar zo wat het raam uit geduwd. Vooral zeggen tegen iemand die zwaar depressief is, dat ze niets goed doet. Dat geeft de burger moed, eenmaal opgenomen, was hij actief en opgelucht. Zoek het nu zelf maar uit. En dan zeggen dat haar suïcide onverwacht kwam. De een jankbrief na de andere en dat opeens, nou opeens, gaat het hem zeer goed gaat. Zelfs een nieuwe liefde in zijn leven, maar kon hij haar dat aandoen, zoveel jonger dan hij en als hij dan doodging, had ze verdriet. Mijn antwoord: “ik ben ook zeer ziek en zal niet gemist worden. Met mij hoef je geen rekening te houden blijkbaar. Ik neem aan dat je geen kinderverkrachter bent. Ze kan zelfstandig denken. Dag Frank”
Te hard gewerkt huilen van uitputting, “ik kan niet meer” me ergeren aan hoe vies smerig de dingen zijn, nu zien hoe vuil het pak is, dat ik aan heb deels kleding uit gegooid overprikkeld. Maar ja, hoe schoon?
Als ik het gisteren gezien had, had ik nog gewild en jij had je me geholpen met iets anders? Een gedachte welt op, ik ga je daar zeker mee confronteren, maar niet alles gaat on line. Zoals altijd als ik bezig ben, heb ik niet gedronken. Gek genoeg is eten eenvoudiger geworden dan drinken, ik die een nathals was. Wel heb ik werkend tegelijkertijd royaal jif gespoten op het witte dienblad naast me, bruin van alle omgevallen glazen en soms hele potten omgestoten thee. (Cif gebruik ik niet, waarom als ik me taboeloos, het klinkt zoals schelden:“ krijg de syf ”) Wil ik dat opgedrongen door zgn. hulp? Maar hoe, nu dat nog ingewikkelder geworden, maar toch: “laat me alsjeblieft niet als een ding gesopt worden” Niet zoals mijn zuster zei bij mijn moeder, toen ik belde en zij had nog een naam: “we zijn bezig Paula in het bad te doen” Zouden ze het haar gevraagd hebben: “ Wil je nu onder de douche?” Ik vrees van niet. Over omkleden, deels kleding uitgegooid, omdat ik overprikkeld ben.
Kom laat ons voortgaan kind’ren. Nee, nu niet. Mijn opleiding uit Zeist
http://www.online-bijbel.nl/gezang/217/1
Een link ter onderbouwing zoals een vakvrouw betaamt. Ik, met mijn zo slechte typen en interpunctie, moet je zien hoe perfect als 9 jarige.
Miskend nog altijd, een vakvrouw voor PR gehuurd, hoe schokkend slecht het stuk door mij herschreven. Riskante opmerkingen, maar geschiedschrijving is niet mild en ik wil die activist zijn, daarin past geen lafheid. Ze was ontdaan, maar heeft het wel geaccepteerd. Mijn zus nog terechte kritiek, ruim 5 decennia uit Nederland weg, haar Nederlands hoog niveau..
De Oververmoeid, weet ik dat iets significants vergeet.
Wie is Manja Croiset? 2020 ga ik toch weer halen, ziek van de vuurwerkramp, die feest heet. Overal regels, steeds meer mensen vinden het overlast, een petitie haalde de tweede kamer, opeens was dat de vrijheid van het individu. Waarom niet als bv op Trafagal Square?
Koop een KUNSTWERK i.p.v. VUURWERK circuleerde vorig jaar. Ik zal hem op zoeken en op FEESTBOEK zetten. Lang niet alles op Fakebook en iedereen wordt door mij verguisd, waardevolle (virtuele) ontmoetingen, mensen van vroeger ontmoet. Geen Fake.
Wie ik ben? Dat weet u niet, wat ik gedaan heb is hier te vinden.
(Grote witte wolken voor mijn ogen. Nog een ander segment van de dag. O, nee, ik stop nu echt) Toch komt er later een augment over Rob Oudkerk en een andere huisarts, vroeger zou ik doorgegaan zijn. Dat is nu schier onmogelijk, toch weet ik dat ik straks aanvul.
Over een huisarts die opgenomen was geweest in een psychiatrische kliniek,
ik die benaderd werd met de vraag: “vind jij dat hij nu nog huisarts kan zijn”
Mijn antwoord: “ vreemde vraag, stel je ook niet bij iemand na een operatie”
Zo groot dus dat taboe op de psychiatrie. Voor mij gold hetzelfde voor Rob Oudkerks sexuele aberratie, zelfs op een strafbare plek. Erg voor zijn gezin. Als huisarts heeft hij zich niet vergrepen aan patiënten, ik zou geen enkele aarzeling gehad hebben.
Wel hoe kwaad ik ben met het straffeloos wegkomen van al die blunderende onaanraakbare artsen, geen lage kaste…
Een poosje, was ik knuffelbeer zelf onaanraakbaar. Maar hoe walgelijk, de opgedrongen ‘liefde’ van hulp. ‘Liefde’ hun valsheid blijkt als ik overduidelijk te kennen geef daar niet van gediend te zijn. Tot aan dreigementen en manipulatie toe.
Eerst geïntimideerd, eenmaal open wil ik verder, niet ook ongestraft. De medewerking ontbreekt.
“zieke singles worden gediscrimineerd”
”again the so-called healthcare is my worst enemy”
Dat kan toch allemaal maar in Nederland. Farce Majeur een bekend tv programma in de vorige eeuw. Ik hoorde Clairy Polak tot mijn verbijstering op televisie over pappa praten. Iemand aanspreken of publiekelijk over iemand, zoiets doe je niet. Ook MP Balkenende, een regent van Nederland. Geen onderscheidingsvermogen. Goed, ik ben te elitair. Dag Joop van Wijk en laat dat Voskuil weg…, p.o. gebeurd en gij gelooft dat? Gij, van Agt. Nu slaan de stoppen door.
Dat te weinig drinken echt niet goed, mijn lendenen vertellen me dat.
Een duizeling overvalt en nog nooit knalde dit ding zo hard in mijn gezicht.
Wat is eenzaamheid? En toch de hulp vandaag ik kan het ook niet.
9. Uur p.m.
Zeer bewust hoe moeilijk ik moet zijn voor anderen. Dennis zal niet meer vinden, “moeilijk, maar hoofdzakelijk voor haarzelf. ” Hij kan er niets aan doen, dat ik in 2015 uitbehandeld was en toch door moet, maar ik ook niet. Wel maakte hij mogelijk, dat dochter en vriend kwamen. Niet altijd c’est le ton qui fait la musique. Ik ben hem een excuus verschuldigd.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset#
Walgelijk, maar niet verbaasd. Manja Croiset
Dit al toen er zgn nog niets aan de hand was.
Leuk toch het schuim van de maatschappij.
https://www.parool.nl/kunst-media/dachautje-spelen-andere-tijden-over-asc-ontgroening-1962~b7b4b006/
Achterhaald? Misdaad tegen de menselijkheid. Manja Croiset
Els Borst, als je niet vermoord was om je standpunt en een gemankeerde dominee, die je vergeleek met godbeterehet Mengele. Dan benaderde ik je. Want het is niet volbracht. Woorden waar zij haar excuses moest aanbieden in de tweede kamer, omdat Jezus dat gezegd zou hebben op zijn kruistocht, vastgelegd in mijn privé bijbel Mijn Odyssee
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Laat mij maar schuiven. https://youtu.be/YrpjxiFu4NM
Zie mijn commentaar en daar hoort mijn film bij.
De film is achterhaald, qua problemen, resteert hij als AANKLACHT.
Echter de geschiedenis herhaalt zich op een meer dan gruwelijke wijze, niet hetzelfde, dat gebeurt nooit. Dat is enige dat gewoon is, in mijn eigen huis en ondertussen mondig mens.
” in the meantime I am MEAN!”
De woorden van andere artsen. O.a. onacceptabel
Ik had een dure eed gezworen, dat de daders er niet mee weg komen.
De rechtszaken liepen vast, door het gesloten rechtscircuit.
Het is zo waar. Kafka’s woorden: “dokter als u mij niet doodt, vermoordt u mij”
Ethiek en zorgvuldigheid vliegen je om de oren. Uitgemond in martelingen im strijd met de Eed van Hippocrates,
Ergo conclusio Meineed!
Iedere psychiater zou zijn medewerking moeten weigeren bij euthanasie op fysieke grondslag, die wet benadrukt de onwetendheid van de medische stand.
link naar documentaire en speech. https://vimeo.com/344988193 Amsterdam!
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset#
Zijn er nog mensen met: “o, dat heb ik ook?” Rechtszaak aanspannen …
Bij het CIZ zullen ze dan wel uitleggen, hoe het systeem werkt. Ik ben niet achterlijk, opnemen: “ik kan het niet lezen etc” “ we houden rekening met uw beperkingen”
Dat doen ze niet en ik ga niet in zee met een Zorgkantoor, dat me eerder voor €40.000 oplichtte.
Niet voor de Poes wel voor de Leeuwen 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.