Veel ernstig zieke mensen zullen zich hierin herkennen
opgesloten in pijn
je hebt geen pijn mee
je bent PIJN geworden
in wezen houdt je lichaam
verder op
“Leg eens uit.”
Mijn antwoord, vraag een baby verder te kijken dat het wiegje waar hij in ligt.
Behalve dat er niemand is. Vind ik die 1,5 meter onmenselijk.
In die ijzeren long van pijn, ondanks slecht horen,
komt timmeren binnen als mokerslagen
en elk geluid dat trilt gaat rechtstreeks
het beschadigde zenuwstelsel in.
© Manja Croiset
Reactie:” niet zo somber, lieverd”
Weet je wat catch 22 is? “Lieverd” ik heb toch een batterij lieverds!
“Je bedoelt het dilemma van Bradbury?”
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Ray_Bradbury
Je kunt dus niet begrijpend lezen. Het gaat over mij en niet Jan Piet of Klaas. Aan jou de keus. Je bekijkt de documentaire en leest mijn Odyssee of je gaat weg. Moeten al mijn contacten dat? Nee, maar dan geen oordelen. Je zou er veel van kunnen leren. Ik zal zo wel aan de dijk gezet worden . Zo werkt bij mensen die het bij een ander neerleggen. “Dag Lieverd” Bradbury is Science fiction. Dit is realiteit. Horror klopt. “Lieverd.”
Elk gebaar is een teveel, elk woord is er een teveel.
Mijn boeken kan ik lezen noch vasthouden.
Muziek is er niet meer. Gedreven ga ik door.
Manja Croiset Activist.
voortgedreven Wijnand Steemers
Wijnand Steemers correct.., niet helemaal. Ware ik lethargisch dan waren er geen berichten. Lethargie heet negatief, maar voor mij zou het iets van rust beteken. Ik zei laatst tegen iemand “jouw woorden ‘geen mens kan zijn leven lang watertrappelen’.” Het is gebleken wel te kunnen. Zijn woorden stammen uit een tijd dat ik nog buiten mijn bed kwam en praten kon.
Je bent de eerste die ik lethargie toewens Wijnand
Dank je, net een “be happy” verwijderd van Michael del Pino
Eerder dezelfde Pino
”Je bent ingewikkeld tegelijk onomwonden. Gevalletje Schrödinger?”
“Nee,typical Manja Croiset en catch 22.”
Alle namen, die begrippen worden hebben een eerste keer.
Een levensgeschiedenis kennen.
Michael Del Pino als je eens ophield met die gebakken lucht, die dolksteken zijn en of je houdt je mond of je verdiept je volledig in 74 jaar aaneengeregen strijd. Over het eerste deel is een documentaire afgerond op mijn 67 en daarna bleek….. Ik stop je luistert toch niet. Gericht op jezelf, niet op mij. Film en geschiedschrijving. Moet niet, maar dan kop dicht. Een leven lang medische missers en mishandelingen. “Lieverd”, niet zo somber. De wonderbaarlijke herrijzenis? Manja Croiset
Del Pino Het spijt me dat ik ongefilterd mijn gevoel aan je heb overgebracht. Ik realiseer me nu dat het gezegde paternaliserend kan overkomen, hetgeen absoluut niet zo was bedoeld. Gebakken lucht is binnen deze context dan best wel kwetsend; wellicht heb ik dat verdiend. Maar ik meen het daar waar ik warme gevoelens aan jou probeer over te dragen. Waarschijnlijk vanuit empathie en herkenning van een deel van jouw verhaal. Ik voel daarentegen geen medelijden, daarvoor heb ik veel te veel respect voor je; slechts de nijging om een kus op je voorhoofd te geven en je te bedanken dat je een deel van mijn verhaal voor het voetlicht hebt gebracht. Iets waarvan ik dacht dat ik daar alleen in was. Dat ik niet zou luisteren is een vooroordeel. Alhoewel ik moet erkennen dat ik er wel meer moeite voor moet doen dan anderen om de metaboodschap achter een verhaal te begrijpen, maar ik doe me best. “Gericht op mezelf en niet op jouw?” Kom nou toch! Je slaat wat dat betreft de plank volledig mis. Als ik reageer op jou doe ik dat omdat ik jou en je verhaal interessant vind. Ik kan in mijn narcisme best wel zeggen dat dat wat betekend.
Michael DelPino daar heb je het echt zelf naar gemaakt. Het siert je dat je niet weg loopt. Met bonzend hart, ging ik kijken wat me nu weer ten deel zou vallen. De boodschap is binnengekomen. En ik wens ook geen medelijden, maar erkenning.
En nu corrigeert de schrijfster. Betekent! 😉
DelPino: Die verdien je.
Mag ik dan nog meer les geven? Op jouw, jouw bezittelijk voornaamwoord en precies, zo gedroeg je je. Neiging. Blijkbaar ben ik je genegen afgeleid van nijgen… MC
Del Pino Heb catch 22 40 jaar geleden gelezen. Staat bij me in de kast. Kan me alleen nog maar het dilemma herinneren inderdaad. Ik ga zeker je documentaire bekijken. En je Odyssee lezen. Ik ben leergierig.
Realiseer je wel, bij het kijken naar de documentaire dat het achter me ligt en alles wat helend was, wel met hulp van anderen, mijn idiosyncratische wijze is geweest.
En ach, dan is er een onderliggend, fysiek medische misser uit 1986
Anders dan wat een nicht in de documentaire zegt en ik zelf eveneens dacht. Heb je de link of moet ik je die geven? MC
Ik begrijp dat je niet je verleden bent. En ja graag geef me die link..
Michael DelPino https://vimeo.com/344988193 wachtwoord Amsterdam! En de speech toen lag ik al, maar er opgestaan bij vertoning in het NHM om niet het Stigma te houden. In de realiteit was het andersom. De laatste take, lig ik op bed en had ik nog hoop, dat uitrusten na de stervensbegeleiding van mijn ouders zou komen. Maar remissie is er nooit geweest. Nu dus gebleken waarom. De cineast zelfde school en even oud, maar we hebben elkaar niet gekend. Hij zat een klas lager. Mag ik je nog een advies geven? Vergelijk nooit! Een narcist ben ik niet. MC
Soms zijn wonderen de wereld niet uit. Maar apart toch eerst aan/opmerkingen gelardeerd met lieverd. Ik moet er in de verste verte niet aandenken, dat hij me zou aanraken… Ongetwijfeld als hij dit alles waar maakt, ben ik daarna openbaar kunstbezit. Net als zwangere vrouwen, wiens buik ongevraagd bevoeld worden.
Hij kon zijn gevoel niet in woorden uiten en heeft een stukje gecomponeerde.
Nu duik in het vacuüm Pinksteren in …, geen licht aan het eind van de tunnel. Geen bijna doodervaring, die veel mensen gebruiken met de overtuiging, dat er iets is na de dood. Je bent niet een beetje zwanger noch een beetje dood.
Dank je, Elle.. ❤️ 💧🌹
Graag geef ik mee, dat we een contact hebben opgebouwd, waar in wederzijds respect een leidraad is. Mensen uitnodigen kan ik niet indien die wens zou bestaan.
Ik geef u nog een link mee.
https://www.facebook.com/KunsthistoriKa/
en cv globaal
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset
Geschokt
Nu -mij ontgaan door mijn beschadigde visus- lees ik je verzoek. Hetgeen meer is dan dat en verdwijnt mijn respect… We hadden het over solidariteit, meer artsen aan mijn zijde. Meestal niet openbaar. Daar zitten je vrienden trots op je te zijn… 😮😥
De naam niet genoemd , het is weer gebeurd.
l’ histoire se répète tot de zoveelste macht.
In mijn vacuüm dender ik een lang weekend in.
Geen verzorging of iets.
Het liefst zou ik me als
een zieke oude olifant
terug trekken en sterven
gaat er nog een oerbrul
aan vooraf?
Geen nieuwe tekst
Manja aangeschoten wild.
Aangezien ik nagenoeg doof ben en geluiden verwrongen zijn, is ook dit verdwenen.
MUSIC IS A HUG IN MANY WAYS
When you are not able
to write
Play music
When you are not able
to laugh
Play music
When you are not able
to dance
Play music
When you are not able
to shout
Play music
When you are not able
to cry
Play music
And at once you are your
own composer if its music
dance, shout, cry or whatever
you created it yourself
If you are not able to do so
Play music
MUSIC IS A HUG IS MANY WAYS
music
has lost
its colour
there is
only
just myself
© Manja Croiset
In mijn vacuüm dender ik een lang weekend in.
Geen verzorging of iets.
Het liefst zou ik me
als een zieke oude olifant
terug trekken en sterven
gaat er nog een oerbrul
aan vooraf?
Adieu 😥🤍
Maar ik had toch gezegd, dat het voor mij te laat kwam, maar als ik die klokkenluider zijn mag, heeft mijn leven zin gehad.
Maar geen idee wat voor crisis zij nu aanrichtte.
Publiceren want. Klokkenluider en
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...
Dat gedicht echt niet vandaag. Weet ik dat zeker? Ik? Ik/ niets.. chaos zeker geen rust.
Niet voor de Poes wel voor de Leeuwen 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.