Het menselijk brein waar ook gevoelens zijn opgeslagen.
Misdaad tegen de menselijkheid.
Facebook: De meesten van u weten iets over mijn huidige situatie en verleden.
Het is geen geheim dat de relaties met mijn ouders niet al te beste was.
Toch heb ik ze hier te vuur en te zwaard verdedigd en postuum hard gewerkt hun gedachtengoed in ere te houden.
Er zijn dingen waar ik van anderen niet tegen kan,
Foto’s van mijn vader “ wat een aardige man” “Hoe weet u dat als u hem niet gekend hebt.”
Een zeer hard werkend mens met onbuigbare principes, karakter in combinatie met een overlevingsmechanisme en vergeet nooit, er is maar 1, is die kritiek op je ouders mag ventileren en dat ben je zelf.
Mijn bitse moeder, die geen moeder zijn kon bij nader inzien ook verklaarbaar .
Neemt niet weg, dat ik geen basis heb en zonder fundamenten kun je niet bouwen.
Dat dingt niets af aan het feit dat ze me onvoorstelbaar hebben laten mishandelen, dat kan ik niet vergeven,
maar had ik op mijn wijze wel een plek gegeven.
Ethiek is een vies woord ook in de huidige tijd heeft het in de medische wereld voor mij een zeer negatieve lading.
De eerste aanzet tot begrip was, dat mijn moeder een abortus wilde/ nodig had.
Als een vrouw aangeeft geen moeder te kunnen zijn, lijkt mij dat overduidelijk.
Vermoordt gerust miljoenen en miljoenen mensen, maar een hoog nodige abortus mag niet.
Anders dan bij de VBOK, de rechten van het ongeboren kind abortus.
Daar adoptie tegen overstellen is wreed, je hebt 9 maanden met een kind in je buik rondgelopen en dan weg geven. Bovendien misvormd in de baarmoeder gaat niet over
Geldt dat voor alle ongewenst geconcipieerde kinderen?
Nee, 9 van de 10 behalve als het zieke mensen gaat dat goed.
De geadopteerden gaan een enkele uitzondering daargelaten blijven hun leven lang op zoek.
Een buitengewoon lange inleiding naar mijn huidige situatie.
Ernstig ‘ziek’ een extreem langzaam proces, maar wel naar elk debacle is het slechter en remissie is er niet.
Nu het curieuze naarmate ik achteruitga, verlang ik naar mijn familie met name naar die vermaledijde ouders,
die dat zooitje ongeregeld wel bij elkaar hielden.
Uiteindelijk had ik begrip en dat is tanende, als je er eenmaal bent, heb je voor je kind te zorgen en als dat er niet inzit, hadden ze op zijn minst dienen te vertellen waarom niet.
Na hun dood was er primaire opluchting en levensruimte, mede door het eerder door het door mij bevochtte PGB, toen het dat ook nog die naam verdiende omringd door leuke studenten enig deel van leven.
Een stukje plaatsvervangende familie, vaste trajecten tijdens hun studie. Veranderde wetten, veranderde mentaliteit.
Maar wat willen ernstig zieke mensen, veiligheid en vertrouwdheid en dat is verre van inherent aan de hulpverlening.
Plus het blijft surrogaat en dat geldt ook voor het merendeel van mijn Fb genoten.
Ik ben hier de schrijfster en die is ziek.
Antwoord van velen schrijf dan niet je lek en gebrek hier neer.
Ook dat heb ik vele malen uitgelegd, ik schrijf over zaken die een ander binnenskamer houdt, omdat ik alleen woon.
De bemoeizucht opdringerigheid is groot geweest en de grove beledigingen ontoelaatbaar.
Net zo als wat me geleverd is onder de noemer hulpverlening is meer dan schandalig.
Nu ernstig verzwakt en verwaarloosd, verlang ik naar familie, alhoewel er veel familie heet.
Is maar een, die dat heeft waargemaakt en dat gaat logischer wijs ten koste van zijn gezin.
En zeer ernstig altijd bezworen niet mee mijn ondergang in en dat is wel gebeurd.
Door de jaren heen heeft hij veel averij opgelopen, niet nagekomen afspraken met hulpverleners is menig vakantie van hem verziekt.
Doordat ik tevens net zo sterk ben als die ouders en met ijzeren wilskracht toBPrestaties heb geleverd.
Maakt het me helaas ongeloofwaardiger.
Mijn grootste innerlijke vijand was mijn doodsangst, die ben ik kwijt, gelukkig.
Liefst overleed ik alsnog voor die ingreep. En ja dan verlang ik naar “ vroeger”
Maar vroeger is dood, toneelstuk en film. Inez van Dullemen
Al die kitsch bloemen en aaien over bollen, obligaat sterkte ik moet ze niet en dan twee uitlichtingen:
“ je wil helemaal niet geholpen worden of je bent ook helemaal niet aardig”
Je moet maar durven, nou ze durven.
Ook een zeer gewilde:
“ ik heb nog nooit zo’n jammerhout meegemaakt of denk je dat je de enige was, die het moeilijk heeft?”
Nou, nee nooit gedacht.
Ik wil niet in pies resten en rest in peace bestaat niet.
Als je dood bent, voel je niets en blijf op mijn tijdlijn van mijn levensbeschouwing af.
En als het dan eindelijk voorbij is, is dat evenmin goed, aangezien het op onacceptabele wijze verlopen is.
Respectloos.
Wat ik nu wil is een kruik en geen getetter aan mijn hoofd.
Manja Croiset
Europees Hof voor de Rechten van de Mens, misdaad tegen de menselijkheid. https://www.europa-nu.nl/id/vg9hmms5gzyv/europees_hof_voor_de_rechten_van_de_mens
Niet voor de Poes wel voor de Leeuwen 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.