BEWINDSLIEDERLIJK Manja Croiset

Een droom maar niet alles is bedrog.

Brein, Gheto van Gedachten

Advertentie

Deze Artis bij de Leeuwen. Manja Croiset

Hier droeg ik aan bij en schreef ik.

Artis Leeuwen

Filmpje Artis https://youtu.be/8BwjBULObzU

https://youtu.be/nYYZMsTwNuA

Zet hem hier maar bij .

Aan de ene kant Wendy wil krokodillentranen drogen. Deze eeuw geschreven, de andere het boekje op mijn 9e met de oorspronkelijke velletjes..

Ooit in een recensie ‘Het doemdenkertje’ Manja Croiset

Helaas is alles realiteit gebleken. Ik ben geen #paragnost met een halve oom, die dat heette te zijn. Ik ben geen actrice al is #Max eveneens een halfbroer van mijn vader , hij en Max leken meer op elkaar dan de volle broers en deze boeken laat ik misschien alledrie tegelijk verschijnen.

#Schrijven zal weinig zijn want ik verga van de pijn. Het is geen #sublimeren meer, maar een vorm van #automutilatie . #Hanteren, misschien wel waar? Gedreven doorgaan, een van mijn vele spreuken.

Wie weet in overleg toch #Barlaeus. Van Mijnheer Mock kreeg ik het verzoek te stoppen met #Smaad. Dat is onmogelijk want het is de #waarheid. Want het kan wel, er was toestemming voor. Wat is gerenommeerd en wat is kennis? Dat het leven niet rechtvaardig is, is helaas een gegeven.

Toch was dit stukje een immens cadeau dat was het nl. ook al is het gedaan door ht- c https://www.amsterdamsdagblad.nl/regio/ik-laat-me-niet-kooien-door-niemand . Ik krijg deze dagen meer cadeau’s en -adhesie betuigingen dan met mijn #rampverjaardag

Waarom dit symbool, omdat ik al in de baarmoeder ben misvormd. Een moeder met een zelfmoordpoging tijdens de zwangerschap van mij. Nee, zeg geen tweede generatie slachtoffer en blijkbaar reductiedeling op Wikipedia geen moeder meer.

Daarom dit -symbool en een uitspraak die de waarheid is. Het symbool de -grondslag van mijn #leven/existeren

Een Joods symbool design naar mijn opvattingen en smaak.

Niet joods leven en wel weten. Binnenkort #Chanuka. Bij het JCK stond bij Purim, de onzin het joodse carnaval. Natuurlijk zat ik er op als een bok op de haverkist en nu heb ik dit nu vooraf gesignaleerd .

Weet u wat dit zijn? #Chanukia’s. Waarvan de onderste gekocht is in de museumwinkel van het Joods Historisch Museum, dat binnenkort een Naamswijziging ondergaat.

Weet u hoe ze daar nu in de Museumwinkel worden genoemd! Chanuka’s andere spelling u of oe onbelangrijk, maar een feest kopen? Trouwens een feest uit een apocrief verhaal. Met een knipoog naar de #HillelCodex van Emile Schrijver.. Sinterklaas , Kerstmis (en dan mag je niet alleen zijn. Komt Robert ten Brink wil weer op de buis?)en jawel men begint alweer over carnaval …Binnenkort gaat de boel weer op slot van #beleid is geen sprake. Alles kleinschalig, maar een festival is er wel geweest. #Knettergek, wat gebeurde er? 1001#CovidBesmettingen, niet generaliseren , maar wat waren dat vroeger?#Soa’s

Ondanks al deze zaken. Blijft het feit dat mijn vermoorde familie niet hoort op een religieuze muur. Dat is en blijft discriminatie. Een vreselijk woord, maar een #ras is geen #religie . #Black lives, De #Slavernij is in, De #Genocide op de #Indianen iets begint te dagen. Maar het #doemdenkertje zegt het al jaren.

Wat vertellen deze dingen? Zonder religie alles van de #Shoah en de gebruiken in mijn venen . Toch blijf ik bij Mensen geen Joden.

Was getekend ,

HET

Realistje

Niet de beroerdste foto, maar mijn hoofd optillen kan ik niet .

Behalve #REALIST ook #Activist. Dit is simpel of het effect sorteert betwijfel ik. Op mijn #1e #publicatie die verscheen op mijn 60e verjaardag . Er zit wel een bundel uit ‘68/70 in op #DissonanteSymfonie zit mijn geboortekaartje. Ontworpen door mijn vader graficus en illegaal drukker. Het boek al lang niet meer te koop circuleert als collectors item. Een strafbaar feit, auteursrecht tot 2186. Over 13 dagen is het 10 jaar geleden dat hij is overleden….

De gotspe “ kan auteursrechten op zitten” Hoe kom ik nu toch aan dat taalgebruik? Dat is de dubbele boodschap. Mijn moeders broer niet besneden haar ouders leefden ook geassimileerd, maar twee grootvaders met de naam Mozes. Dit boek is verschenen op 5 juli 2006. Mijn #60e verjaardag Waarschijnlijk was het eerder, maar op die dag door dat kaartje. Beetje apart om gebeld te worden met verjaarvisite, komt u de fotograaf staat te wachten. Nou een feestje was het niet: “zie mijn Odyssee”

Nu zijn we 15/5 jaar verder.

O, dit is een jaar later, maar voor het gemak een oude foto. Alhoewel het behalve het woord bangelijk – dat me irriteert – ook niet slecht is. Mijn vader zat niet in KZ en de rest deels. Ik was zeker een sociaal mens, geen kuddedier wel attent naar anderen
Zoals gezegd Bart Berman deed het beter. Zelf een kunstenaar en verstand van zaken.

Hij is er wel , dezelfde fotoshoot maar een leukere. Quinty een stagiaire .
Eens kijken of ik iets over haar vinden kan, dit is in de verlenging , nacht en op de vlucht.

Waarom familie hier niet stoort, kunstenaars in het Algemeen. En geen kinnesinne . Natuurlijk werd er wel op het toneel geschmierd. Maar op dat moment voelde ik geen spanning tussen Max en Hans. De bus met acteurs op de Weteringschans en soms kwamen ze even binnen.

(Postuum verschijnt Jan Foudraine op mijn pad, ik kom voor in zijn biografie)

Nee, joh geen tweedegeneratieslachtoffer.. waarom dan WUV en dit ..?

Ook daar de waarheid , nu in contact met zijn vrouw -die mij had laten uitnodigen door Ambo Anthos – in Veluweland waren Foudraine en ik totaal geen match, in de film deed hij het goed.

Wat ligt daartussen ? Kinderen die alles moesten goed maken. Hoe ik er in kom? Geen idee, want ik ben toch niet bekend? Het is trouwens niet waar, want mijn moeder wilde en had het ook nodig EEN #Abortus.

Dat Grieks met recht Non Scholae , Sed Vitae. Nl in die streng christelijke inrichting waar ik zwaar mishandeld en vergiftigd ben uit naam van god , hield ik mijn dagboek bij in het Griekse Alfabeth om te ontsnappen aan de ogen van het personeel , dat moesten ze. Lang schreef ik mijn Grieks netter dan dan ‘in Romeinse letters. Altijd zo geweest, dat mijn hersenen sneller gaan dan ik schrijven kan en nu dan helemaal niet meer. Daarom een wettelijk vertegenwoordiger, mijn zo dierbare neef . Eerst al buitengewoon zwaar gehad, door de mentaliteit van de rest van de familie en de eindeloze Medische Missers plus regelgeving en het is voor iedereen een moeilijke tijd. Maar twee keer zou die doorbraak er dan zijn Op Transport in Kamp Amersfoort en nu St🏺Books . Waarom dat een gerenommeerde Uitgeverij is en Brave New Books niet? Je kan bij Brave een ‘goede’ *schrijver huren om je boek te laten redigeren. * wat is dat dan? Geen behoefte aan, wat wel nodig is , is een goede corrector. Dat heb je trouwens bij andere uitgeverijen ook , waarom niet gedaan? I.v.m mijn idiosyncratische wijze van schrijven- daar is er al een , medisch jargon en SEPTICAEMIA E.v,a dat maakt het tot een echte Croiset. 🏺 kreeg het technisch niet voor elkaar en wilde Brave gebruiken en bleef ze drukker noemen, waarom ik het blijf zeggen , zolang een trauma niet verwerkt is, blijf je herhalen. Het was veel te zwaar en het heeft me de mooiste liefste man van het noordelijk half rond gekost. De zo goede en dappere technicus, is er aan kapot gegaan, wel een optelsom maar de nekslag . Hij heeft hier twee linkerhanden en inmiddels komt hij helemaal niet meer, ik mis je zo verschrikkelijk. Houden van is er niet minder om….Iemand zei: “herinneringen koesteren.” Hoe. Van elkaar weten, dat we er onder lijden en hoe af te leiden hier liggend? En natuurlijk was dit teveel verkrampt van pijn is het dit letterlijk en figuurlijk . Zenuw slopen. Kom een functie meer ontwerpster.

Daar heb ik toe bijgedragen …

Hoe fijn zou het zijn omdat wel te kunnen, doelend op vergeten en herdenken kun je niet leren. Hoogstens trachten te stil bij iets wat niet te bevatten is.

Of ik goed genoeg ben voor Wikipedia is niet aan mij. Maar ik durf te beweren, dat ik geen amateur ben .

Over kunst en Shoa

Hoe simpel zou het nog altijd zijn. Dit filmpje recentelijk op ATV5 Kleine-Gartmanplantsoen .( ik speelde daar als kind) . https://www.at5.nl/artikelen/211754/de-straten-op-het-kleine-gartmanplantsoen-racefietsen-reptielen-en-reincarnatie?fbclid=IwAR2pI4H1kmCAjZp6WNEJs18oIdG2fgkY8-8itMYy2RbDvD0SkCeCuttguXo
Wat regelmatig Leidseplein werd genoemd.

En het is al zo lang.

Activist hoe kom ik daar toch bij….

Ik kan nog uren doorgaan, een reden om niets te mogen doen als ik eenmaal bezig ben , begin in te malen en ben ik niet stoppen .

Eten en drinken is gek genoeg veel moeilijker..

Wikipedia, niet duidelijk hoeveel , heel veel maar ik mag niet, Ik ben geen onafhankelijke bron. Een pagina op Wikipedia is wel strelend, maar een waar klinkklare onzin op staat, die wil ik niet en MAG ook niet, dat is nl. GESCHIEDVERVALSING

Diverse met beeld nl. 6 en een batterij zonder inclusief een recensie

Een krant heet dat wel te zijn. #Onafhankelijke bron. Wel eens ergens bij geweest en klopte het? Dit in elk geval niet en afspraken en contracten zijn niets waard , want die foto mocht alleen in de context. Net als in Max live.

Thuis?

Over de dbnl deze stond er. Waarom hij weg is? Ach er is wel meer weg.

J’accuse op op zoveel fronten.

Ooit een collectors item ? Mijn visitekaartje .

Zo lang gewerkt en nog zo vroeg., zie ik op de klok. Met een vingertje in zijn mond staat Pietje voor de klok. Associaties en waarom? Waarachtig. Mijn #hyperthemesia !

#GEEN OPENBAAR KUNSTBEZIT

Tja, een vergeten en te laat voor de update. Linda de Hartogh zat op dezelfde lagere school en kwam wel bij ons, ze woonde vlakbij met Teddy Schaank en Ko van Dijk. Kootje zei ze. Geen broodje van. Ik woonde al hier en maakte met mijn ouders een wandeling bij de Tafelberg. Ze liep daar met haar moeder, op weg om naar haar toe te gaan , voelde ik een afwerende houding . Geen behoefte aan uitleggen etc. En zij kon niet weten , hoe ik daar overdenk, *#

Gelukkig nu wel later , een poosje geslapen.

Meer verlenging over joods en niet joods. Karen de Jager benaderde me op Facebook en ik werd uitgenodigd voor het Forum . Oka, maar houdt u er wel rekening mee, dat ik geen abonnee ben en dat ook niet wil worden .

Keurig een present exemplaar, de beroerdste foto van Ole. Lijzig. Ik was kwaad . Wanhoop had ik niet gebezigd . Meegenomen in mij n boek. Heb ik het door gestreept en er bij gezet . Vrede een Utopie.

Toen gebeurde er iets curieus , emigreren komt niet in me op. Maar ik kom het dicht bij de orthodoxe therapeut . Me tanden laten zien. Natuurlijk kan het niet . Ja de mens individueel. De rest getuigt niet van historisch besef.

Veel betere redactie Manja Croiset

Mijn moeder was niet joods, Hitler verklaarde dat en in KZ’s zat je niet zoals verwoord in deze speech en filmpje. https://youtu.be/iqWO1dFT8Bk

Deze teksten in onderstaand boek lang voor Wikipedia .

Nu is er verontwaardiging over het voorop lopen van vaccineren in Israël en dat daar veel voor betaald is. Wat is daar mis mee? Was dat hier ook maar gebeurd en nee ik ben het niet in ieder opzicht eens met de politiek aldaar. En wie hebben dat land ontgonnen? Maar hoe zeer ‘joden’ het tot een westers land maakten, blijkt uit het volgende toen mijn zus in 1968 emigreerde, moest je nog tegen veel ziekten worden ingeënt , zoals je naar de tropen gaat. O.a pokken. En het vertekende beeld van mijn vliegangst. Ja, ik heb hoogtevrees, maar dat merk je in een vliegtuig niet, echter in Leiden had ik al mijn eerste nystagmografie . Problemen met los staan en die oordruk. 5 jaar klinieken zaten er al op, waar ik op mijn 17e net niet dood ging aan een medicijnvergiftiging. Zo tergend langzaam is dat proces gegaan. Wat daarna nog aan miskleunen is begaan door familie en medici valt te lezen. Steeds meer mensen willen mijn verhaal horen uit mijn mond. Alsof je dat duizenden malen kan vertellen en als zeg, dat het wel geboekstaafd is, heet dan ordinaire reclame. Natuurlijk is het prettig als je noeste arbeid wordt beloond, maar dat ligt anders. Je leest of je leest niet in dat geval vervalt het recht tot vragen en veroordelen. Het erge is dat WMO en Zorgkantoor ook niet oordeelkundig zijn en de SCEN artsen net zomin. Niet een psychiater heeft het goed gedaan.

Die dikke wangen waarschijnlijk een uitputtings reactie.

Totaal overspannen, gooi ik de handdoek in de ring Manja Croiset

Aangaande mijn boek. Brein, ghetto van gedachten . Ondertussen gaat de waanzin in de wereld door, de schokkende oorlog in Israël en wat is in Nederland belangrijk ? Máxima Zorreguieta wordt 50. https://nl.m.wikipedia.org/wiki/M%C3%A1xima_Zorreguieta

Mevrouw geeft o.a inburgeringscursussen. Mevrouw is zelf niet ingeburgerd. De voet waar op ze leeft is niet normaal, langzaam maar zeker word ik krankzinnig. Mijn kop klapt, als toeschouwer van mezelf herken ik het gedrag van iemand met een hersentumor. Al heel lang ernstig ziek waarin ik altijd grensoverschrijdend bezig ben geweest , dat is erin geramd. En nu is het te laat. Het schrille contrast tussen een zeer verontrustende oorlog en een mevrouw, die nooit koningin had mogen worden. Dit schrijven terwijl ik hier machteloos lig, typerend voor die altijd malende hersenen waar nu eenmaal geen knop op zit. Een zieke vrouw in een totaal ontspoorde wereld. Het is te laat. Mijn eigen stukje herlezen, doe ik niet begrijpend.

De foto uit 2015

Manja Croiset ziek verwaarloosd met een te groot engagement.

Suikerfeest en Hemelvaartsdag lopen parallel. Boek of Rust. Rust, maar die komt niet meer.

De alarmbellen rinkelen al zo lang en nog moest ik zelf ingrijpen . “Zieke singles worden gediscrimineerd “

Af en toe is ergens aansluiting..

GRAAG zou ik oproepen tot een burgeroorlog tegen het KH en de politiek, de anarchie die Joop den Uyl niet aan dorst.

Met dit niveau aan slaap is het heel snel afgelopen. Manja Croiset

Dat was al bij de politie inval op 19 februari , ik slaap niet meer . Ik lig meer naast bed dan er in. Waar speelt dit zich af? In Artis.

Wendy wil krokodillentranen drogen. https://www.ako.nl/wendy-wil-krokodillentranen-drogen-9789402154115.html?fbclid=IwAR2lj_-4k-g4qYYDwEl2i4rkpVnaY533xSU4EPKul6MTsYNA41G7EqL0BOw

Uitkeringsprofiteur, iemand die nog nooit gewerkt heeft was ook erg prettig.

Reactie link naar waar je plint kaarten kopen kunt.

Door Hanneke Tinor Centi. Manja Croiset

Zowel in het Sophia Magazine als Amsterdamsdagblad online.

Hierna is nog verschenen Brave meisjes schrijven geen geschiedenis. Brave Women wil create history.

Werk in wording.

Imaginaire interview. Manja Croiset

Onherroepelijk aftakeling en ziek zijn. Er is meer dan oorlog waar ik overschrijf/ schreef. Een imaginaire interview. Meer monoloog. “Waarom schrijft u?” Een poging om van mes chagrins mes plaisirs te maken en om wantoestanden aan de kaak te stellen. Eerst keek ik met verbijstering naar mijn imposante Wikipedia. De verbijstering is gebleven, echter met een andere invalshoek. Hoe is het mogelijk, dat ik onbekend ben bij het grote publiek? Dat moet meer zijn dan mijn bedlegerigheid, dat kan niet anders. Veel mentale problemen zijn overwonnen, nieuwe dienen zich aan door mijn verwoeste lichaam. Weinig aansluiting bij mensen vinden in combinatie met mijn fysieke beperkingen. Contacten waar ik me prettig bij voel, zijn geblokkeerd. Overgeleverd aan ‘zorg’ daar is de ZORGvuldigheid ver te zoeken, terwijl het juist heel nauw steekt. In plaats van goed te luisteren, is het onbegrip groot. Je kan iemand ‘lezen’ zonder een woord of aanraking. Het odium van de querulant /arrogant. Soms voel ik me een estafette stokje, dat zo snel mogelijk moet worden doorgegeven. Welke arts / jurist heeft de bereidheid toe te geven, dat ik het beter weet/ een fout toe te geven? (ze zijn er wel) Om nog maar te zwijgen van het CIZ Wijkteams Zorgkantoren. Gevoelsmatig benadert het een onder curatele stelling. Slechte hulp is geen hulp. Geforceerde intimiteiten zijn geen intimiteiten. Geholpen moeten worden en verantwoording afleggen aan mensen, die geen flauw benul hebben waarover het gaat. Hoe vaak heb ik gehoord? “Je bent de enige niet? “ Verdomd ‘t-is-nie-waar. Nee, dat heb ik nog nooit gedacht, veel te veel gezien. Menig vals woord aan mijn adres. Ook zonder schelden: “we leven in het rijke westen, daar pluk ook jij de voordelen van.” Armoede zonder geldgebrek kan heel groot zijn. No escape door het stigma van de psychiatrische patiënt. Toch kan ik ondanks mijn blik op de wereld zo geabsorbeerd worden door pijn, dat mijn perceptie en interesse afneemt of ja, dat weet ik nu wel. Neuralgieën, gevoelloosheid, paresthesie valt alledrie onder de noemer pijn. Meer dan een jaar geleden zei ik : het is ook pijn. Eveneens ik ben PIJN. Een immense schok toen ik een poosje terug schreef: ”leefde ik maar in een oorlogsgebied en werd doodgeschoten.” Volledig bewust van wat ik zei. Natuurlijk trachtte ik te helpen, toen ik erachter kwam, dat iemand vlak daarvoor een vriend op die wijze was kwijt geraakt. Troost daarin bestaat nauwelijks. Vreselijk als je iets zegt en de reacties: “o, dat heb ik ook. Ik begrijp je volledig” totaal iets anders. Natuurlijk zegt hij/zij dat uit eenzaamheid. Velen willen mij een lesje leren. Denken dat ik geen mededogen heb, niets is minder waar. Mijn empathie en kennis is groot. Mijn leven een te harde leerschool. Helaas hypersensitief. Liefst zou ik al het leed van iedereen weg nemen. Je feliciteert bij een geboorte, maar ik denk, o mijn god wat staat dat kind te wachten. Vroeger haalde ik afhankelijkheid en hulpbehoevend door elkaar, een pejoratief andere lading, die soms wel op elkaar aangrijpt. Een heel systeem moet op de schop. De regelgeving in de (para)medische wereld is absurd. Elke schijf meer, is er een teveel en de zeggenschap te groot.

Als jongste van drie dochters, mijn oudste zus eerste generatie. Ieder de eigen problematiek en karakter, waarvan ik denk dat ik de meeste inzichten heb verworven door mijn bizar verlopen leven. Mijn weblog: “ inzicht zonder uitzicht” kennis maakt zeker niet gelukkig. Maar kennis vergaren uiterst boeiend. Grote veranderingen heb ik doorgemaakt. Te laat voor mijn lichaam. Een gruwelijk einde. Manjaforisme “een mening is subjectief en derhalve geen feit” Daaraan inherent: “ik kan niet in hun hart en hoofd kijken” Niemand heeft voor zijn plezier problemen of is ziek. Wel weet ik, dat ik de kunst tot introspectie versta. Een Einzelgänger zeker, maar een gedwongen isolement is iets anders, door zacht uitgedrukt mijn handicaps en weer veroordeeld tot ongewenst betaald ‘gezelschap’ dat zelden doet wat ik vraag. Om te eindigen met de woorden, die bovenaan mijn Facebook account staan. “Mijn tong is scherp geworden van het likken aan mijn wonden, het levert spitsvondigheden op” Mijn wens voor het einde consistent. De doodsangst van mijn moeder heb ik overgenomen. Na haar stervensbegeleiding was ik hem kwijt. Nieuwe gevechten in mijn leven, onrechtvaardigheid, waarvoor ik niet week, eisten hun tol en die angst kwam terug. De martelgang is echter zo inhumaan, dat die angst daarbij in het niets verdwijnt. Ik kijk vele disciplines daar op aan. De laatste versie van MIJN ODYSSEE is uitzonderlijk en verdient een Hardcover… Waarom die zo veel duurder is dan de paperback met wat royalty €48,75 de Hardcover €75,95 zonder? Bij inkoop door mij nog geen €5 verschil. Mensen, die dit lezen en de wereld die er achter schuil gaat niet kennen, kunnen het terzijde leggen of mijn Odyssee lezen. Een lesboek, dat absoluut niet alleen over mij gaat, verslaggeving van impressies. Een immens karwei, elk woord tot je door laten dringen en laten beklijven. Alles wat hier staat is eerder door mij gedebiteerd. Teveel gedaan…

Amechtig ga ik een soap kijken, daarvoor heb je noch ogen noch oren nodig en is concentratie(kamp, denk ik automatisch) overbodig.

Voor zelfkennis, is introspectie hoofdzaak.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Manja_Croiset

Lieve Manja, je bent geestig. Je doet me aan  de Tucholsky titel denken Lerne Lachen ohne zu weinen. Je een mening is.. is mijn favoriet.

Ik word langzaam weer beter en ik weet dat ik bevoorrecht ben en blessings to count heb , het kost me de grootste moeite om me daartoe te zetten.

 

Er zijn momenten op de dag dat ik me wel OK voel maar het is niet meer dan een half uurtje in de ochtend vandaag bijvoorbeeld.

Liefs,

FD

Zijn reactie ontlokte me een glimlach en een lichtje in mijn ogen met het gevoel erbij te horen. De nacht werd verder een pijntopper. Er speelt zich hier een tragedie en een ongelooflijk schandaal sf. Ik verga van de pijn.

Overigens vind ik het volkomen onzin, dat jij “ blessings moet counten”

 

 

‘

 

Zo komt hij beter tot zijn recht. Wie is die vrouw in de spiegel? Bloemlezing of Rouwkrans. Tussen Proust en Anna Enquist. Mijn liefje wat wil je nog meer.

https://www.dietskegeerlings.nl/

https://www.libris.nl/boek/?authortitle=manja-croiset%2Fwie-is-die-vrouw-in-de-spiegel-9789089544766

Diverse o.a. nieuw woord. O. Wat ben je mooi.. Manja Croiset

Klinkt als PATISSERIE.